Στη γραμμή του κόμματος , κάποιος είναι αόμματος

 Λάκης Καραλής - Η σφραγίδα

 Σημείωμα του Λάκη Καραλή για την πρώτη έκδοση του 1971
Τα οχτώ τραγούδια της πρώτης πλευράς γράφτηκαν το 68. Ήταν η εποχή που η διάσπαση του κόμματος μας συγκλόνισε. Όσα αποκαλύφθηκαν, με το ξέσπασμα της μακρόχρονης κρίσης, στάθηκαν για μας τη νέα γενιά ένα οδυνηρό ξάφνιασμα. 

Γράφτηκαν και ειπώθηκαν πολλά. Δεν είχα άλλο τρόπο έκφρασης, από το τραγούδι μου. Δεν είχα άλλο όπλο, από την κιθάρα μου. Αυτά τα τραγούδια εκφράζουν τη δική μου αγωνία μέσα σ αυτή την αποσύνθεση. Το όνομα του Κολιγιάννη μπορεί κάλλιστα να αντικατασταθεί με οποιοδήποτε άλλο της καθοδηγητικής βιτρίνας. Τα ερωτήματα δεν έχουν προσωπικό στόχο. Αφορούν ολόκληρη την πολιτική της Ελληνικής Αριστεράς, όπως εκφράζεται είτε από τη μια, είτε από την άλλη μερίδα του κόμματος.
 

Είναι σίγουρο πως θα ενοχληθούν πολλοί -κι από το ύφος κι από την αθυροστομία μου. Αλλά τα τραγούδια μου δεν απευθύνονται στα ανεπανόρθωτα βουλωμένα αυτιά της καθωσπρεπικής υποκρισίας. Αν σε κάτι ωφέλησε η δικτατορία όσο κι αν αυτό φαίνεται οξύμωρο είναι γιατί έβαλε σε μας καυτά ερωτηματικά, ανύπαρκτα προηγουμένως. Τα «ταμπού» γκρεμίστηκαν, μαζί με τους μύθους και τα είδωλα. Η «γραμμή», που ερχόταν από κάποια μυστικά κι αόρατα κέντρα, μπήκε σε αμφισβήτηση συζητιέται.
 

Τα υπόλοιπα τραγούδια γεννήθηκαν από τις τωρινές εμπειρίες μου, από τους νέους προβληματισμούς, την επιτακτική αναζήτηση του νέου δρόμου, την προσωπική στάση απέναντι στα προβλήματα που σήμερα αντιμετωπίζουμε, τις ευθύνες που πρέπει επί τέλους ν αναλάβουμε. Ειδικότερα «η περίοδος της Ροζέτας» είναι γραμμένη από τίτλους της «Νέας Πολιτείας», αποσπάσματα λόγων του Παπαδόπουλου και κειμένων του «Ρομάντσου».
Καταλήγοντας, θα θελα να πω ότι κανείς δεν θα στενοχωρηθεί αν αυτά τα τραγούδια ξεχαστούν, όσο γίνεται πιο γρήγορα.
Κι ένα υστερόγραφο από το 2008
 

Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι αυτός που, το 1966, μου έδωσε τη σπρωξιά λέγοντας γιατρός Λάκη δε γίνεσαι, παρ το απόφαση, είσαι μουσικός. Και μου εμπιστεύτηκε τα δύο πρώτα τραγούδια που είπα στη σκηνή, σε στίχους του αξέχαστου Γιάννη Νεγρεπόντη. Κατά κάποιο τρόπο, ο Μίκης ευθύνεται για όσα επακολούθησαν. Όπως και να χει, τους ευχαριστώ και τους δυο μέσα από την καρδιά μου.
 

 Ο Περικλής Κοροβέσης (κείμενο του οποίου περιλαμβάνεται στο ένθετο του CD, μαζί με κείμενα του Γιώργου Βότση και του Δημήτρη Παπαχρήστου) σημειώνει «Αυτός ο δίσκος, που ξανακυκλοφορεί, κάποτε ήταν ένα παράνομο μπεστ σέλλερ. Αν ξαναγίνει και δεύτερη φορά, σημαίνει πως τίποτε δεν πήγε χαμένο».