Κυριακή 24 Μαρτίου 2013

ΣΑΡΑΝΤΑ ΠΑΛΗΚΑΡΙΑ




Οι καραγκιόζηδες του Ραδιοτηλεοπτικού δείτε ποιό κομμάτι απαγόρευσαν !


Το ραδιοτηλεοπτικό (ΕΣΡ) τιμωρεί όποιον το μεταδίδει αυτό το τραγούδι αν είναι δυνατόν... 



Η απάντηση του δημιουργού του, ηθοποιού Νίκου Καλογερόπουλου :
 «Εγώ τα έχω τραγουδήσει και τα έχω πει ξανά και ξανά και με το τραγούδι για τον Καραϊσκάκη, που το έχω γράψει από την ψυχή μου και  δεν έχω ζητήσει καν δικαιώματα». Το γνωστό «Καραϊσκάκης», το «Άμα γυρίσω θα τους γ@μήσѠ», που έχει επιτύχει κάποια εκατομμύρια χτυπήματα, είχε τραγουδηθεί από τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και φέρνει στο μυαλό τον αθυρόστομο ήρωα της Επανάστασης που δεν μάσαγε μπροστά στους κατακτητές. 


«Ποιοι σύγχρονοι κατακτητές, καλέ; Δεν τους βλέπεις όλους αυτούς... 

τους νενέκους, τους τροϊκανούς και τους Ευρωπαίους; Ένα μάτσο τεχνοκράτες χωρίς όραμα, ούτε ουσία. Μπροστά τους, ο Ζισκάρ ντ’ Εστέν και οι όμοιοί του φαντάζουν εξτρεμιστές». 

Από http://citypress-gr.blogspot.com/2013/03/blog-post_3156.html

Ο Κ. Καβάφης για τους αναμορφωτές μας...

ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΡΧΙΣΕ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗ ΝΤΟΡΑ ΚΡΗΤΙΚΟΠΟΥΛΟΥ



Την Τετάρτη 20.03.2013 και ώρα 4.00 μμ, ξεκινάει πειθαρχική διαδικασία σε βάρος μου. (βίντεο)

Συγκεκριμένα, καλούμαι από τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών για κατάθεση στα πλαίσια προκαταρκτικής διερεύνησης κατόπιν αναφοράς από τον Δημήτρη Αντωνίου, ο οποίος έχει ξεκινήσει στις 09.02.2013 πρωτοφανή εξυβριστική επίθεση σε βάρος μου.

Στην αναφορά που κατέθεσε προς τον Δ.Σ.Α., το ΣΔΟΕ Αθηνών και την Εισαγγελία Αθηνών, ο Αντωνίου ισχυρίζεται ότι έχω διαπράξει βαρύτατα ανίερα ανήθικα και εθνοπροδοτικά εγκλήματα. Συγκεκριμένα με κατηγορεί:

- Ότι με τη μήνυση για εσχάτη προδοσία που έχω καταθέσει με εκατοντάδες συνυπογραφές Ελλήνων, εκμεταλλεύτηκα χυδαία τον Ελληνικό Λαό και ότι υπέβαλα σε έξοδα όσους συνυπέγραψαν, χρεώνοντας 100€ τον καθένα, με αποτέλεσμα να αποκομίσω παράνομο κέρδος τουλάχιστον 28.300€.

- Ότι παρέσυρα αφελείς πολίτες σε όλη την Ελλάδα να καταθέτουν αιτήσεις στις Εισαγγελίες και τα Αστυνομικά Τμήματα, επιδιώκοντας παράνομο και ανήθικο κέρδος.

- Ότι η αγωγή για την εξύβριση του Ελληνικού Λαού από ΓΑΠ και Πάγκαλο, την κατάθεση της οποίας είχα προαναγγείλει μέσω του www.letmefree.gr, είναι ψευδής, ηλίθια, προσβάλλει τη νομική επιστήμη και ότι είχα σκοπό μέσω αυτής και πάλι να προσποριστώ παράνομο κέρδος.

- Ότι στις 14.01.2013 κατέθεσα αίτημα σύλληψης των βουλευτών για εσχάτη προδοσία που κατ΄εμένα διεπράχθη. Το αίτημα αυτό, ο Αντωνίου ισχυρίζεται ότι στερείται και του ελάχιστου ίχνους νομικής και λογικής σοβαρότητας, ότι έτσι γελοιοποιώ μία εθνική τραγωδία και μόνο σκοπό έχω την πλήρωση του υπαρξιακού μου κενού.

- Ότι παρέσυρα πολίτες να καταθέσουν κι εκείνοι την ίδια αίτηση σύλληψης και ότι έτσι τους έκανα να ξοδευτούν και να ταλαιπωρηθούν.

- Ότι μαζί με λαό αφελών οργάνωσα συλλαλητήριο ενώπιον του Αρείου Πάγου στις 13-2-2013, κάτι που για τον ίδιο αποτελεί «τσίρκο».

Για όλα τα παραπάνω «εγκλήματά μου», ο Αντωνίου με τις αναφορές του έχει ζητήσει: 

Να παραπεμφθώ στο Πειθαρχικό του Δ.Σ.Α.

Να παραπεμφθώ στον Εισαγγελέα.
Να μου απαγορευθεί η παράστασή μου και η συμμετοχή μου στο συλλαλητήριο που διοργάνωσα στις 13-2-2013 στον Άρειο Πάγο.
Κατόπιν των ανωτέρω ΖΗΤΩ ΤΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΥ ΜΕ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΗΚΑΝ και ΤΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΑΣ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ Δ.Σ.Α.,

την Τετάρτη 20-03-2013 και ώρα 4 μμ (γραφεία Δ.Σ.Α.: Ακαδημίας 60-Αθήνα).

ΝΤΟΡΑ ΚΡΗΤΙΚΟΠΟΥΛΟΥ

Δικηγόρος Αθηνών/παρ΄Αρείω Πάγω





 

Παρασκευή 15 Μαρτίου 2013

Ανοιχτή επιστολή προς τον γαλλικό λαό ύστερα απο την επίσκεψη Ολάντ και τις δηλώσεις του για επενδύσεις στον τομέα των υδάτων


 «Όταν ο Ολάντ ενθαρρύνει την ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα» είναι ο τίτλος του γαλλικού περιοδικού Basta , που δημοσιεύει πρώτο την ανοιχτή επιστολή του ελληνικού κινήματος νερού προς τον γαλλικό λαό.

Ακολουθεί η επιστολή σε ελληνικά και γαλλικά.

Les tyrans ont toujours quelque ombre de vertu Ils soutiennent les lois avant de les abattre
Voltaire
(Οι τύραννοι βρίσκονται πάντα στο λυκόφως της αρετής. Υποστηρίζουν τους νόμους πριν τους καταστρέψουν.)

 Γάλλοι , αδέλφια μας!

Στις 19.02.2013 ο Πρόεδρος σας, ο Φρανσουά Ολάντ, επισκέφθηκε την πρωτεύουσα της Χώρας μας, την Αθήνα..«Το μήνυμα μας προς την Ελλάδα, είναι μήνυμα φιλίας, στήριξης, εμπιστοσύνης και ανάπτυξης», ανέφερε ο Πρόεδρος σας και ζήτησε από γαλλικές εταιρείες να επενδύσουν……να επενδύσουν σε γη και ύδωρ.

Ο Hollande και ο Σαμαράς μιλούν για «επενδύσεις» στον τομέα της διαχείρισης των υδάτινων πόρων της Ελλάδος, φυσικούς πόρους που προστατεύει το ελληνικό Σύνταγμα. και που δεν ανήκουν σε κανέναν μας, ούτε και στον πρωθυπουργό, για να τους εμπορεύεται.

Γνωρίζουμε πολύ καλά τον αγώνα που κάνετε για την προστασία των κοινωνικών και συλλογικών αγαθών και την ευαισθησία που έχετε στο θέμα της διαχείρισης του νερού. Μετά από δεκαετίες ιδιωτικής διαχείρισης και παρόλο που οι δύο μεγαλύτερες πολυεθνικές νερού, η Suez και η Veolia, είναι γαλλικών συμφερόντων, το Παρίσι, Brest, Varage, Durance-Luberon, Castres, Cherbourg η Toulouse και άλλοι διεκδίκησαν και πέτυχαν την επιστροφή του νερού σε δημόσια χέρια.

 Και το έκαναν αφού βίωσαν τις συνέπειες από την εμπορευματοποίηση του νερού, την  αλματώδη αύξηση των τιμών, την άνιση πρόσβαση στις υπηρεσίες ύδρευσης, την υποβάθμιση  της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών, τις μειωμένες επενδύσεις σε συντήρηση και επέκταση του δικτύου και τις μονοπωλιακές πρακτικές
 Αν και στην Ελλάδα οι πολίτες έχουν ξεχάσει τη μακρινή εποχή του 1925, απόρροια του τότε διεθνούς οικονομικού ελέγχου, όπου το νερό της Αθήνας ήταν στα χέρια της αμερικάνικης Ulen, οι νεότεροι, διαβάζοντας και μελετώντας, μοιραζόμαστε μαζί σας τις ίδιες ακριβώς ανησυχίες για την επικείμενη ιδιωτικοποίηση των ελληνικών δημόσιων υπηρεσιών ύδρευσης ΕΥΑΘ και ΕΥΔΑΠ αλλά και πολλών δημοτικών υπηρεσιών όπως φημολογείται.

Η αγωνία μας, εντείνεται ακόμη περισσότερο και μετατρέπεται σε οργή, μετά και από την απάντηση του  Διευθυντηρίου του Επιτρόπου της ΕΕ, Όλι Ρεν, προς τις ομάδες της κοινωνίας των πολιτών, που επιβεβαιώνει ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προωθεί σκοπίμως την ιδιωτικοποίηση σε όλες τις χώρες που λαμβάνουν πακέτα διάσωσης. παρόλο που αυτό αντίκειται στην Οδηγία  περί ουδετερότητας σε σχέση με την ιδιωτική ή δημόσια ιδιοκτησία και διαχείριση των υπηρεσιών νερού (άρθρο 345 TFEU και άρθρο 171 της Οδηγίας 2006/123/EC σχετικά με υπηρεσίες εσωτερικής αγοράς) αλλά και στο Πρωτόκολλο για τις Δημόσιες Υπηρεσίες της Συνθήκης.  Ταυτόχρονα, αγνοείται εκουσίως από την Κομισιόν αλλά και την ελληνική κυβέρνηση, το γεγονός ότι η είναι η ίδια (η Κομισιον) που διεξάγει έρευνα για τις μεγαλύτερες πολυεθνικές νερού, (Suez, Veolia, Saur), για μονοπωλιακές πρακτικές και πρακτικές εναρμόνισης συμπεριφοράς.

Σε αυτή λοιπόν τη χώρα που βρίσκεται στο χείλος της χρεοκοπίας, που μέρα με τη μέρα χάνει μέρος της εθνικής της ανεξαρτησίας και που οι φωνές και οι αντιδράσεις των πολιτών της έναντι του αποικιακού τύπου ξεπουλήματος των φυσικών της πόρων πνίγονται υπό το δόγμα της “μηδενικής ανοχής”, η ελληνική κυβέρνηση, που υφάρπαξε την ψήφο των Ελλήνων για να «επαναδιαπραγματευθεί» το μνημόνιο, θεωρεί ότι είναι επείγον να γεμίσουν τα ταμεία της με ό,τι πωλείται, και φαίνεται για πούλημα δεν έχουν μόνο την κληρονομιά της αλλά και ένα κομμάτι από την ψυχή της. Εμείς οι Έλληνες πολίτες ταπεινωμένοι γυρνάμε στην εποχή του προτεκτοράτου, αναγκασμένοι να ιδιωτικοποιήσουμε το νερό μας καθιστώντας το επισφαλές και ακριβό.

Μετά το μεγαλειώδες ιταλικό δημοψήφισμα για το νερό το 2011, την επαναδημοτικοποίηση του σε πολλές περιοχές της Γαλλίας, την νομοθέτηση από την Ολλανδία το 2004 της υποχρεωτικής διαχείρισης των υδάτων από δημόσιες υπηρεσίες και την προστασία του από το γερμανικό σύνταγμα, αναρωτιόμαστε: η Ε.Ε. μας θεωρεί ακόμα Ευρωπαίους;   Κι εμείς λυπούμαστε, ακριβώς επειδή είμαστε Ευρωπαίοι, όχι μόνο για μας, αλλά μη γίνουμε άθελα μας  ο Δούρειος Ίππος για τη δημιουργία αγοράς νερού σε όλη την Ευρώπη.

 Ξέρουμε ότι ο  γαλλικός λαός δεν θα έχει γίνει σε τίποτα πλουσιότερος από τη δράση των γαλλικών πολυεθνικών νερού, ακόμα κι αν εξαπλώνονταν και στο τελευταίο νησί μας και σας καλούμε να σταθείτε στο πλευρό μας. Δεν θέλουμε τέτοιες «επενδύσεις», που σημαίνουν ιδιωτικοποίηση των κερδών και κοινωνικοποίηση του κόστους, που θα κρατήσουν τη χώρα μας χρεωμένη στον  αιώνα τον άπαντα..

Θέλουμε να σας φωνάξουμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας ότι η ιδιωτικοποίηση του νερού στην Ελλάδα είναι ζήτημα όλων των Ευρωπαίων που εδώ και χρόνια αντιστέκονται σθεναρά στη εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης. Είναι ένα βήμα πίσω στον κοινό μας αγώνα για τα συλλογικά αγαθά και την ανθρώπινη ζωή. Για όλους μας το νερό δεν είναι μόνο ένα κοινωνικό αγαθό, είναι σύμβολο δικαιοσύνης και ελευθερίας, συλλογική κληρονομιά που είμαστε υποχρεωμένοι να τη διαφυλάξουμε και να τη παραδώσουμε ασφαλή και ελεύθερη στην επόμενη γενιά.

Εν κατακλείδι, η μοίρα της Ελλάδος είναι και μοίρα της Ευρώπης, μιας Ευρώπης που συμπεριφέρεται ως αντιδημοκρατική ολιγαρχία, εγκαθιστώντας μια νέου τύπου φεουδαρχία του 21ου αιώνα που λόγο έχουν μόνο τα λόμπι της αγοράς.
Γάλλοι αδέλφια μας, εμείς οι Έλληνες πολίτες σας ζητάμε να είστε δίπλα μας σε αυτό τον δύσκολο αγώνα που δίνουμε για τη δημοκρατική διαχείριση των υδάτινων πόρων μας, έναντι μιας τρόικας που αποφασίζει και διατάζει και μίας κυβέρνησης που είναι αλυσοδέσμια, καμιά φορά προς ευχαρίστησή της, στους όρους του μνημονίου. 
Ήρθε η ώρα από κοινού να δώσουμε μία νέα πνοή στο τρίπτυχο ελευθερία – ισότητα – αδελφοσύνη.

Το εναντιούμενον τω δυναστεύοντι δήμος ωνόμασται.
αυτό που εναντιώνεται στο δυνάστη λέγεται λαός
Θουκυδίδης, 460-394 π.Χ.


« Les tyrans ont toujours quelque ombre de vertu. Ils soutiennent les lois avant de les abattre. » Voltaire, Catilina, acte I, scène 5.

Français, nos frères !

Le 19 février 2013, votre président, François Hollande, s’est rendu dans notre capitale Athènes. « Notre message envers la Grèce est un message d’amitié profonde, de soutien, de confiance et de croissance » : voilà ce qu’a dit votre président. Avant d’appeler les entreprises françaises à investir… dans la terre et l’eau.

François Hollande et Antonis Samaras (Premier ministre grec) parlent « d’investissements » dans le domaine de la gestion des ressources en eau de la Grèce, ressources naturelles protégées par la Constitution grecque, qui n’appartiennent à personne d’entre nous, ni même au Premier ministre qui veut en faire commerce.
Nous connaissons très bien votre combat pour la protection des biens publics et sociaux et votre sensibilisation au sujet de la gestion de l’eau. Après des dizaines d’années de gestion privée de l’eau, et bien que Suez et Veolia, les deux grandes multinationales de l’eau, aient des intérêts français, les villes de Paris, Brest, Varages, Durance-Lubéron, Castres, Cherbourg, Toulouse et d’autres, se sont battues et ont obtenu que la gestion de l’eau redevienne publique. Ces villes ont agi ainsi après avoir vécu les conséquences de la commercialisation de l’eau, la montée vertigineuse des prix, l’accès inégal aux services hydrauliques, la baisse des investissements dans l’entretien du réseau, et les pratiques monopolistiques.

Même si en Grèce les citoyens ont oublié les temps lointains de 1925, quand l’eau d’Athènes était aux mains de l’entreprise américaine Ulen, nous les plus jeunes avons étudié et réfléchi à cette question, et nous partageons des inquiétudes similaires aux vôtres concernant la privatisation à venir des Compagnies des eaux ΕΥΑΘ et ΕΥΔΑΠ (compagnies de gestion de l’eau à Athènes et Thessalonique), et de nombreux autres services municipaux selon les bruits qui courent.

Notre inquiétude grandit et se transforme en colère quand nous lisons la réponse du commissaire européen Olli Rhen aux organisations de la société civile, qui confirme que la Commission européenne promeut à dessein la privatisation dans tous les pays qui bénéficient de plans de sauvetage. Bien que cela soit totalement contraire à la Directive de neutralité concernant la propriété ou la gestion privée ou publique des services de l’eau [1], mais aussi contraire au Protocole concernant les Services publics du Traité. Dans le même temps, la Commission et le gouvernement grec font semblant d’ignorer que la Commission elle-même effectue une recherche sur les pratiques monopolistiques de Suez, Veolia et Saur.

Dans notre pays qui se trouve au bord de la faillite et qui jour après jour perd une partie de sa souveraineté et de son indépendance, où les voix et protestations des citoyens contre le bradage colonialiste de ses ressources naturelles sont noyées sous le dogme de la « tolérance zéro », le gouvernement grec – qui a escamoté le vote des Grecs pour « renégocier » le mémorandum – considère qu’il est urgent de remplir ses caisses avec tout ce qui peut se vendre. Il semble qu’il vende non seulement son héritage, mais aussi une partie de son âme. Nous, les citoyens grecs, nous retournons, humiliés, aux temps du protectorat, obligés de privatiser notre eau – ce qui la rend chère et peu sûre.

Après l’impressionnant référendum italien pour l’eau, en 2011, le retour à la gestion publique dans de nombreuses villes françaises, la réglementation aux Pays-Bas en 2004 qui impose une gestion publique des services de l’eau, et la protection de l’eau par la constitution allemande, nous ne pouvons que nous demander : l’Union européenne nous considère-t-elle encore comme des Européens ? Et nous sommes tristes, justement parce que nous sommes Européens, non seulement pour nous, mais parce que nous allons devenir contre notre volonté le cheval de Troie de la marchandisation de l’eau partout en Europe.
 Nous savons que le peuple français ne s’enrichira pas de l’activité des multinationales françaises de l’eau, même si elle devait s’étendre jusqu’à la dernière de nos îles. C’est pourquoi nous vous invitons à vous tenir à nos côtés. Nous ne voulons pas de ces « investissements », qui signifient privatisation des gains et socialisation des coûts. Ce qui conduira notre pays à s’endetter jusqu’à la nuit des temps.

Nous voulons vous crier du fond de notre âme que la privatisation de l’eau, en Grèce, est une question qui concerne tous les Européens, qui depuis des années résistent vigoureusement à toute marchandisation des services de l’eau. C’est un pas en arrière dans notre combat pour les biens publics et pour la vie humaine. Pour nous tous, l’eau est plus qu’un bien commun, c’est le symbole de la justice et de la liberté, un héritage collectif que nous avons le devoir de protéger, pour le transmettre libre et sûr à la génération future.
En conclusion, le destin de la Grèce est aussi le destin de l’Europe. Une Europe qui se comporte en oligarchie anti-démocratique, installant une féodalité du XXIe siècle d’un nouveau genre, où la prise de décision est réservée aux lobbies.

Français, nos frères, nous les citoyens grecs, nous vous demandons d’être à nos côtés dans le combat que nous menons pour une gestion démocratique de nos ressources en eau, face à une troïka (FMI, Banque mondiale, Commission européenne, ndlr), qui décide et ordonne, et un gouvernement grec, qui n’est qu’aliéné, parfois de bon gré, aux directives du mémorandum. L’heure est venue que nous donnions ensemble un nouveau souffle à la devise liberté-égalité-fraternité.

Το εναντιούμενον τω δυναστεύοντι δήμος ωνόμασται. « 
On appelle démos (le peuple), ceux qui s’opposent au tyran. »
Thucydide (460-394 av. J.-C.).

  savegreekwater 



14 Μάρτη...

                                     
                                        Το κεφάλαιο
                                 
Το 1883 στην κηδεία του Καρλ Μάρξ στο νεκροταφείο του Λονδίνου μαζεύτηκαν έντεκα άνθρωποι ,μαζί με το νεκροθάφτη.
Η πιο γνωστή φράση του ηταν και κείνη που γράφτηκε πάνω στον τάφο .
Οι φιλόσοφοι ερμήνευσαν τον κόσμο με διάφορους τρόπους,όμως το θέμα ειναι να τον αλλάξουμε
 

Αυτός ο προφήτης της αλλαγής του κόσμου ,πέρασε τη ζωή του κυνηγημένος απο την αστυνομία και τους δανειστές.
 

Για το γνωστό του έργο σχολίασε:
"Κανείς δεν έγραψε τόσο πολλά για το χρήμα,έχοντας ο ίδιος τόσα λίγο. Το κεφάλαιο δεν έβγαλε ούτε καν τα τσιγάρα που κάπνισα όσο το έγραφα"

Οι μέρες αφηγούνται - Eduardo Galeano

Πέμπτη 14 Μαρτίου 2013

Διώχνουν 1.100 γιατρούς από τον ΕΟΠΥΥ


 Όπως αναφέρει δημοσίευμα της Εφημερίδας των Συντακτών ο διοικητής του Οργανισμού προτείνει την καταγγελία των συμβάσεων 1.100 γιατρών καθως είναι «Είναι μνημονιακή δέσμευση προς την τρόικα η μείωση του αριθμού των γιατρών».
 
 Η πρόταση αυτή του κ. Παπαγεωργόπουλου επι της ουσίας εισηγείται «την σύσταση επιτροπής με σκοπό την αξιολόγηση του ενδεχομένου καταγγελίας συμβάσεων των γιατρών που υποβάλλουν σε μηνιαία βάση μέχρι 30% των επισκέψεων (200 ή 150) για τις οποίες μπορούν να αποζημιωθούν από τον ΕΟΠΥΥ, προκειμένου να υπάρχει η δυνατότητα να συμβληθεί ο Οργανισμός με ειδικότητες στις οποίες υπάρχει έλλειψη». 
Αυτή τη στιγμή οι συμβεβλημένοι γιατροί του Οργανισμού, σύμφωνα με την Ένωση Ιατρών ΕΟΠΥΥ, είναι 3.100 για περίπου δέκα εκατ. ασφαλισμένους.

Πηγη efsyn
Απο left
 

Καθαρά Δευτέρα Στου Γιαλού Τα Βοτσαλάκια



την Καθαρά Δευτέρα 18/03/2013  

Α Π Ο   Τ Ι Σ  12:00  Σ Τ Η Ν  Π Α Ρ Α Λ Ι Α  Β Ο Τ Σ Α Λ Α Κ Ι Α


  • ΓΙΟΡΤΗ  ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ
  • ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΓΛΕΝΤΙ
  • ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ (Φέρνουμε τα φαγητά μας)
Συμμετέχουν :
  • Η Ορχήστρα της Σχολής του Γιώργου Κότσαρη
  • Μπάντα του δρόμου με χάλκινα
  • Η Συλλογική Κουζίνα:  Ο Άλλος Άνθρωπος
  • Το Ανταλλακτικό Παζάρι Βιβλίων Συντάγματος (φέρτε βιβλία για ανταλλαγή)
         και άλλες συλλογικότητες, κινήσεις πολιτών και πρωτοβουλίες.

Οι Πειραιώτες αντιστεκόμαστε στην ιδιωτικοποίηση, στην εμπορική εκμετάλλευση, στην τσιμεντοποίηση και την περιβαλλοντική υποβάθμιση των ακτών μας.

Ζητάμε η Δημοτική Αρχή, σε ανοικτή διαβούλευση με τους κατοίκους, να αναπλάσει ήπια και να συντηρεί τις παραλίες, διατηρώντας τον ελεύθερο – δημόσιο – κοινόχρηστο χαρακτήρα τους με μοναδικό κριτήριο τις ανάγκες των πολιτών.
Στις Δημοκρατίες οι εκλεγμένοι Δήμαρχοι εκπροσωπούν τις Κοινωνίες, ΟΧΙ τα συμφέροντα και τους επιχειρηματίες.

 Πρωτοβουλία Κατοίκων Πειραιά για τις Παραλίες Φρεαττύδα και Βοτσαλάκια

Τετάρτη 13 Μαρτίου 2013

Η Βιέννη λέει «όχι» στην ιδιωτικοποίηση δημοτικών επιχειρήσεων

Με συντριπτική πλειοψηφία, ένα ποσοστό 87%, οι πολίτες της Βιέννης απέρριψαν σε άτυπο δημοψήφισμα την ιδιωτικοποίηση δημοτικών επιχειρήσεων παροχής υπηρεσιών - ύδρευση, αποχέτευση, διαχείριση απορριμμάτων, νοσοκομεία, δημοτικές κατοικίες, δημόσια μέσα συγκοινωνίας -, ενώ με ποσοστό 72% τάχτηκαν εναντίον της υποψηφιότητας της αυστριακής πρωτεύουσας για την ανάληψη των θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 2028.

Σύμφωνα με τα προσωρινά αποτελέσματα - το τελικό αποτέλεσμα αναμένεται στις 18 Μαρτίου, μετά την καταμέτρηση όλων των επιστολικών ψηφοδελτίων - το ποσοστό συμμετοχής στο άτυπο δημοψήφισμα που διεξήχθη από 7-9 Μαρτίου, ήταν στο 31,5%.

Στα άλλα δύο ερωτήματα του δημοψηφίσματος, θετικά τοποθετήθηκε μια πλειοψηφία 66% στο θέμα επέκτασης προγραμμάτων εναλλακτικής ενέργειας με δυνατότητα συμμετοχής δημοτών στη χρηματοδότηση τους, ενώ ένα ποσοστό 63% υποστήριξε την παραμονή της αρμοδιότητας στις αρχές των 23 διοικητικών τομέων της Βιέννης ως προς τη διαχείριση των χώρων στάθμευσης.

Κατά την παρουσίαση του προσωρινού αποτελέσματος, ο δήμαρχος και τοπικός κυβερνήτης του ομόσπονδου κρατιδίου της Βιέννης, Μίχαελ Χόιπλ, τονίζοντας πως το αποτέλεσμα είναι για τον ίδιο δεσμευτικό και θα εφαρμοστεί, εξέφρασε την ικανοποίησή του για την απόρριψη από τους δημότες, των σχετικών προθέσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων υπηρεσιών κοινής ωφέλειας.

Χαιρέτισε επίσης το θετικό αποτέλεσμα ως προς τα προγράμματα εναλλακτικής ενέργειας, που αποτελούν, όπως είπε, θέμα του μέλλοντος, εκφράζοντας συγχρόνως τη δυσαρέσκειά του για την απόρριψη της διοργάνωσης Ολυμπιακών Αγώνων.


Στο άτυπο δημοψήφισμα - το δεύτερο που διενεργήθηκε μέσα στα τελευταία τρία χρόνια στην αυστριακή πρωτεύουσα, η οποία είναι συγχρόνως και ένα από τα εννέα ομόσπονδα κρατίδια της Αυστρίας - σχεδόν 1,2 εκατομμύρια ψηφοφόροι στη Βιέννη είχαν τη δυνατότητα να πάρουν θέση σε τέσσερα επίκαιρα ζητήματα της πόλης τους, ενώ το ακροδεξιό εθνικιστικό Κόμμα των Ελευθέρων της αντιπολίτευσης, επικρίνοντας το ερωτηματολόγιό, είχε καλέσει τους δημότες να το μποϋκοτάρουν.

tvxs

Μηνυτήρια αναφορά της Κίνησης Εργαζομένων της ΑΤΕ κατά της τότε διοίκησης


Την ανάκληση από το αρχείο της υπόθεσης των «οικονομικών εγκλημάτων» στην Αγροτική Τράπεζα την περίοδο 2004-2009, ζητά με μηνυτήρια αναφορά της κατά της τότε διοίκησης η Κίνηση Εργαζομένων ΑΤΕ. Η αναφορά, που έχει σταλεί προς τους οικονομικούς εισαγγελείς Γρηγόρη Πεπόνη και Σπύρο Μουζακίτη, έρχεται δε στον απόηχο των ερευνών των δύο οικονομικών εισαγγελέων για τις χρηματοδοτήσεις-δανειοδοτήσεις των κομμάτων και τις εξελίξεις στην ATEbank.

 Πρόσφατα εστάλησαν από τον κ. Πεπόνη προς τις διοικήσεις των τραπεζών έγγραφα με τα οποία ζητούνται αναλυτικές λίστες όλων των στελεχών που συμμετείχαν στη διαδικασία έγκρισης των δανείων χωρίς τις απαραίτητες εγγυήσεις και παρά το γεγονός ότι υπάρχουν εκκρεμείς δανειακές συμβάσεις ύψους 250 εκατομμυρίων ευρώ. Η Ν.Δ. εμφανίζεται να έχει χρηματοδοτηθεί/ δανειοδοτηθεί από την Αγροτική με 105 εκατ. ευρώ και με άλλα 96,8 εκατ. ευρώ το ΠΑΣΟΚ. Για το θέμα αυτό η Κίνηση Εργαζομένων σημειώνει πως «...η ΑΤΕ χορηγούσε ζημιογόνως δάνεια στα δύο κόμματα».

Επίσης μέσω της μηνυτήριας αναφοράς ζητείται από τους κ. Πεπόνη και Μουζακίτη (με την ιδιότητά τους ως εισαγγελέων δίωξης του οικονομικού εγκλήματος) η διερεύνηση των νέων δεδομένων που προκύπτουν με την Proton Bank, όπου και κατατίθετο μέρος των προμηθειών της διοίκησης. Ζητείται δε η διερεύνηση των περιουσιακών στοιχείων των πρωταγωνιστών της «υπόθεσης των δομημένων», συμβούλων του πρώην διοικητή, οι οποίοι προσελήφθησαν από τη Citibank μόνο για την αγορά των ομολόγων και κατόπιν αποχώρησαν από την ΑΤΕ.
 
Προειδοποιήσεις

Να σημειωθεί πως, σύμφωνα με εμπιστευτικό έγγραφο της Τράπεζας της Ελλάδος («Κ.Ε.» της 19/9/2010 - Δομημένο κάρφωμα στον Δ. Μηλιάκο) που είχε στείλει ο -τότε- υποδιοικητής Π. Θωμόπουλος (αρμόδιος για τον έλεγχο των πιστωτικών ιδρυμάτων) στην Εξεταστική Επιτροπή, αποδεικνυόταν πως η τότε διοίκηση της ΑΤΕ είχε προειδοποιηθεί πως τα δομημένα ομόλογα αποτελούν επισφαλή επένδυση. Στην απόρρητη επιστολή της ΤτΕ (29/9/2006) διευκρινιζόταν πως «...δεν διαχωρίζει από άποψη κινδύνου τις τοποθετήσεις ανάμεσα στα hedge funds και τα δομημένα ομόλογα».

Παρά ταύτα η τότε διοίκηση της ΑΤΕ προέβη στην αγορά 31 ομολόγων υψηλού ρίσκου, καταβάλλοντας 767 εκατ. ευρώ (το 75% του, τότε, μετοχικού κεφαλαίου της τράπεζας) που παραμένουν δεσμευμένα μέχρι το 2015. Μεταξύ αυτών και ομόλογα της Lehman Brothers, που πτώχευσε.

Πηγή:enet

Προπαγάνδα σε ράγες

 
 Ο Στέφανος Μάνος παίρνει ταξί για τη Θεσσαλονίκη ενώ το λόμπι των αυτοκινητόδρομων επιτίθεται για άλλη μια φορά στο σιδηρόδρομο λίγο πριν από την προσπάθεια ξεπουλήματος.

Θα μπορούσαμε να ταξιδέψουμε φθηνότερα στη Θεσσαλονίκη παίρνοντας ταξί αντί για τρένο; Η απάντηση που έρχεται στο μυαλό όλων είναι προφανώς όχι, δεδομένου ότι μια διαδρομή με ταξί αγγίζει τα 600 ευρώ ενώ το εισιτήριο του τραίνου έχει πέσει πλέον στα 9 ευρώ. Κι όμως αυτό το επιχείρημα, το οποίο πρωτοπαρουσίασε το 1992 ο τότε υπουργός εθνικής οικονομίας Στέφανος Μάνος νεκραναστήθηκε τα τελευταία δυο χρόνια από τους θιασώτες κάθε μορφής ιδιωτικοποίησης. Είναι μάλιστα ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της μυθολογίας που στήνεται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου εναντίον συγκεκριμένων επιχειρήσεων του δημοσίου. 

Ο Αμερικανός δημοσιογράφος Μάικλ Λιούις το αναπαρήγαγε στο βιβλίο του Boomerang το 2011 ενώ και το βρετανικό δίκτυο Channel 4 το ανέφερε σε ένα άκρως προσβλητικό για την Ελλάδα τηλεπαιχνίδι στο οποίο οι παίκτες έπρεπε να συμπεριφέρονται «σαν Έλληνες» – να κλέβουν την εφορία και τους πελάτες τους και να επιβιώνουν χάρη σε δάνεια και σε έναν «υπερδιογκωμένο» δημόσιο τομέα.

Το συγκεκριμένο παράδειγμα απασχόλησε και τον δημοσιογράφο του BBC Γουέσλει Στέφενσον ο οποίος χρησιμοποίησε για το ρεπορτάζ του τρείς πηγές: έναν οδηγό ταξί, τον Στέφανο Μάνο και τον συγκοινωνιολόγο του πανεπιστημίου της Χαβάης, Πάνο Πρεβεδούρο. Αυτό που παρέλειψε βέβαια να σημειώσει ο δημοσιογράφος του BBC είναι ότι ο κ. Πρεβεδούρος ήταν (μεταξύ άλλων) πρόεδρος ενός αμερικανικού λόμπι για τους αυτοκινητόδρομους (HHUA) ενώ εργάστηκε και για λογαριασμό της εταιρείας Αττική Οδός Α.Ε. Το ρεπορτάζ λοιπόν στηριζόταν σε δυο ορκισμένους εχθρούς των ελληνικών σιδηροδρόμων και έναν αυτοκινητιστή. Είναι πάντως χαρακτηριστικό ότι ακόμη και ο κ Πρεβεδούρος χαρακτήρισε «υπερβολικό» το παράδειγμα του κ. Μάνου ενώ απαντώντας σε σχετική συζήτηση στο Ιντερνετ παραδέχτηκε ότι ο ίδιος δεν είχε συγκεκριμένα στοιχεία και απλώς σχολίασε τα δεδομένα που του παρουσίασε ο δημοσιογράφος του BBC!

Προφανώς τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται για να στηρίξουν το συγκεκριμένο μύθο εξελίχθηκαν με το πέρασμα του χρόνου. Στην περίπτωση του BBC δεν υπολογίζεται απλώς το κόστος των εισιτηρίων αλλά το ανά χιλιόμετρο κόστος μεταφοράς με το σιδηρόδρομο. Ο συντάκτης με στοιχεία του 2007 υπολογίζει ότι οι επιβάτες στην Ελλάδα ταξίδεψαν αθροιστικά 1.8 δισ. χιλιόμετρα με τρένο. Ύστερα παίρνει τα στοιχεία του 2010, όπου ο οργανισμός παρουσίασε έλλειμμα ενός δισεκατομμυρίου ευρώ, και συμπεραίνει ότι κάθε επιβάτης στοιχίζει στο σιδηρόδρομο 0.60 λεπτά ανά χιλιόμετρο. Αφού λοιπόν το ταξί (σύμφωνα με το BBC) στοιχίζει 1.2 ευρώ το χιλιόμετρο, αν το δημόσιο έβαζε 2 άτομα στο ταξί θα του ερχόταν φτηνότερο για τα στείλει στον ίδιο προορισμό. 

Πρόκειται βέβαια για παιδαριώδες μαγείρεμα στοιχείων με σειρά λογικών σφαλμάτων: Καταρχήν ο συντάκτης συγκρίνει από τη μια το κόστος του τελικού καταναλωτή (ταξί) με το κόστος του παρόχου της υπηρεσίας (τρένο). Στο τρένο συμπεριλαμβάνει το κόστος συντήρησης των βασικών υποδομών ενώ στο ταξί δεν υπολογίζει τις επιδοτήσει και το κόστος του αυτοκινητόδρομου. Και φυσικά δεν λαμβάνει υπόψη ότι η ΤΡΑΙΝΟΣΕ δεν είναι πλέον ελλειμματική – όπως παραδέχθηκε πρόσφατα και ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς.

Το συγκεκριμένο παράδειγμα είναι ενδεικτικό των μύθων που προβάλλονται από συγκεκριμένους πολιτικούς, επιχειρηματίες και μέσα ενημέρωσης πριν από κάθε μεγάλη προσπάθεια ξεπουλήματος δημόσιας περιουσίας. Ο σιδηρόδρομος προσέφερε πάντα τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα γιατί αποτελεί σύμβολο ενός κοινωνικού μέσου μεταφοράς το οποίο βάλλεται από συγκεκριμένες ομάδες συμφερόντων.

Η συνομωσία του αυτοκινήτου

Όπως και σε αρκετές ακόμη χώρες της Νότιας Ευρώπης (και στην Τουρκία) η επίθεση εναντίων των σιδηροδρόμων ενορχηστρώνεται αμέσως μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο από το αμερικανικό λόμπι του αυτοκινήτου. Η οικονομική βοήθεια προς τις κατεστραμμένες από τον πόλεμο χώρες της Ευρώπης συνοδευόταν  συχνά από στρατιές αμερικανών μηχανικών που απαξιώνουν συνειδητά τα τρένα προς όφελος των οδικών μεταφορών. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Τούρκος πρωθυπουργός Τουργκούτ Οζάλ έφτασε μετά από πολλά χρόνια να χαρακτηρίζει το σιδηρόδρομο σαν «κομμουνιστικό δημιούργημα». 
Η περίπτωση της Ελλάδας είχε μια ιδιομορφία γιατί, όπως μας εξηγεί ο ομότιμος καθηγητής του ΕΜΠ Γ. Σαρηγιάννης, στα χρόνια του εμφυλίου ο εθνικός στρατός χρειαζόταν το σιδηρόδρομο και έτσι δεν υπάκουσε αμέσως στις αμερικανικές «εντολές». Η υπόγεια σύγκρουση όμως του «λόμπι του αυτοκινήτου» (το οποίο περιλαμβάνει και τις εταιρείες πετρελαιοειδών) με το σιδηρόδρομο θα συνεχιστεί με αμείωτη ένταση στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα. Θα λάβει μάλιστα τη σημερινή της μορφή, με τη νεοφιλελεύθερη επιχειρηματολογία, από τις αρχές της δεκαετίας του ’90. Οι Αμερικανοί μηχανικοί της δεκαετίας του 50 αντικαθίστανται τώρα από εταιρείες συμβούλων από την Αγγλία και τη Γαλλία που προτείνουν περικοπές δρομολογίων. Με αυτό τον τρόπο όμως τα τρένα δεν λειτουργούν σε πλήρη απόδοση  - παράγοντας που θεωρείται απαραίτητος ώστε να παραμένει ο οργανισμός κερδοφόρος.

Η επικοινωνιακή επίθεση εναντίον του ΟΣΕ αποτέλεσε φυσικά εύκολη υπόθεση λόγω σειράς μεγάλων σκανδάλων που σημειώθηκαν στη λειτουργία των σιδηροδρόμων τις τελευταίες δεκαετίες. Ενώ όμως τα πραγματικά σημαντικά σκάνδαλα αφορούσαν τους εκάστοτε υπουργούς, τις διοικήσεις του ΟΣΕ και κυρίως τις ιδιωτικές εταιρείες που συνεργάζονταν μαζί του η επίθεση πραγματοποιούνταν εναντίον του δημοσίου χαρακτήρα των σιδηροδρόμων. Το αποτέλεσμα ήταν ορισμένοι από τους πολιτικούς που φέρουν τη μεγαλύτερη ευθύνη για την απαξίωση των ελληνικών σιδηροδρόμων να χρησιμοποιούν σήμερα αυτή την απαξίωση σαν επιχείρημα για την ανάγκη ιδιωτικοποίησης.

Οι μετρ της προπαγάνδας

Σε αρκετές περιπτώσεις οι τεχνικές προπαγάνδας εναντίον του δημοσίου τομέα έρχονται απευθείας από πανεπιστήμια και ιδρύματα ερευνών των ΗΠΑ. Μια πρόχειρη έρευνα αρκεί για να εντοπίσει κανείς πάνω από 100 ιδρύματα ερευνών ( με ευφάνταστα ονόματα όπως Yankee Institute, Bluegrass Institute και The Free Enterprise Nation) τα οποία έχουν ως μοναδικό αντικείμενο να παράγουν αμφιβόλου αξιοπιστίας «στοιχεία» εναντίον του δημοσίου τομέα. Καθώς τα ιδρύματα αυτά αναπαράγουν το ένα τις «πληροφορίες» του άλλου, παρατηρείται συχνά το φαινόμενο μια ανεπιβεβαίωτη πληροφορία (π.χ για την αποδοτικότητα ή τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων) να παρουσιάζεται σαν πραγματικότητα και τελικά να παρεισφρέει ακόμη και σε ακαδημαϊκές μελέτες.

Εκεί όμως που η αμερικανική προπαγάνδα αλλά και η επιθετικότητα συγκεκριμένων λόμπι ξεπέρασε κάθε προηγούμενο ήταν και πάλι τα μέσα σταθερής τροχιάς. Ελάχιστοι θυμούνται σήμερα τη λεγόμενη «συνομωσία της General Motors» με την οποία μια ομάδα εταιρειών πετρελαίου, ελαστικών αυτοκινήτου όπως η Firestone και μεγάλων αυτοκινηοτβιομηχανιών όπως η General Motors εξαγόρασαν τα τραμ και τα τρένα σε αρκετές περιοχές των ΗΠΑ προκειμένου να τα διαλύσουν και να επιβάλλουν την ολοκληρωτική κυριαρχία της αυτοκίνησης. Η «συνομωσία της General Motors» έδωσε και ορισμένα από τα βασικά προπαγανδιστικά επιχειρήματα εναντίον του δημόσιου χαρακτήρα των σιδηροδρόμων τα οποία χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα.

Αρης Χατζηστεφάνου
 Επίκαιρα 1/11/2012

Aπο infowar

Κακός οιωνός για το μέλλον του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας οι εξελίξεις στις Σκουριές της Χαλκιδικής


 Η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία παρακολουθεί με αγωνία και εκφράζει την κατηγορηματική αντίθεσή της στη μεθόδευση με την οποία η κυβέρνηση προωθεί το περιβαλλοντικά και κοινωνικά αδιέξοδο έργο της εξόρυξης χρυσού στις Σκουριές Χαλκιδικής. 

Τονίζει δε ότι τα επιχειρήματα του επενδυτή περί «ήπιων περιβαλλοντικών επιπτώσεων» έχουν γίνει αποδεκτά εκ των προτέρων από την κυβέρνηση, παρότι υπάρχει ήδη σοβαρός επιστημονικός αντίλογος (με τελευταίο παράδειγμα το πόρισμα της Γεωπονικής Σχολής του ΑΠΘ), ενώ παράλληλα εκκρεμεί να κριθεί η περιβαλλοντική  διάσταση του έργου από το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο της χώρας, το Συμβούλιο της Επικρατείας.

Τα περιβαλλοντικά ζητήματα δεν αποτελούν ζητήματα του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, αλλά αρμοδιότητα του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, το οποίο έχει σοβαρότατες ευθύνες για την ιδιαιτέρως προβληματική διαμορφωθείσα κατάσταση. Εκ του αποτελέσματος είναι εμφανές ότι το αρμόδιο Υπουργείο έχει παραλείψει την ουσιαστική διαβούλευση με την τοπική κοινωνία, η οποία προβάλλει αντίσταση για λόγους σύμφωνους με την προστασία της φύσης.

Η ουσιαστική δημόσια διαβούλευση είναι σημαντικό μέρος της διαδικασίας περιβαλλοντικής αδειοδότησης ενός έργου και είναι αυτή που εξασφαλίζει την κοινωνική νομιμοποίηση ενός έργου. Είναι αυτή ακριβώς η νομιμοποίηση που απουσιάζει από τη συγκεκριμένη επένδυση. Και δεν θα μπορούσε να συμβαίνει το αντίθετο δεδομένου του μεγέθους των επιπτώσεων στην ποιότητα της ζωής των κατοίκων.

Η επένδυση της εξόρυξης χρυσού στις Σκουριές Χαλκιδικής αποτελεί μέρος της «νέας περιβαλλοντικής πολιτικής» της τελευταίας τριετίας, η οποία εκφράζεται σε μεγάλης κλίμακας έργα που χωροθετούνται σε ιδιαίτερα ευαίσθητα ενδιαιτήματα. Σε αυτό το πλαίσιο περιλαμβάνονται έργα «fast track», ιδιαίτερα χαμηλής ποιότητας μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων, επιτάχυνση των διαδικασιών περιβαλλοντικής αδειοδότησης, χωρίς δικλείδες ασφαλείας για τη φύση και με αγνόηση των περιβαλλοντικο-κοινωνικών επιπτώσεων στις τοπικές κοινωνίες.

 Η Ορνιθολογική στέκεται με σαφήνεια απέναντι σε αυτή την αδικαιολόγητη κατάσταση, που έχει σκοπό το βραχυπρόθεσμο κέρδος, αλλά συντηρείται εις βάρος της κοινωνίας και της φύσης.

Τόσο, λοιπόν, η εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική, όσο και οι σχεδιαζόμενες επενδύσεις στις πλέον πολύτιμες ακατοίκητες νησίδες της Ελλάδας, καθώς και άλλα κολοσσιαία έργα με αμφίβολα οικονομικά οφέλη (όπως τα εκτός κλίμακας αιολικά πάρκα σε προστατευόμενες περιοχές και ευαίσθητα οικοσυστήματα, τα μεταλλεία χρυσού σε Θράκη και Κιλκίς κ.ά.), αποτελούν κακό οιωνό για το μέλλον του φυσικού περιβάλλοντος στην Ελλάδα.

Πηγή:Ελληνική ορνιθολογική εταιρεία

Στα πρόθυρα ανατροπών.


  Του Νίκου Ξυδάκη
  
Κάτι έχει αλλάξει. Το νιώθεις στον αέρα, το αντιλαμβάνεσαι στην κίνηση των ανθρώπων στον δρόμο, στις συναλλαγές στα μαγαζιά, το νιώθεις στις συνομιλίες με ανθρώπους προερχόμενους από ποικίλες τάξεις και επαγγέλματα. Στο τυπικό «πώς πάνε τα πράγματα» η συνέχεια της συζήτησης δεν είναι μια πρόβλεψη, αλλά κατ’ αρχάς η πανθομολογούμενη διαπίστωση πως «έτσι δεν πάει άλλο». Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι ξέρει πώς είναι το αλλιώς, εντούτοις όλοι συμφωνούν ότι έτσι δεν πάει, δεν οδηγεί πουθενά

Και πολλοί τείνουν να αποδεχθούν ότι οποιαδήποτε άλλη πορεία είναι προτιμότερη έναντι της ακολουθούμενης.

Το πιο ουσιαστικό στοιχείο όμως, σε αυτή τη διάχυτη αίσθηση αλλαγής κλίματος, είναι ότι πολλοί Ελληνες περνούν βαθμηδόν από το στάδιο της ατομικής διάσωσης με κάθε τρόπο, στο στάδιο της επίγνωσης ότι κάτι πρέπει να γίνει από κοινού, συλλογικά· κι αυτό το κάτι να είναι ριζικό, άμεσο και δραστικό, προκειμένου να ανακοπεί η καταστροφή. Πολλοί, ακόμη και όσοι δεν έχουν πληγωθεί βαριά από την κρίση, αναγνωρίζουν την ανάγκη μιας ριζικά άλλης προσέγγισης των προβλημάτων και των προκλήσεων· η τριετής εμπειρία υποδεικνύει ότι οι συμβατικοί τρόποι όχι μόνο δεν επιλύουν αλλά καταστρέφουν όλο και βαθύτερα.

Η επίγνωση φτάνει ακόμη πιο μακριά: όλο και περισσότεροι αναγνωρίζουν ότι πολλές από τις επώδυνες αλλαγές που έχουν συμβεί στην καθημερινή ζωή και τη δημόσια σφαίρα, δεν είναι αναστρέψιμες - τουλάχιστον όχι άμεσα και όχι εύκολα. Αναγνωρίζεται άρα ότι η απόλυτη προτεραιότητα είναι η σταθεροποίηση της παρούσας κατάστασης, να σταματήσει τουλάχιστον η καταστροφή. Αναγνωρίζεται επίσης ότι η ανάκτηση πόρων και επιπέδου διαβίωσης θα είναι αργή, κοπιώδης και προ πάντων ότι θα απαιτήσει άλλη οργάνωση του οικονομικού και κοινωνικού βίου.

Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι αυτές τις παραδοχές και την αναδυόμενη νέα επίγνωση τις εντοπίζουμε περισσότερο στα πιο μορφωμένα μέλη της μεσαίας τάξης· ίσως επειδή αυτή η τάξη πλήττεται περισσότερο από κάθε άλλη, όχι μόνο κατά την υλική συνθήκη, αλλά και ψυχολογικά-διανοητικά: σε ελάχιστο χρόνο και με εξαιρετικά βίαιο τρόπο, της αμφισβητείται ακόμη και το δικαίωμα να υπάρχει. 
Στην Ελλάδα η μεσαία τάξη αναπτύχθηκε κοπιαστικά κατά τη διάρκεια των τελευταίων πενήντα ετών, και η αποσάθρωσή της συντελείται σε διάστημα τριών ετών. Ου μην αλλά: από τη μεσαία τάξη του τελευταίου μισού αιώνα προέρχονται οι πιο μορφωμένες νέες γενιές του 20ού αιώνα και τα δυνάμει στελέχη της ελίτ του 21ου αιώνα. Η βίαιη ανακοπή αυτού του κοινωνικού ρεύματος ισοδυναμεί με εθνικό αυτοακρωτηριασμό, με αυτοκτονία.

 Υπό αυτή την έννοια, φαίνεται να αναδύεται εντονότερα η τάση για πολιτική ανατροπή, για υπέρβαση, για πανεθνική συστράτευση. Ο εντός συνόρων ελληνισμός αντιμετωπίζει πρόβλημα επιβίωσης, επιβίωσης υλικής αλλά και επιβίωσης συλλογικής, με όρους συντεταγμένου κοινωνικού και πολιτικού βίου. Οι διοικούσες ελίτ έχουν αποτύχει πολλαπλώς και κατ’ εξακολούθησιν, πρακτικά, πνευματικά και ηθικά· στην παρούσα δε φάση γεννούν κινδύνους για την κοινωνική συνοχή και για την ειρηνική συνύπαρξη πληγωμένων ετερόκλητων ομάδων του πληθυσμού. Απαιτούνται άλλες ηγετικές ελίτ, με άλλες νοοτροπίες, άλλο πολιτικό ήθος, άλλες προσεγγίσεις της ιστορικής συγκυρίας.

Η Ελλάδα έχει μεταβεί σε άλλη ιστορική πίστα, σε ένα ολισθηρό πρανές γεμάτο κινδύνους. Αυτό έχουν καταλάβει οι περισσότεροι Ελληνες, και γι’ αυτό είναι πρόθυμοι να ρισκάρουν μιαν αλλαγή.

πηγή Καθημερινή 
Αναδημοδίευση tvxs 

Ο Aπ.Κακλάμάνης μιλάει για τον Σταυρίδη..... :

Το οτι ήταν στη Veolia δεν ειναι εις ψόγον ,ούτε για την ΑΓΕΤ είναι ...

Παρέμβαση Αδωνη με προτάσεις για την παιδεία..


Τρίτη 12 Μαρτίου 2013

Σε ποια χώρα της Ευρώπης ανασκευαστές του ναζισμού γίνονται σύμβουλοι για ζητήματα ιθαγένειας;

Aπο Left
 Απίστευτο και όμως αληθινό: Στην Ελλάδα του 2013, σύμβουλος της κυβέρνησης στα λεπτά ζητήματα της ιθαγένειας και της μετανάστευσης είναι ιστορικός, ανασκευαστής της ναζιστικής θηριωδίας.


«Ο ναζισμός ήταν μια μεγάλη επανάσταση: εναντίον της γραφειοκρατίας, εναντίον της άνοιας, για χάρη της νεολαίας, εναντίον των περιχαρακωμένων ιεραρχιών...». Επιπλέον, «τα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης αποτελούσαν τμήμα της πολεμικής προσπάθειας των Γερμανών, οι οποίοι αποσκοπούσαν αρχικά να περιορίσουν τα ανεπιθύμητα στοιχεία (αιχμαλώτους πολέμου αντίπαλων κρατών, θεωρούμενες εχθρικές εθνικές και κοινωνικές μειονότητες) και κατόπιν να αξιοποιήσουν (σ.σ σικ) το εργατικό δυναμικό των αιχμαλώτων». Εν τέλει, «η πρακτική του να “κατηγοριοποιούμε” και άρα να απορρίπτουμε τον ναζισμό πρέπει να σταματήσει, γιατί αυτό στην πραγματικότητα αντιπροσωπεύει μια φροϋδική απώθηση από την πλευρά των διανοουμένων, οι οποίοι αρνούνται να αναγνωρίσουν το τι ήταν. Άλλοι “βάζουν στο ίδιο τσουβάλι” τον ναζισμό, τη δικτατορία, τις σφαγές, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και την τρέλα του Χίτλερ...»

 Αν κάποιος, εύλογα, θεωρήσει ότι τα παρατιθέμενα αποσπάσματα προέρχονται από κάποια ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής, γνωστής για τις υμνητικές στο ναζισμό θέσεις της, θα πρέπει να ξαναμαντέψει. Όσο και αν φαντάζει απίστευτο, τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον κ. Ιωάννη Κωτούλα, αποσπασμένο εκπαιδευτικό στο πολιτικό γραφείο του αναπληρωτή υπουργού Εσωτερικών, κ. Χαράλαμπου Αθανασίου, και βασικό σύμβουλο του τελευταίου στο θέμα του νόμου περί ιθαγένειας αλλά και του μεταναστευτικού ζητήματος εν γένει



Γίνεται ένας άνθρωπος, ο οποίος στο πόνημα του «Η άνοδος του Γ’ Ράιχ» επιχειρεί με τρόπο προκλητικό το στρογγύλεμα της ναζιστικής θηριωδίας  και την ανασκευή των «ποικίλων ιστορικών μύθων που έχουν επικρατήσει γι' αυτή», όπως μας ενημερώνει ο ίδιος στο οπισθόφυλλο, να συμβουλεύει το υπουργείο για τα λεπτά ζητήματα ιθαγένειας και μετανάστευσης; Στην Ελλάδα του κ. Σαμαρά και της ακροδεξιάς του διακυβέρνησης όλα γίνονται.

Δεν γίνεται βέβαια να γνωρίζει ο Πρωθυπουργός το ποιόν όλων των συμβούλων των υπουργών και υφυπουργών της κυβέρνησής του. Δυστυχώς, στη συγκεκριμένη περίπτωση μάλλον το γνώριζε πολύ καλά, αφού ο παράλληλος πολιτικός βίος των δύο ανδρών δύσκολα αφήνει περιθώρια σύμπτωσης: Ο κ. Κωτούλας, ως φοιτητής του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών,  υπήρξε μέλος της «Πολιτικής Άνοιξης» και της φοιτητικής της παράταξης, «Νέοι Οριζόντες». Αργότερα, νεαρός ακόμη, βρήκε καταφύγιο ξανά στη ΝΔ. Πρόσφατα, μετά την εκλογή Σαμαρά στην ηγεσία της ΝΔ, ο Ι. Κωτούλας τοποθετήθηκε δημόσια για το μεταναστευτικό ως μέλος της γραμματείας Μεταναστευτικής Πολιτικής της ΝΔ.

Ας επιστρέψουμε όμως στις «αιρετικές» απόψεις του κ. συμβούλου: Σε αφιέρωμα του περιοδικού «Ιστορικά Θέματα», για τα «Εγκλήματα Πολέμου του Άξονα» αναφέρει ότι «τα στρατόπεδα συγκέντρωσης αποτελούσαν συνήθη και καθιερωμένη πρακτική όλων των εμπολέμων πλευρών». Στο ίδιο πλαίσιο, η εξόντωση των Εβραίων της Ελλάδας, αναφέρεται ως «εκτοπισμός» και η συγκέντρωσή τους στο Αουσβιτς ως... αποστολή: «Στις 15 Μαρτίου εκτοπίστηκαν τα πρώτα 2.400 άτομα στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουβιτς. Ακολούθησαν 18 επιπλέον αποστολές... Μεγάλο τμήμα των Εβραίων που εκτοπίστηκαν απεβίωσαν στα γερμανικά στρατόπεδα»

Ούτε το δράμα που έζησε ο ελληνικός λαός υπήρξε, σύμφωνα με τον «άτεγκτο» ιστοριογράφο, αφού «κατά την προέλαση του γερμανικού στρατού στην Ελλάδα δεν σημειώθηκαν έκτροπα... Η Λουφτβάφε είχε πραγματοποιήσει απλώς επιλεκτικούς βομβαρδισμούς όπως εναντίον της Λάρισας, των Φαρσάλων και της Λαμίας. Σημειώθηκαν βεβαίως και παρατυπίες (σ.συντ: σικ), όπως ο βομβαρδισμός του πλωτού νοσοκομείου Αττική». Για τα εγκλήματα των Γερμανών στην Κρήτη φταίνε οι κρητικοί καθώς «ο αρχικά ευμενής τόνος της γερμανικής κατοχής διαταρασσόταν βέβαια από πράξεις αντιποίνων των δυνάμεων κατοχής... Όπως αυτά που συνέβησαν στην Κρήτη, αμέσως μετά τη λήξη των συγκρούσεων για την κατάληψη της νήσου. Αφορμή στάθηκε ο ακρωτηριασμός των πτωμάτων ορισμένων Γερμανών αλεξιπτωτιστών...»! 



Κλείνοντας, να υπενθυμίσουμε ένα απόσπασμα της ομιλίας του Πρόεδρου της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Αλέξη Τσίπρα, στην αντιφασιστική συγκέντρωση της Κυριακής στην Κοκκινιά:

Ο κ. Σαμαράς έχει διαμορφώσει γύρω του μια ακροδεξιά ομάδα βγαλμένη από τις χειρότερες περιόδους της συντηρητικής παράταξης. Και με την πολιτική που επιλέγει χτίζει ένα ντε φάκτο μέτωπο συνεργασίας με τους φασίστες της Χρυσής Αυγής. Όταν αξιοποιεί τη δική τους ατζέντα, τότε είναι σαν να τους δίνει διαρκώς χείρα βοηθείας για να αναπτυχθούν και να δυναμώσουν την επιρροή τους στα κατώτερα κυρίως, οικονομικά στρώματα.

Πίσω του ακολουθούν δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, οι υποτιθέμενοι προοδευτικοί του Μνημονίου. Ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Κουβέλης. Γιατί εκεί κατάντησαν. Από τη στιγμή που συνέδεσαν την πολιτική τους επιβίωση με το Μνημόνιο, δεν υπάρχει γι’ αυτούς επιστροφή. Θα είναι δεκανίκια του Σαμαρά μέχρι το τέλος.

Απέναντι σε αυτό το όργιο ακροδεξιού λαϊκισμού και καταστολής, που γυρίζει την πολιτική ζωή του τόπου δεκαετίες πίσω, η δική μας απάντηση θα είναι αποφασιστική.

ΥΓ. Ο κ. Κωτούλας και το ΦΕΚ του διορισμού του





ΥΓ. Για όσους αμφισβητούν ότι τα παραπάνω αποσπάσματα προέρχονται από βιβλίο του κ. Ι. Κωτούλα, παραθέτουμε τις συγκεκριμένες σελίδες από το βιβλίο του "Η άνοδος του Γ' Ράϊχ":






















“Α”, όπως Αντιγόνη


Μια ταινια  που εμπνέεται απο το μύθο της Αντιγόνης 
απο το site του Κρήτηfm

Ο Στάθης Αθανασσίου είναι ένας νέος σκηνοθέτης. Όπως και στο Debtocracy έτσι κι εδώ, ο σκοπός είναι η δημιουργία μίας ταινίας ανεξάρτητης, πέρα από κάθε είδους κρατικής επιχορήγησης. Γι’ αυτό και απευθύνονται στον τελικό θεατή για να στηρίξει αυτή την προσπάθεια με όποιον τρόπο μπορεί.

 Ήδη, μέσω crowdfunding  έχει συλλεχθεί σχεδόν το σύνολο των χρημάτων για να ολοκληρωθεί η ταινία η οποία όπως και το ντοκιμαντέρ Debtocracy θα μοιραστεί δωρεάν μέσω διαδικτύου.
Να σημειώσουμε εδώ ότι η 18 Μαρτίου είναι η τελευταία μέρα συλλογής χρημάτων.
 Εφόσον δεν έχουν συλλέξει το ποσό που χρειάζονται τα λεφτά θα επιστραφουν στον κόσμο που τα έδωσε και θα είναι σα να μην έχει γίνει τίποτα. Έως το Σάββατο 10 Μαρτίου τα χρήματα που έχουν συλλεχθεί καλύπτουν το 93% του προϋπολογισμού.
Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα της πρωτοβουλίας εδώ και εδώ
Εμείς, αντιγράφουμε από εκεί και σας δίνουμε κάποια στοιχεία για μία ταινία που πέρα από την θεματολογία της, ίσως ακόμα πιο ενδιαφέρον έχει ο τρόπος ολοκλήρωσής της και η σχέση που διαμορφώνει με τον θεατή. Μία σχέση πέρα από την κατανάλωση. Κι αυτό είναι ανατρεπτικό. Διαβάστε, δείτε το βίντεο με τον σκηνοθέτη και κρίνεται μόνοι σας..


Ένας νέος τρόπος για να γυρίσεις μία ταινία

Είμαστε μια κολεκτίβα καλλιτεχνών και επαγγελματιών της επικοινωνίας, που συγκροτήσαμε μια ομάδα λόγω της αγάπης μας για το σινεμά, την τέχνη, τη ζωή -και κυρίως- επειδή δεν μας εκφράζει η μέθοδος παραγωγής και διανομής ταινιών που εφαρμόζεται έως σήμερα.

Η «Α» είναι μια κινηματογραφική ταινία που εμπνέεται από το μύθο της Αντιγόνης, και μιλά για όλα αυτά που βιώνουμε σήμερα και που τα αποκαλούμε με μια λέξη «κρίση». Μια γυναίκα, η «Α» , εξαναγκάζεται να μείνει κάτω από το κρεμασμένο πτώμα του αδελφού της, στη μέση ενός καμμένου δάσους, έως ότου οι Αρχές αποφασίσουν ότι τιμωρήθηκε αρκετά.

Θα βρει τη δύναμη όχι μόνο να επαναστατήσει ενάντια σε αυτή την άδικη εντολή, αλλά και να αντιμετωπίσει τον αδελφό της όταν θα συναντηθούν στον «Άδη». Χρησιμοποιούμε μια παλιά ιστορία, όχι για να μείνουμε στο παρελθόν, αλλά για να ερμηνεύσουμε το παρόν και να ρίξουμε μια ματιά στο μέλλον. Με την ταινία αυτή θέλουμε να μιλήσουμε ως καλλιτέχνες, αλλά και ως ενεργοί πολίτες, για το πώς βιώνουμε εμείς την «κρίση», γιατί αυτός είναι ο ρόλος μας ως συμμέτοχοι στην κοινωνία που ζούμε.

Έτσι, και στο δικό μας χώρο του σινεμά, όχι μόνο πιστεύουμε ότι πρέπει να βρούμε νέους τρόπους για να έρθουμε σε επαφή και σε επικοινωνία με το κοινό, αλλά το κάνουμε πράξη με αυτό το project με τον εξής τρόπο:

Δουλεύουμε ανεξάρτητοι από κάθε είδους κρατικής επιχορήγησης και απευθυνόμαστε στον τελικό θεατή για να μας στηρίξει με όποιο τρόπο μπορεί. Συνεργαζόμαστε με φοιτητές καλλιτεχνικών σχολών και νέους καλλιτέχνες και δουλεύουμε μαζί σε όλα τα στάδια της παραγωγής. Κινούμαστε εκτός του συνηθισμένου δρόμου διανομής και φέρνουμε την ταινία με τη ζωντανή της ορχήστρα σε Αρχαία Θέατρα σε όλη τη Μεσόγειο, γιατί το θέατρο είναι ο χώρος που δημιουργήθηκε για να φιλοξενεί διασκευές των μύθων.

Φέρνουμε την ταινία στην πόλη σε Χώρους Τέχνης και Πολιτισμού και σε Εναλλακτικούς Χώρους, δημιουργώντας μια ολόκληρη θεματική ενότητα που ξεκινά από τον κινηματογράφο και εξαπλώνεται σε πολλές και διαφορετικές μορφές τέχνης (φωτογραφία, video art, εικαστικά, installation, viral κλπ). Διοργανώνουμε καθημερινές συζητήσεις με σημαντικούς εισηγητές, ώστε να μην είναι ο θεατής ένα απλός δέκτης, αλλά ενεργός συμμέτοχος σε όλα αυτά τα θέματα που θέτει ο μύθος σήμερα.

Δίνουμε την ταινία ΔΩΡΕΑΝ στο διαδίκτυο με άδεια Creative Commons, μετά την περιοδεία στα Αρχαία Θέατρα και τον πρώτο κύκλο θεματικών προβολών στους Χώρους Τέχνης και τους Εναλλακτικούς Χώρους. Γιατί οι άνθρωποι τυχαίνει να ζουν σε αυτόν τον κόσμο και αυτοί μας ενδιαφέρουν.

απο την Gallery   parallhlografos

Δευτέρα 11 Μαρτίου 2013

Σουλτς: «Θυσιάσαμε μια γενιά για να σώσουμε τις τράπεζες»


 Αν δεν ήταν τραγικό, θα ήταν αστείο. Ακόμα και οι «ιεροκήρυκες» της δημοσιονομικής πειθαρχίας, την οποία είχαν έρθει και στην Ελλάδα για να διακηρύξουν, δηλώνουν τώρα πως με την πολιτική διάσωσης των τραπεζών μπορεί να έχει χαθεί μια γενιά ευρωπαίων. Αυτό υποστήριξε ο Γερμανός πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, ο οποίος τόνισε, σε συνέντευξή του στο πρακτορείο «Reuters», πως η Ευρώπη δαπάνησε δισεκατομμύρια ευρώ για τη διάσωση των τραπεζών της, αλλά μπορεί να έχει χάσει μία ολόκληρη γενιά νέων ανθρώπων.
 «Μία από τις μεγαλύτερες απειλές για την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ότι άνθρωποι χάνουν τελείως την εμπιστοσύνη τους στην ικανότητά της να επιλύσει τα προβλήματά τους. Και αν η νεότερη γενιά χάνει την εμπιστοσύνη της, τότε στα μάτια μου η Ε.Ε. διατρέχει πραγματικό κίνδυνο. Δημιουργούμε μια χαμένη γενιά», δήλωσε ο κ. Σουλτς, ο οποίος παραδέχθηκε ότι δεν είχε κάτι σπουδαίο να απαντήσει σε Ισπανίδα που του έκανε λόγο για εγκατάλειψη των νέων. «Αν έχουμε 700 δισεκατομμύρια ευρώ για να σταθεροποιήσουμε το τραπεζικό σύστημα, πρέπει να έχουμε το λιγότερο άλλα τόσα χρήματα για να σταθεροποιήσουμε τη νέα γενιά σε τέτοιες χώρες. 
Είμαστε παγκόσμιοι πρωταθλητές στις περικοπές, αλλά είμαστε λιγότερο εφευρετικοί όταν πρόκειται για την τόνωση της ανάπτυξης», επισήμανε ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, προσθέτοντας πως η Ελλάδα, η Ισπανία και η Ιταλία διαθέτουν ίσως τις καλύτερα εκπαιδευμένες γενιές που υπήρξαν ποτέ στις χώρες τους, οι γονείς τους επένδυσαν πολλά χρήματα στην εκπαίδευση των παιδιών τους, αλλά τώρα που είναι έτοιμοι να εργαστούν, η κοινωνία τους λέει πως δεν υπάρχει θέση γι’ αυτούς.

Tο κουτί της Πανδώρας

Το ξεπούλημα έχει ιστορία .

Τώρα που έφτασε η ώρα του ξε­πουλήματος (αν και ο όρος εκνευρίζει τον πρωθυπουργό και τον Γιάννη Στουρνάρα) των κρατικών επιχειρήσεων, καλό είναι να κάνουμε μία αναδρομή στο παρελθόν και να βγάλουμε μερικά χρήσιμα συμπερά­σματα.

Είναι αναγκαίο να θυμηθούμε τα πα­λιά, για να προετοιμαστούμε για το τι μας περιμένει, όταν - κι εφόσον - ιδι­ωτικοποιηθούν οι μεγαλύτερες επιχει­ρήσεις που είναι σήμερα υπό δημόσιο έλεγχο. Επίσης είναι καλό να γνωρίζου­με την τύχη των επιχειρήσεων που βρέ­θηκαν σε ιδιωτικά χέρια και, από ηγέ­τιδες δυνάμεις στους κλάδους τους, μετατράπηκαν σε «μικρομάγαζα» που απλώς ταΐζουν με κέρδη τους νέους ιδι­οκτήτες τους.

Πονεμένες ιστορίες

Το πιο εξωφρενικό, ωστόσο, είναι πως στις περισσότερες περιπτώσεις, εάν οι ίδιες επιχειρήσεις παρέμεναν στον έλεγχο του Δημοσίου και συνέ­χιζαν την ίδια πορεία, θα έδιναν στα κρατικά ταμεία πολύ μεγαλύτερα ποσά από μερίσματα και διανομή κερδών απ’ ό,τι τελικά εισέπραξε το Δημόσιο όταν τις πούλησε.

Το… σπορ των ιδιωτικοποιήσεων το άσκησαν όλες οι κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών, είτε «γαλάζιες» είτε «πράσινες». Και σε όλες τις περι­πτώσεις το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Έχουμε και λέμε λοιπόν:


1 Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 η τότε κυβέρνηση (Μητσοτάκη) έδω­σε σκληρό αγώνα για να ιδιωτικοποιή­σει την ΑΓΕΤ Ηρακλής, μία από τις με­γαλύτερες ελληνικές βιομηχανίες και με ισχυρή θέση στην παγκόσμια αγορά τσιμέντου.

Ως αγοραστής εμφανίστηκε ο ιτα­λικός όμιλος Caltsestrutsi, με επικε­φαλής τον Λορέντσο Παντσαβόλτα, ο οποίος εκείνο τον καιρό έκανε πολλές και εντυπωσιακές εμφανίσεις στην Αθήνα. Η κυβέρνηση ισχυριζόταν τότε ότι η επιλογή των Ιταλών έγινε με στό­χο η ελληνική τσιμεντοβιομηχανία να μην καταλήξει στους βασικούς αντα­γωνιστές της, που τότε ήταν η γαλλική Lafarge και ισχυρές βιομηχανίες από τη Βόρεια Αμερική.

Λίγα χρόνια αργότερα, ο ιταλικός όμιλος κατέρρεε οικονομικά και έβαλε πωλητήριο στην ΑΓΕΤ, η οποία εξαγορά­στηκε από την κοινοπραξία Blue Circle , η οποία λίγο αργότερα πουλήθηκε στη γαλλική Lafarge. Έτσι, την ελληνική τσι­μεντοβιομηχανία «ρούφηξε» ο βασικός ανταγωνιστής της και σήμερα αποτελεί μία μικρή θυγατρική του γαλλικού ομί­λου, με συρρικνωμένη την παραγωγή και λειτουργώντας περισσότερο    ως εμπορικό υποκα­τάστημα… Μάλιστα, ο όμιλος μετονομάζε­ται σταδιακά και παίρνει το όνομα της «μητρικής», για να σβήσουν οριστικά οι μνήμες από την άλλοτε κραταιά τσιμεντοβιομηχανία.

2 Το δεύτερο τρανταχτό παράδειγμα των απο­τυχημένων ιδιωτικοποιήσε­ων είναι τα Ελληνικά Ναυπηγεία, ή γνωστότερα σε όλους ως Ναυπηγεία Σκαραμαγκά.

Όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαε­τιών ανακοίνωναν τα δικά τους προγράμματα «διάσωσης» του με­γαλύτερου ναυπηγείου της χώρας μας, και μάλιστα με στρατηγική σημασία για την άμυνα αλλά και για αναγκαίες ερ­γασίες στη χώρα που θέλει να υπερη­φανεύεται για τον μεγαλύτερο εμπορι­κό στόλο παγκοσμίως.

Το μόνο που έγινε όλες αυτές τις δε­καετίες ήταν να παραμένει σταθερά ανοικτή η Κερκόπορτα στους ιδιώτες, που μπαινόβγαιναν και έκλεβαν (στην κυριολεξία) ό,τι προλάβαιναν κι ό,τι τους συνέφερε. Κι όλα αυτά καλυμμέ­να με τον μανδύα της κοινοτικής ντιρε­κτίβας που - δήθεν - μας ανάγκαζε να ιδιωτικοποιήσουμε τα ναυπηγεία και να σταματήσει η κρατική χρηματοδό­τηση.

Τελικά, ούτε ο μεγαλύτερος ανταγω­νιστής του Σκαραμαγκά, η γερμανική πολυεθνική ThyssenKrupp, που εξαγό­ρασε το ναυπηγείο, δεν έμεινε πολύ. Πήρε τα χρήματα για τα υποβρύχια που δεν παρέδωσε ποτέ, εκβίασε πολλές φορές με απολύσεις, βάζοντας μπρο­στά τους εργαζόμενους, απείλησε με λουκέτο καμιά δεκαριά φορές και τε­λικά βρήκε κάποιους Άραβες, οι οποίοι το μόνο που κάνουν είναι να παρακο­λουθούν τον αργό και βασανιστικό θάνατο της άλλοτε κραταιάς ναυπηγικής μονάδας.

Κι όμως, εάν οι δεκάδες Έλληνες εφοπλιστές αποφάσιζαν ο καθένας να ναυπηγεί ένα και μόνο πλοίο, ο Σκαρα­μαγκάς θα είχε ζωή για αρκετές 10ετίες ακόμη, και μάλιστα με αυξημένο προσωπικό!

3 Στον τραπεζικό τομέα, τα παρα­δείγματα είναι δύο και μάλιστα έχουν (και τα δύο) ελληνογαλλικό χρώ­μα: Η Εμπορική με την Credit Agricole και η Γενική με τη Societe Generale. Θα ήταν ιδιαίτερα αφελές και εκτός πραγματικότητας μία εκτίμηση πως οι Γάλλοι δεν είχαν καλό μάνατζμεντ. Ωστόσο, και οι δύο τραπεζικοί όμιλοι φαίνεται πως εξαγόρασαν δύο ελληνι­κές τράπεζες με σημαντική θέση στην ελληνική αγορά και τελικά… κατάφε­ραν να τις οδηγήσουν στο χείλος της καταστροφής.

Περίπου την ίδια πο­ρεία διέγραψε και ο ΟΤΕ με τους Γερμανούς ιδιο­κτήτες του, αν και ο όμιλος τηλεπικοινωνιών αποτελεί - ακόμη - την εξαίρεση στον κανόνα των ιδιωτι­κοποιημένων    εταιρειών που οδηγούνται σε δραμα­τική συρρίκνωση. Απλώς, οι μάνατζερ της Deutsche Telekom επιβάλλουν στον ελληνικό όμιλο να πουλάει τις επιχειρήσεις που ελέγχει σε άλλες χώρες - κυρίως στα Βαλ­κάνια - και μάλιστα στις περισσότερες περιπτώσεις αγοραστές εί­ναι είτε άλλες θυγατρικές είτε εταιρεί­ες που βρίσκονται στη σφαίρα επιρρο­ής των Γερμανών!

4 Ανάλογες καταστάσεις επικρατούν και στον… αέρα. Η άλλοτε περιφε­ρειακή αεροπορική δύναμη, η Ολυμπι­ακή, με δραστηριότητες και στις πέντε ηπείρους του πλανήτη, σήμερα έχει περιοριστεί σε έναν τοπικό μεταφο­ρέα, που υπολειτουργεί.

Κι όμως, όταν η αεροπορική εται­ρεία ήταν κρατική και παρά το γεγο­νός ότι χρησιμοποιήθηκε για πλείστες όσες ρουσφετολογικές κινήσεις, πα­ρείχε υπηρεσίες σε όλη την Ευρώπη, αλλά και σε όλες τις χώρες όπου δια­μένουν απόδημοι.

Μετά την απόκτηση της εταιρείας από τη MIG, όλα δείχνουν πιο μικρά… Κι όσο περνά ο καιρός, μικραίνουν κι άλλο.

5 Ιδιαίτερη περίπτωση αποτελούν τα Ελληνικά Πετρέλαια, τα οποία πριν από μία 10ετία η κυβέρνηση Σημίτη προσπάθησε να πουλήσει, αλλά ο διαγωνισμός απέβη άκαρπος. Τελι­κά, η συμφωνία έκλεισε με τον όμιλο Λάτση κι αφορούσε τη συγχώνευση με την Πετρόλα. Τότε, ο επιχειρημα­τίας απέκτησε περίπου το 16% του ενοποιημένου ομίλου, αλλά σταδια­κά ανέβασε το ποσοστό του στο 41% (που έχει σήμερα), ενώ το Δημόσιο παραμένει περίπου στο 35,5%. Σε μία αγορά «πρώτης γραμμής», αλλά και στρατηγικής σημασίας, τα ΕΛ.ΠΕ. δια­τηρούν την ηγετική θέση που είχαν. Το ερώτημα είναι εάν θα συνεχίσουν την ίδια πορεία και μετά την πλήρη ιδιωτικοποίηση…

Στον μακρύ κατάλογο των αποκρα­τικοποιήσεων του παρελθόντος περι­λαμβάνονται κι άλλες επιχειρήσεις, με αντίστοιχη πορεία, όπως αυτή που πε­ριγράψαμε.

Το συμπέρασμα που προκύπτει εί­ναι πως ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις εκείνες όπου οι ιδιώτες έκαναν τις επι­χειρήσεις αυτές ακόμη μεγαλύτερες και πιο ισχυρές. Η συνήθης πορεία ήταν προς τη συρρίκνωση και την απα­ξίωση.
 
Πηγη
το ΠΟΝΤΙΚΙ,http://topontiki.gr/article/42208/To-ksepoulima-exei-istoria
τεύχος 1727 στις 27 Σεπτεμβρίου 2012

Αναδημοσίευση :youpayyourcrisis