Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

ΕΚΤΟΣ ΑΠ’ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ, ΗΛΙΘΙΕ.


Ζούμε ένα παρατεταμένο εφιάλτη, από τον οποίο δεν ξεφεύγουμε ξυπνώντας.
Έχουμε αρχίσει να βαδίζουμε στην έρημο και ξέρουμε πως έχουμε μπροστά μας ολόκληρη τη Σαχάρα.
 

Μετά την υπερψήφιση  της νέας ταφόπλακας από τα 199 ανδρείκελα, αυτά που βιώνουμε τα δύο τελευταία χρόνια, περικοπές, εργασιακές ανατροπές, απολύσεις, εφεδρείες, ανεργία, πείνα, νεόφτωχοι, νεοάστεγοι κλπ κλπ θα λογίζονται ωq μερικές σκηνές από το έργο. Η ταινία αρχίζει μόλις τώρα.
 

Κι όμως! Ακόμη και αυτή τη στιγμή κάποιοι πείθονται πως υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ. Και μάλιστα το βλέπουν, χωρίς να αντιλαμβάνονται πως είναι το τρένο που έρχεται κατά πάνω μας.
Ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος το είπε γλαφυρά. Θα έχουμε, μέσα σε δυο χρόνια , μείωση του προσδόκιμου ζωής κατά μια τουλάχιστον δεκαετία.
Πρόκειται για μια μεθοδευμένη γενοκτονία. Την είδαμε να συμβαίνει κι αλλού. Όπου πάτησε το πόδι του το ΔΝΤ, άφησε πίσω του καμένη γη, εκατομμύρια εξαθλιωμένους, χιλιάδες αυτοκτονημένους.
 

Όπου συγκροτήθηκε λυκοσυμμαχία, σαν την Ε.Ε, έβαλαν τους λύκους να φυλάνε τα πρόβατα και δε βρέθηκε ούτε η προβιά τους.
 

Και ενώ μας τυλίγει η φρίκη, άλλοι μιλούν για αεροπορικούς μαζικούς ψεκασμούς με κατασταλτικά (πώς γίνεται όμως κάποιοι να κρατούν ομπρέλα;), άλλοι προσποιούνται πως αν δεν μιλούν για όλ’ αυτά, μπορούν κιόλας να τα ξορκίζουν, πως  συνεχίζει να υπάρχει μια «κανονικότητα», πως όσο η Τρέμη και ο Καψής βγαίνουν στα τηλεπαράθυρα, όλα  ‘βαίνουν καλώς’, πως αν πάρουμε το μπακαλοδέφτερο και λογαριάσουμε πώς θα μοιράσουμε τις πενταροδεκάρες, μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι, ή τέλος πάντων να κοιμόμαστε, έστω και ανήσυχοι.
 

Και μέσα σ΄αυτή την έρημο που δεν έχει ούτε αντικατοπτρισμούς ούτε οφθαλμαπάτες.  τα αμετανόητα πασόκια συνεχίζουν να οργανώνουν και να μιλάνε ανοιχτά, με κυνισμό,  για το πολιτικό τους αύριο, η γαλάζια γενιά να προθερμαίνεται για την εξουσία και οι κατάμαυροι νεοφασίστες να έχουν δημόσιο βήμα και να εξαπολύουν φληναφήματα.
Εκεί που θα ‘πρεπε να πάψουν να υπάρχουν, πολιτικά και βιολογικά, να έχουν φύγει νύχτα από το ρημαγμένο τόπο και, όσοι έχουν μείνει να νοιώθουν ντροπιασμένοι και να δείχνουν αμήχανοι, υπάρχουν και συνεχίζουν να είναι το ίδιο κυνικοί και ξεδιάντροποι.
Και οι άλλοι; Πού είναι οι άλλοι;
 


Μάλιστα! Όλο αυτό είναι ο καπιταλισμός, που άφησε να μεσολαβήσει μια ανάσα πλαστικής ευημερίας, δανεικού καταναλωτισμού και χρεωμένης αυταπάτης και μας έπιασε στον ύπνο.
Και τι θα πούμε λοιπόν; Πως, μπλα-μπλα-μπλα μας παγίδεψαν; Πως μπλα-μπλα-μπλα τους πιστέψαμε;
 

Και τι σημαίνει αυτό; Αν τα παιδιά μας αποφάσιζαν να  δικάσουν κι εμάς ως συνένοχους, μαζί με τους πρωταίτιους, για την  ερήμωση της ζωής τους, θα μας έδιναν το ακαταλόγιστο;  Στην καλύτερη δηλαδή περίπτωση, θα μας αθώωναν ως ηλίθιους;
 


Στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα, στις 12 του μαυροφλέβαρου, είχε πολύ κόσμο. Οι δεκάδες χιλιάδες όμως πάνω από τους πολλούς στην Αθήνα και στην επαρχία - αχ στην επαρχία - πού ήταν; Πού ήταν το ένα εκατομμύριο άνεργοι; Πού κλείστηκαν όλοι αυτοί που τελούν 'υπό εφεδρεία'; Σε ποιο καναπέ βούλιαξαν όλοι αυτοί που βλέπουν τους δικούς τους να παίρνουν τη μεταναστευτική βίζα; Σε ποια άπρακτη απόγνωση χώθηκαν όλοι αυτοί που έχουν άρρωστο το δικό τους άνθρωπο και δε βρίσκουν ούτε σύριγγα στα νοσοκομεία; Με πόσους τόνους ηλιθιότητας ψεκάστηκαν όσοι προχτές ήταν και πάλι απεργοσπάστες;
  
 
O τίτλος του κειμένου και οι σκέψεις που ακολουθούν, σε καμιά περίπτωση, ας μη θεωρηθούν ως συμπλήρωμα ή αντιπερισπασμός στο σπουδαίο βιβλίο του Μπογιόπουλου.  Θα ήταν  πολύ αλαζονική και υπερφίαλη κάθε απόπειρα συμπλήρωσής του. Στο κάτω-κάτω ας την επιλέξει ο ίδιος ο συγγραφέας.
 
Ας πούμε λοιπόν ότι το βιβλίο του Μπογιόπουλου δίνει το ερέθισμα για μερικές σκέψεις. Μιας και δεν είναι αυτή η πρώτη απεύθυνση στον κοινωνιολογικά και ιστορικά «ηλίθιο», ας συμπεριλάβουμε ως ερέθισμα και το βιβλίο του Μάικλ Μουρ, «Ηλίθιε Λευκέ», μια επίσης σπουδαία ανάλυση της σύγχρονης αμερικάνικης κοινωνίας.
 
Και ο Μπογιόπουλος και ο Μουρ, χρησιμοποιώντας αυτή την κλητική προσφώνηση, μάλλον συνοψίζουν αρκετά γλαφυρά την αγανάχτησή τους, για την κοινωνιολογική τύφλα που έχει πάρει  διαστάσεις  ηλιθιότητας. Επειδή όμως αυτή  η ερμηνεία της προσφώνησης μπορεί να θεωρηθεί  αυθαίρετη και άσχετη με την κρίση και τα συναισθήματα των δύο συγγραφέων,  ας την περιορίσουμε στο πώς την προσλαμβάνει προσωπικά η γράφουσα, για να γλιτώσουμε πιθανές παρεξηγήσεις.
 

Και επιπλέον για την αποφυγή παρεξηγήσεων,  αυτές οι σκέψεις ας μη θεωρηθούν ως κριτικό σημείωμα, αλλά και ως αυτοκριτική απολογία.  Κι ας κάτσει ο καθένας από μας να επιμερίσει για τον εαυτό του, την πράξη ή την απραξία του, την ηθελημένη αφέλειά του και τη συνειδητή του αναισθησία, την κουτοπόνηρη περιχαράκωσή του και τη μίζερη ηττοπάθεια, με λίγα λόγια το μερίδιο ηλιθιότητας που μας αναλογεί.
 

Γιατί είναι σίγουρο πως, για να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε,  ο καθένας από μας  δεν έκανε αυτό που όφειλε να κάνει. σύμφωνα με τον κοινωνικό του προσδιορισμό.
Το καθήκον τους απέναντι στην τάξη τους το έκαναν υποδειγματικά, μόνο αυτοί που ερημώνουν σήμερα τις ζωές μας. Μπορούμε να τους κατηγορήσουμε για πολλά, όχι όμως για ταξική ασυνέπεια. Υπερασπίστηκαν και υπερασπίζονται τα συμφέροντα της τάξης τους με 'συγκινητική' επιμονή.  
Εμείς βρεθήκαμε ασυνεπείς και ηθελημένα εξαπατημένοι ή εξαγορασμένοι.
Άλλοτε παραδομένοι σε  μια ξεφτιλισμένη δημοκρατία όλο επιφάσεις και τρικλοποδιές, άλλοτε πλαδαρά χουχουλιασμένοι επί του καναπέως και άλλοτε εξαντλημένοι σε θεωρητικές αναλύσεις και περιγραφές αλλά στην πράξη ολίγιστοι, εκθρέψαμε μόνοι μας τον Γκοτζίλα και τον αφήσαμε να μας τρομοκρατεί.
 

Βέβαια – κι αυτό ας μην αποτελέσει άλλοθι αλλά ερμηνεία – οι φυσικοί λένε πως όσο περισσότερα και απανωτά  χτυπήματα καταφέρνεις σ’ ένα αντικείμενο, τόσο του παρατείνεις την αδράνεια.
Σ’ ένα αντικείμενο…
 

Μιας και  αυτή, η εξερεύνηση της ηλιθιότητάς μας, παραπέμπει και στον Ηλίθιο  του Ντοστογιέφσκι, ας κρατήσουμε απ’ το βιβλίο του μεγάλου μυθιστοριογράφου, μια αποστροφή από τις εξομολογήσεις του Μίσκιν: «…πάντα, όποτε η αρρώστια μου τύχαινε να επιδεινώνεται και με έπιαναν απανωτές κρίσεις, βυθιζόμουν σε πλήρη αποβλάκωση, έχανα εντελώς το μνημονικό μου και παρ’ ότι δούλευε το μυαλό μου, ανατρεπόταν θαρρείς, η λογική ροή των σκέψεών. Κατά συνέπεια μου ήταν αδύνατο να βάλω σε τάξη παραπάνω από δυο τρεις ιδέες.»
 

Ο Μίσκιν βέβαια περιέγραψε έτσι τα συμπτώματα της επιληψίας από την οποία έπασχε. Μια παθολογική κατάσταση για την οποία δεν έχει καμιά ευθύνη αυτός που υποφέρει και δεν έχει καμιά σχέση με την ηλιθιότητα. Η αποστροφή του Μίσκιν καταγράφεται, όχι γιατί εμείς  πάσχουμε  από επιληψία, αλλά γιατί τα συμπτώματα της κοινωνικής ηλιθιότητας είναι σχεδόν τα ίδια.  Το δικό μας «βύθισμα στην αποβλάκωση» έχει επίσης πάρει παθολογικές διαστάσεις, όμως  δεν επιδέχεται φαρμακευτική αγωγή. Η δική μας ηλιθιότητα είναι, στο μεγαλύτερο μέρος της,  αποτέλεσμα μιας αριστοτεχνικής και αδιάκοπης χειραγώγησης και λιγότερο, αλλά καθόλου ευκαταφρόνητα, συνέπεια προσωπικού εφησυχασμού και ηθελημένης άγνοιας.
 

Ο «ηλίθιος» του Μουρ ή του Μπογιόπουλου είναι αυτός που αγνοεί την κοινωνική του θέση και τον ιστορικό του προορισμό. Είναι αυτός που συνειδητά ή ασυνείδητα αυταπατάται. Αυτός που θεωρεί τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις ως τυχαία και αναπόφευκτα, ασύνδετα συμβάντα, λίγο-πολύ ως φυσικά φαινόμενα και πιστεύει ότι αδυνατεί να τα καθορίσει ή, ακόμη χειρότερα, αδιαφορεί γι αυτά.
 

Ο κοινωνιολογικά και ιστορικά «ηλίθιος» δεν έχει μειωμένη εγκεφαλική ουσία. Μπορεί μάλιστα να είναι ιδιοφυής σ’ ένα συγκεκριμένο τομέα. Ιδιαίτερα σήμερα, που η αυστηρή όλο και πιο στενή εξειδίκευση σαρώνει, ιδιοφυείς άνθρωποι σ’ ένα συγκεκριμένο πεδίο, πολιτογραφούνται σωρηδόν στην αυτοκρατορία των ηλίθιων.
 

Ή όπως το λέει πολύ χαρακτηριστικά ο Χαριτόπουλος στο Εγχειρίδιο Βλακείας,
«…το χαρτί δεν είναι πιστοποιητικό ευφυΐας. Αν το μυαλό κάποιου φτάνει για να πάρει δίπλωμα οδήγησης, κατά πάσα πιθανότητα φτάνει και για να πάρει ένα δίπλωμα σπουδών. Τα νοητικά απαιτούμενα είναι περίπου ισοδύναμα…
 

Δεν είναι σπάνιο το ενσταντανέ του Μπούλη να ποζάρει με την τήβεννο του Χάρβαρντ και το πτυχίο ρολό στα χέρια του να μην ξέρει που να το βάλει».


Το βιβλίο Μογιόπουλου μπορεί λοιπόν να δίνει το ερέθισμα, ο λόγος όμως είναι  η σημερινή πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα. Ο κυνισμός της δουλικής πολιτικής, η εξουθενωτική πλύση εγκεφάλου, ο προσανατολισμός της δημόσιας εκπαίδευσης στην ακριβοπληρωμένη παραγωγή «χρήσιμων ηλίθιων» και, πάνω απ’ όλα,  η εξαθλίωση των πολλών ανθρώπων, δημιουργούν σε όλο και περισσότερο κόσμο την απορία, πώς είναι δυνατό όλα να γίνονται τόσο ξεφωνημένα και απροκάλυπτα και τα θύματα αυτής της φρίκης να μην αντιδρούμε.
Η ανοχή της κοινωνικής πλειοψηφίας μοιάζει να παίρνει διαστάσεις γενικευμένης ύπνωσης, καθολικής αποβλάκωσης.
 

Βέβαια οι ιστορικοί χρόνοι δεν είναι ημερολογιακοί και  ίσως έχουν δίκιο όσοι υποστηρίζουν ότι είναι ανιστόρητη και μικροαστική η βιασύνη στην απαίτηση κοινωνικής αντίδρασης. Ωστόσο, ανεξάρτητα από τη διασταλτικότητα του ιστορικού χρόνου και την αποτελεσματικότητα της χειραγώγησης, η απορία για την κοινωνική αδράνεια συνεχίζει να είναι ένα μεγάλο ζητούμενο.     
Παρακάτω ακολουθούν ορισμένες κατηγορίες κοινωνικής ηλιθιότητας, με διαφορετική ίσως προέλευση, αλλά κοινή κατάληξη. Σε κάποια από αυτές μπορεί ο καθένας να βρει το προσωπικό του στίγμα.  Και για να μη βιαστεί κανείς να προσβληθεί, ας πούμε ξανά ότι, η γράφουσα, έχω κατά καιρούς φιλοξενηθεί σε πάνω από μία κατηγορίες . 


• ΔΙΑΡΚΗΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ ΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΗΛΙΘΙΩΝ
 
Πάρτε το πιο όμορφο τριαντάφυλλο.
Αν το βάλετε σε διάλυμα χλωρίνης, σε λιγότερο από μια ώρα
ο μίσχος του θα γείρει και τα πέταλα θα μαυρίσουν.
Μόνο τα αγκάθια του θα μείνουν όρθια.

 

 Το διακύβευμα για τον καπιταλισμό είναι μεγάλο. Τα αμύθητα κέρδη και η δύναμη της εξουσίας. 
 Δυο αδιαπραγμάτευτα προνόμια που, όχι μόνο δεν είναι διαθέσιμος  να ρισκάρει, αλλά οπλίζεται προκαταβολικά για να τα υπερασπιστεί, με νύχια και με δόντια. Και επειδή ξέρει καλά ότι η πρόληψη είναι καλύτερη από τη θεραπεία, έχει οργανώσει ένα πολυδαίδαλο μηχανισμό, επιστημονικής αρτιότητας και μηχανικής τελειότητας που φροντίζει για τη μαζική αποβλάκωση από τα πολύ τρυφερά παιδικά χρόνια ως την ενήλικη πιστοποίηση. Για τα μελαγχολικά γηρατειά, ενώ ξέρει ότι μπορεί να επαφίεται στη βιολογική αδυναμία,  και πάλι δεν εφησυχάζει. Κανείς δεν μπορεί να διαβεβαιώσει ότι ‘η εξέγερση της τρίτης ηλικίας’ είναι μόνο σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Σχολείο, θρησκεία, στρατός, βιοπορισμός, ΜΜΕ και μια ψεύτικη δημοκρατία όλο ανέκδοτα και παραισθήσεις, συγκροτούν το μηχανισμό μεθοδευμένης εξηλιθίωσης.
 

Το παιδί μαθαίνει, από πολύ μικρό, πώς να υποτάσσεται, να αγελοποιείται, να μαθαίνει πώς να μη μαθαίνει, να αυτοενοχοποιείται, να υπακούει, να καταναλώνει, να αρκείται, να ‘ενημερώνεται για το πρέπον’ και οπωσδήποτε να νοιώθει συμμέτοχος και πρωταγωνιστής σε μια ‘δημοκρατία’ των εν λευκώ αναθέσεων, που του κλείνει το μάτι κάθε τέσσερα χρόνια και όλο το υπόλοιπο διάστημα  τον φτύνει στα μούτρα. Από το φοβισμένο δούλο στον πολίτη Γκα-γκα και  από το μαστίγιο στον Πρετεντέρη, ο διασταλτικός ιστορικός χρόνος συμπύκνωσε  νέες μεθόδους για να διαφυλάξει τα καλά και συμφέροντα.
 

Λοιπόν, μπορεί να πει κάποιος, να που πρόκειται για έναν  αναπόδραστο μηχανισμό.
Δεν είναι όμως έτσι. Τουλάχιστον πάλι η ίδια η ιστορία έχει αποδείξει ότι δεν είναι έτσι. Ότι, αν μέσα στο πιο οχυρωμένο κλουβί το λιοντάρι ψάχνει τρόπο διαφυγής, ο άνθρωπος μπορεί να το τινάξει ολόκληρο. Η αποτελεσματικότητα του μηχανισμού δε βρίσκεται στην αδυναμία διάλυσής του, αλλά στη «θαλπωρή» που προσφέρει. Η αποδοχή αυτής της θαλπωρής συνιστά την ηλιθιότητα.
 

Ο ηλίθιος -  της καλύτερης εκδοχής -   αγανακτεί καφενειακά με την αθλιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης, ενίοτε επιτίθεται στο δάσκαλο, μαθαίνει εύκολα να πληρώνει γι αυτό που δικαιούται, προτιμά να καταφεύγει στο μεταθανάτιο παράδεισο, αφήνεται να κολακευτεί από τον πολιτικάντη, ανοίγει τ΄αυτιά του μόνο στο δελτίο των 8 και το βρίσκει πιο χρήσιμο να σωπαίνει όταν εντέλλεται. 
Ο ηλίθιος συρρικνώνεται και φροντίζει να συρρικνώσει και τα παιδιά του, ώστε να περάσουν όλοι μαζί λάθρα βιώσαντες’ αυτή μάταιη ζωή.  Εξάλλου του λέει και ο παπάς πως αυτό είναι ψυχοσωτήριο. 
Η μηχανή δεν είναι ανίκητη. Ίσως είναι απλά φιλόξενη.

• ΗΘΕΛΗΜΕΝΗ ΑΦΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΑΣΤΙΚΗ ΚΟΥΤΟΠΟΝΗΡΙΑ
 
Ο φτωχός ονομαζόταν κάποτε προλετάριος στη Δύση και κολασμένος της γης στον τρίτο κόσμο.
Σήμερα έχουν κατά πολύ εκλείψει αυτές οι ορολογίες. Θεωρούνται παλιομοδίτικες και ξύλινες.
Ο φτωχός, στο διάστημα της πλαστικής ευημερίας, διέγραψε ο ίδιος τον εαυτό του από την κοινωνική του τάξη.
 

Με τηλεόραση πλάσμα στο δυάρι, μπιντέ στην τουαλέτα κι ένα Φίατ με δόσεις, θεώρησε την ταξική πάλη υπόθεση παρωχημένων εποχών.
Τον είπαν  μικροαστό κι αισθάνθηκε το μπόι του να ψηλώνει.
 

Τον είπαν « κοινωνικό εταίρο» στις διαπραγματεύσεις για το πώς θα τον σφάξουν κι αισθάνθηκε ισότιμος με το βιομήχανο «συνομιλητή».
Άφησε να πάνε οι λαθρομετανάστες στη θέση των προλετάριων και ο ίδιος απαρνήθηκε την προέλευσή του. Οι δάσκαλοι ξέχασαν πως ήταν παιδιά αγροτών, οι αγρότες επιδοτήθηκαν για να γίνουν επιχειρηματίες εναλλακτικού τουρισμού και κολακεύτηκαν απ’ αυτό.
Και επειδή η αποποίηση της κληρονομιάς απαιτεί ειδική πράξη, για να νοιώθει όλο και λιγότερο φτωχός, αποφάσισε να ξεμπερδεύει τους λογαριασμούς του με τους άλλους φτωχούς.
 

Δεν συνδιαλεγόταν πια μαζί τους, αγωνιούσε μόνο να μεταπηδήσει σε άλλη κατηγορία, Έτσι σιγά-σιγά είδε τους ανθρώπους της τάξης του σαν κοινωνικά απόβλητα. Δεν είχε κανένα πρόβλημα να μεταχειρίζονται τους όμοιους του σαν οικιακά λύματα, φτάνει να μην ήταν ο ίδιος μέσα.
Δεν θα είχε κανένα πρόβλημα αν έστελναν τους φτωχούς σε τροχιά γύρω από τη γη, γιατί όλοι τον διαβεβαίωναν ότι θα τον εξαιρούσαν, λόγω καλής συμπεριφοράς. Κι όσες αποδείξεις καλής συμπεριφοράς χρειαζόταν, τις έδινε και με το παραπάνω. Θεωρητικοποίησε την απεργοσπασία σε ιερό δικαίωμα στη δουλειά,  τις επικύψεις στο αφεντικό σε συνεργατική διάθεση, το γλείψιμο του κάθε πολιτικάντη σε κοινωνική δράση.
 

Η  άλλη περίπτωση μικροαστού που δεν προχώρησε στις παραπάνω προωθημένες δράσεις, επέλεξε ταπεινά το cocooning. Την αμερικάνικη μόδα που σάρωσε στις δεκαετίες του ‘70, ’80: «κλείσου και προφυλάξου στο κουκούλι σου».
 

Αναλφάβητος ιστορικά και κοινωνιολογικά αφού πέρασε από την προηγούμενη κατηγορία της τυποποίησης και απέκτησε το iso του ηλίθιου, κολακεύτηκε με τα ψίχουλα και τις χάντρες που του έδωσε το αφεντικό, σε τέτοιο σημείο μάλιστα, ώστε σήμερα νοιώθει ότι μπορεί και να μην τα δικαιούται. Ότι, αν βγάλει το μεγάλο σκασμό, μπορεί και να γλιτώσει τις χάντρες. Ότι, αν συνεχίσει να απαρνιέται την τάξη του, μπορεί και να τη σκαπουλάρει.
Σήμερα, τώρα που μιλάμε, βλέπει να έρχεται το τσουνάμι και να παρασύρει ζωές – τα ίδια τα παιδιά του – και ανεβαίνει στην ταράτσα να μαζέψει τη μπουγάδα για να μη βραχεί.
Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι.

• ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΟΣΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΤΥΦΛΑ
 

Με βαθύ σεβασμό στους αγωνιστές της Αριστεράς, που δραπέτευσαν από το μηχανισμό της χειραγώγησης και με βαρύ κόστος υπερασπίστηκαν και υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και αγωνίζονται για κοινωνική δικαιοσύνη, δεν μπορεί να μείνουν στο απυρόβλητο αυτοί που "δεν ήθελαν να αλλάξει τίποτα. αλλά ήθελαν να προσποιούνται ότι ήθελαν". Αυτοί που εξαγόρασαν τους αγώνες άλλων, που χουχούλιασαν στη ζεστασιά της συστημικής αντιπολίτευσης,  και που σήμερα, την ώρα που εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν, αυτοί θεωρούν ότι επιτελούν το χρέος τους απέναντι στην ιστορία με διαπιστώσεις από άμβωνος, αναθέματα και φοβικές περιχαρακώσεις.   
Η κατηγορία αυτή απέκτησε το iso του ηλίθιου πιο βασανιστικά από τις προηγούμενες.
 

Δεν επαναπαύτηκε στη φιλόξενη μηχανή της χειραγώγησης. Άνοιξε ρωγμές και δραπέτευσε σε κάποιο στάδιο πριν την εξαγωγή του τελικού προϊόντος.
Του τελικού προϊόντος. Γιατί κατά τα άλλα η ως ένα σημείο επεξεργασία, την έκανε ευεπίφορη στη χειραγώγηση. Δε μαζοποιήθηκε στον κανόνα αλλά στην εξαίρεση.
Αν το καταφύγιο του ανθρώπου είναι η  κοινωνία, του ηλίθιου είναι η συσπείρωσή του σε μια ομάδα με άλλους ηλίθιους.
 

Όταν η αναγκαία για την κοινωνική δράση συλλογικότητα, παίρνει τα χαρακτηριστικά της αγέλης και το κοινωνικά αναγκαίο υποκαθίσταται από το  κομματικά χρήσιμο, ο ηλίθιος επίσης μεταλλάσσεται από απλό βλάκα, σε πονηρό βλάκα. Ένα ανθρωπάκι υστερικά οχυρωμένο στην  κομματική γραμμή και την μονοτονία των τσιτάτων, καχύποπτο έως επιθετικό σε όλους όσους τολμούν να αμφισβητούν το άνωθεν παπικό αλάθητο, περιχαρακωμένο σ’ ένα κοινωνικό αυτισμό που δε βλέπει πέρα απ’ τη μύτη του.
 

Η «διαλεκτική» του σκέψη αρνείται επίμονα να δει σήμερα την αναγκαιότητα ενός πλατιού  μετώπου για την απαλλαγή από τα νεκρόφιλα αρπακτικά, την ίδια στιγμή που οικειοποιείται την ιστορία των απελευθερωτικών μετώπων,  πλαστογραφεί την υπογραφή τους και μονοπωλεί διαστρέφοντας τους στοχασμούς μεγάλων επαναστατών. 
Αυτός ο τύπος του ηλίθιου είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος, όχι μόνο γιατί δεν είναι πρόθυμος για κανενός είδους αυτοκριτική, όχι μόνο γιατί μεταστρέφει το κοπαδικό σε ιδεολογικό  αλλά γιατί, κυρίως, αποθαρρύνει και αναστέλλει την κοινή δράση,  και τη συρρικνώνει σε μικροκομματική κλίμακα.


Έχει δίκιο ο Μπογιόπουλος στη διαπίστωση του επιλόγου του πως οι κοινωνικές διεργασίες, πόσο μάλλον οι κοινωνικές εξεγέρσεις, έχουν μια ατέλεια: δεν μπορούν να παρασκευαστούν με όρους τηλεμαγειρικής, ούτε να προβλεφτούν με την ακρίβεια των αστρολογικών προβλέψεων.  Η απάντηση στο ερώτημα ‘ρήξη και ανατροπή ή ενσωμάτωση και αναπαραγωγή του συστήματος πρέπει να λάβει υπόψη της τη φενακισμένη συνείδηση, την ανεστραμμένη εικόνα του κόσμου, σε όλα τα επίπεδα.
 

 Ή θα δούμε και θα  μιλήσουμε έντιμα για όλων των ειδών τις ηλιθιότητες, μαζί και αυτήν που μας αφορά, ή θα πάμε στην κατηγορία του γελοίου, του ηλίθιου που δεν αποδέχεται την ηλιθιότητά του και προσπαθεί να εντυπωσιάσει με εξυπνακισμούς.
 

Ο βαρύς χειμώνας που αφήσαμε να σαρώσει τα καλοκαίρια, η  έρημος που μας την έδειχναν και αλληθωρίσαμε βλέποντας το δάχτυλο, επελαύνουν με  αμείλικτη ορμή.
Δεν έχουμε πια κανένα άλλοθι.
 
Νίνα Γεωργιάδου 
 http://www.youtube.com/user/ninageor

Απο alfavita

Πατάτες χωρίς μεσάζοντες και στην Αττική – Όλες οι λεπτομέρειες!

Αυτή τη φορά η πρωτοβουλία ανήκει στο δήμο Παλλήνης Αττικής. Την ιδέα προώθησε η αντιδήμαρχος κα Ειρήνη Κουνενάκη η οποία έκλεισε και τη συμφωνία με τους παραγωγούς.

Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση:

«Οι συνθήκες που διαμορφώνονται στο οικονομικό περιβάλλον επιβάλλουν την παρέμβαση και λήψη μέτρων προκειμένου να δημιουργηθεί ένα δίκτυ κοινωνικής αλληλεγγύης και προστασίας για τους δημότες μας. Ο Δήμος Παλλήνης, στοχεύοντας στην στήριξη των νοικοκυριών, παρεμβαίνει καθημερινά με νέες δράσεις.
Σήμερα ξεκινάμε την παρέμβαση στο καταναλωτικό κίνημα. Σε συνεργασία με τους πατατοπαραγωγούς του Νευροκοπίου θα διατεθούν πατάτες στον Δήμο μας στην πολύ χαμηλή τιμή των 28 λεπτών ανά κιλό.
Καλούμε τους δημότες και κατοίκους του Δήμου μας, που επιθυμούν να προμηθευτούν πατάτες να συμπληρώσουν τα έντυπα παραγγελίας που διατίθενται ηλεκτρονικά στο    www.palini.gr   η σε έντυπη μορφή στο Δημαρχείο Παλλήνης, (Ιθάκης 12, Γέρακας ), Γραφείο Αντιδημάρχων, τηλ.210-6604638, μέχρι 8 Μαρτίου 2012.

Μετά την συγκέντρωση των εντύπων παραγγελίας, εντος 10 ημερών και σε συγκεκριμένη ημέρα και ώρα θα γίνει η διάθεση από τους ίδιους τους πατατοπαραγωγούς, αυστηρά, σύμφωνα με τα δελτία παραγγελίας»

.Απο papaioannou  
www.palini.gr

Σαχινίδης: Λίστα με τους μισθούς άνω των 5000 ευρώ.

Δυόμισι χρόνια στο αερόστατο υπουργός και τα  σακιά με άμμο  τελείωσαν. Άρχισαν τώρα να πετάνε επιβάτες μήπως πάρει ύψος


Τους λειτουργούς του δημοσίου τομέα και των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ) οι οποίοι αμείβονται με ποσά μεγαλύτερα των 5.000 ευρώ, γνωστοποίησε ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Φίλιππος Σαχινίδης, με έγγραφο που διαβίβασε στη Βουλή.
Όπως προκύπτει από το έγγραφο του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών πρόκειται για τους εξής:
  • Πρόεδρος της Δημοκρατίας (σ.σ. πρόσφατα ανακοίνωσε ότι παραιτείται της αποζημίωσης), Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, Αναπληρωτές Υπουργοί, Υφυπουργοί, Βουλευτές και Γενικοί Γραμματείς Υπουργείων.
  •  Πρόεδροι και Αντιπρόεδροι των Ανεξάρτητων Διοικητικών Αρχών.
  •  Δικαστικοί Λειτουργοί από το βαθμό του Προέδρου Πρωτοδικών και κύριο προσωπικό του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους από το βαθμό του Δικαστικού Αντιπροσώπου Α΄Τάξης.
  •  Διπλωματικοί Υπάλληλοι που υπηρετούν στο εξωτερικό.
  •  Γιατροί ΕΣΥ με βαθμό Διευθυντή και υπηρεσία άνω των 25 ετών.
  •  Μέλη ΔΕΠ Πανεπιστημίων και μέλη Ε.Π. ΤΕΙ που συμμετέχουν σε ερευνητικά προγράμματα.
  •  Δήμαρχοι Δήμων με πληθυσμό άνω των 100.000 κατοίκων.
  •  Γενικοί Γραμματείς Περιφερειών και Αποκεντρωμένων Διοικήσεων.
  •  Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων
  •  Διοικητές ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, ΟΓΑ, ΟΑΕΕ, ΔΥΠΕ
  •  Πρόεδρος ΕΟΤ
  •  Γενικός Διευθυντής και Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής ΟΔΔΗΧ.
  •  
  • Απο smartpost

Περικλής Κοροβέσης: Η ύψιστη επαναστατική αρετή σήμερα είναι να είσαι πολίτης

 Η ύψιστη επαναστατική αρετή σήμερα είναι να είσαι πολίτης. Και είναι ο πιο αποτελεσματικός φραγμός σε κάθε αυθαιρεσία. […] Μετά την 21η Απριλίου 1967, το δικαίωμα να υπάρξεις σαν πολίτης ήτανε αντίσταση. Σ’ αυτούς που επέμεναν να ΄ναι πολίτες, το νέο καθεστώς επέβαλε μια τυπική διαδικασία προσαρμογής. Προσπάθησα να παραμείνω πολίτης.

Έχουμε μπει πια σε μια σκοτεινή εποχή και ίσως τα χειρότερα να μην τα έχουμε δει ακόμα. Η τάξη του κόσμου έχει διασαλευτεί. Οι προτάσεις σωτηρίας που εμφανίζονται με τη μορφή του Εθνικισμού και του Φυλετισμού είναι ένα ακόμα βήμα προς το βάραθρο. […] Πάνω από όλα αυτά, εγώ, με την ταπεινή μου γνώμη, θεωρώ την πιο μεγάλη απειλή της ζωής στον πλανήτη μας την αδιαφορία.

Οι άρχοντες της Γης θεωρούν τον άνθρωπο σαν καταναλωτική μονάδα. Ενδιαφέρονται μόνο για τις μεγάλες αγορές του Βορρά και όσοι δεν έχουν να καταναλώσουν, δε θεωρούνται άνθρωποι αλλά περιττά έξοδα. Οι φτωχοί, οι άθλιοι και οι κολασμένοι στέκονται με απάθεια μπροστά στο σκοτεινό και αβέβαιο μέλλον τους. Στο πρόσφατο παρελθόν οι άνθρωποι είχαν μια ελπίδα και πάλευαν για μια καλύτερη ζωή και για μια διαφορετική κοινωνία. Σήμερα οι εξαθλιωμένοι θέλουν να γίνουν το ίδιο καταναλωτές, όσο και οι πρωταγωνιστές των σήριαλ και των διαφημίσεων που βλέπουν. Και όλα τα μέσα είναι θεμιτά γι’ αυτό. Και αυτό αναγκαστικά σημαίνει βία και εγκληματικότητα.

Η Αμερική είχε προηγηθεί. Η Ευρώπη θ’ ακολουθήσει. Οι προοπτικές μετά το Μάαστριχτ δεν είναι ρόδινες. Αν κανείς λάβει υπόψη του και το διαρκώς αυξανόμενο κύμα των οικονομικών προσφύγων που κατακλύζουν την Ευρώπη, τότε δε χρειάζεται και θεοσοφία για να καταλάβει κανείς πως η αστυνομική βία θα γίνει νόμος. […]

Στην εποχή μας, που δεσπόζουσα θέση έχουν οι θεωρίες «περί τέλους της Ιστορίας» και «τέλους των ιδεολογιών», έχει διαμορφωθεί μια πλάνη που όλο και εξαπλώνεται με τη βοήθεια των ΜΜΕ. Αυτή η κατάσταση θα μπορούσαμε να την λέγαμε Α-ιστορία, όπου θέλει ν’ αποδείξει πως ο άνθρωπος μπορεί να υπάρξει εκτός ιστορίας αλλά εντός αγοράς. Πράγμα που σημαίνει πως τα πράγματα είναι δεδομένα και κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να τα’ αλλάξει.

Η άποψη αυτή δεν είναι καινούργια. Είναι τόσο παλιά όσο και η εξουσία, μικρή ή μεγάλη, σημαντική ή ασήμαντη, κεντρική ή απόκεντρη. Η οποιαδήποτε εξουσία πιστεύει πως θα μείνει πάντα στην ίδια θέση. Αλλά για να μείνει στην ίδια θέση, πρέπει και η κοινωνία να μείνει ακίνητη. Δηλαδή να μην αποτελεί μέρος μιας ιστορικής πορείας. Κατ’ επέκταση λοιπόν η Ιστορία τελειώνει μπροστά στην εξουσία και μαζί της τελειώνουν και οι ιδεολογίες που στηρίζονται σε μη εξουσιαστικές ιδέες. Μ’ αυτό τον τρόπο, είναι η εξουσία, και μόνο αυτή, που έχει το δικαίωμα να κατευθύνει τα πράγματα προς τον επιθυμητό της στόχο. Όποιος δε συμφωνεί, δεν έχει παρά να πεισθεί πως δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα.

Ο πολίτης που ενστερνίζεται μια τέτοια άποψη, παραιτείται αυτομάτως και από τα πολιτικά και από τα ανθρώπινα δικαιώματά του.
Αποκτά ευχάριστα την ιδιότητα του σκλάβου, φτάνει να έχει αυτοκίνητο, τηλεόραση και τη δυνατότητα να καταναλώνει ό,τι θεωρεί πιο πετυχημένο στις διαφημίσεις. Και βρίσκεται εκτός ιστορίας και πολιτικής, αφήνοντας τον εαυτό του αμανάτι στην εξουσία.

Η ιστορία, αλλά και η μικρο-ιστορία του καθενός, όσο και αν είναι επώδυνη, δεν είναι ποτέ προς λήθη. Είναι για έρευνα και γνώση. Αλλιώτικα, ο άνθρωπος βρίσκεται κυριολεκτικά εκτός τόπου και χρόνου. Και τα γεγονότα που περιγράφονται σ’ αυτό το βιβλίο διεκδικούν τη μεγαλύτερη δυνατή ιστορική ακρίβεια. Οι εκατοντάδες παράλληλες ιστορίες που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας, δεν αφήνουν πια καμιά αμφιβολία για το ότι γινόταν. […]

Η τηλεόραση, έτσι όπως χρησιμοποιείται, είναι η κουλτούρα του σκλάβου. Δεν αποχαυνώνεται, όπως συνηθίζεται να λέγεται, αλλά μέσα από κει εκπαιδεύεται. Μαθαίνει να αποποιείται τις ευθύνες του. (Δεν είμαι εγώ που θ’ αλλάξω τον κόσμο). Να αδιαφορεί για το είδος του. (Ο καθένας για πάρτη του). Να βλέπει ανταγωνιστικά τον άλλον. (Όποιος πρόλαβε τον Κύριο είδε). Να μην αισθάνεται μέλος κάποιας ανθρώπινης κοινότητας. (Και τι με νοιάζει εμένα τι γίνεται στη Ρουάντα). Να γίνεται εχθρικός προς τη φύση. (Τσιμέντο να γίνει). Ο σκλάβος καταναλωτής είναι ένα εγωκεντρικό άτομο που φαντασιώνει τον κόσμο. Δεν τον αντιλαμβάνεται. […]

Αν και στο βιβλίο δηλώνεται με τρόπο κατηγορηματικό πως το δικαίωμα (επί χούντας) να είσαι πολίτης ήταν και απόδειξη της ενοχής σου, φαίνεται λίγο πειστικό. Ας μου επιτραπεί να ξαναεπιχειρηματολογήσω.

Το να έχει κανείς απόψεις που δεν είναι αποδεκτές από τις εξουσίες είναι πολύ πιο επικίνδυνο απ’ όσο αρχικά μπορεί να υποθέσει κανείς. Όλα ξεκινούν από μια μικρή διαπίστωση πως τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως μας τα παρουσιάζουν. Και αυτό είναι μια πρώτη αμφισβήτηση του κύρους της εξουσίας.

Η Εξουσία ποτέ δεν αστειεύεται. Φοβάται ότι θα μολυνθεί από τον «ιό» και αντιδρά κεραυνοβόλα. […]

Τα βήματα της Ιστορίας συχνά είναι πιο μεγάλα από τη ζωή των ανθρώπων. Οι ενοράσεις του Σόλωνα μέχρι τη δημιουργική εφαρμογή τους από τον Περικλή χρειάστηκε να περιμένουν δύο αιώνες. Η Αγία Γραφή, αν και θεόπνευστη, χρειάστηκε τέσσερις αιώνες για να αποσαφηνιστεί ποιο θα ήταν το ακριβές της περιεχόμενο. Τα παραδείγματα δεν είναι τυχαία.

Η ελπίδα που ζέστανε την ανθρωπότητα τους δύο τελευταίους αιώνες δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτε άλλο στην Ιστορία της Ανθρωπότητας, παρά μονάχα με τα θρησκευτικά κινήματα που καθιέρωσαν τις μεγάλες θρησκείες. Και όπως κανείς δεν μπορεί ν’ αποδώσει την ευθύνη της Ιεράς Εξέτασης στο Χριστό –κατά την έκφραση του Ζ. Παπαδημητρίου-, κανείς πάλι δεν μπορεί να αποδώσει στο Μαρξ και στους άλλους μεγάλους στοχαστές των απελευθερωτικών κοινωνικών προταγμάτων τις ευθύνες των εγκλημάτων των επιγόνων. Και πολύ περισσότερο στους ήρωες και στους μάρτυρες αυτών των κινημάτων. […]

Στην επιθυμία του ανθρώπου για ελευθερία, δικαιοσύνη, ισότητα, αξιοπρέπεια, ανθρώπινα δικαιώματα, δεν εξυπακούεται αυτομάτως και μια ολοκληρωμένη θεωρία και μάλιστα σωστή και αλάνθαστη. […] Κι αν υπήρχαν στην Ιστορία μεσαίωνες και δεσποτείες, αφορούσαν ένα τμήμα του πλανήτη, του λεγόμενου γνωστού κόσμου. Σήμερα αφορούν ολόκληρο τον πλανήτη. Και το ζητούμενο πάντα είναι οι πολίτες και όχι οι μεσίες. […]

Καμιά φορά ο έφηβος γιος μου ή άλλοι νεαροί και νεαρές που βρίσκουν τα δικά μας νιάτα ηρωικά και όμορφα με ρωτούν για το τι πρέπει να γίνει για ν’ αλλάξει ο κόσμος. Κι εγώ τη συνταγή που είχα κάποτε την έχω χάσει πια.

Μπορώ όμως να πω με σιγουριά. Η βία, ο πόλεμος, η μισαλλοδοξία, οι φυλακές, τα βασανιστήρια είναι η έσχατη αθλιότητα του ανθρώπινου είδους, που τις ονομάζουν εθνοσωτήριες αρετές για να μπορούν να εγκληματούν χωρίς ενοχές.

Θα έλεγα κι εγώ μαζί με τον Μπρεχτ. Αλίμονο στη χώρα που έχει ανάγκη από ήρωες. Και θα πρόσθετα. Αυτό σημαίνει πως δεν έχει πολίτες. Η ύψιστη επαναστατική αρετή σήμερα είναι να είσαι πολίτης. Και είναι ο πιο αποτελεσματικός φραγμός σε κάθε αυθαιρεσία. Από αυτή την άποψη λοιπόν είναι καλύτερα να διαβάζει κανείς ένα τέτοιο βιβλίο, παρά να το γράφει. […]

Απώλεια μνήμης στα πολιτικά γεγονότα σημαίνει παραχάραξη της Ιστορίας και σίγουρος δρόμος για την επανάληψη των ίδιων συμφορών.

Τον Οκτώβρη του 67 έγιναν αυτά που γράφονται σ’ αυτό το βιβλίο και η αξία αυτής της μαρτυρίας είναι ακριβώς στο πόσο ίδια είναι με χιλιάδες άλλες που δεν γράφτηκαν ποτέ. Κατά τα άλλα, τα βασανιστήρια παραμένουν η τρέχουσα ανακριτική μέθοδος σε μια σειρά χώρες και δεν είναι μοναχά το θλιβερό προνόμιο κάποιας χούντας […]

Το βιβλίο αυτό αφιερώνεται στη μνήμη της Αμαλίας Φλέμινγκ. Σε τελική ανάλυση, σ’ αυτήν οφείλω το βιβλίο. Ήταν αυτή που διοργάνωσε την απόδρασή μου από την Ελλάδα, σε συνεργασία με τον Μ. Ράπτη (Πάμπλο), για να καταθέσω σαν μάρτυρας στο Συμβούλιο της Ευρώπης, στη Δίκη της Χούντας για τα βασανιστήρια.

Στην Αμαλία Φλέμινγκ επίσης χρωστάω τη γνώση πως οι αξίες είναι σημαντικότερες από τις ιδεολογίες. […]

Η καταδίκη της Χούντας στο Συμβούλιο της Ευρώπης ήταν η αρχή του τέλους της Δικτατορίας[…](2).





(1) - (1983) Ανθρωποφύλακες, Κάλβος
(2) - (1994) Ανθρωποφύλακες, Γνώση
(3) - (2007) Ανθρωποφύλακες, Ηλέκτρα (Αποσπάσματα από το βιβλίο «Ανθρωποφύλακες» του Περικλή Κοροβέση, την συγκλονιστική κατάθεσή του στο Συμβούλιο της Ευρώπης και στη Διεθνή Αμνηστία, που γνωστοποίησε για πρώτη φορά στην διεθνή κοινότητα τα φρικτά βασανιστήρια που υφίσταντο οι πολιτικοί κρατούμενοι της χούντας των συνταγματαρχών.
Η πρώτη έκδοση έγινε το 1969 από τις εκδόσεις Raben & Sjogren (Σουηδία), στη σειρά Tema. Συγχρόνως, μεταφράστηκε και κυκλοφόρησε στις ακόλουθες χώρες: La filière ,Seuil, 1969-Γαλλία,The Method-A Personal Account of the Tortures in Greece, Allison & Busby, 1970 και Τhe Method, Panther,1970-Αγγλία, Metoden-Vittesmål om tortyren I Grekland, Originalutgava Rabén & Sjӧgren, 1970-Σουηδία, Sotilas Saappaan Alla,Weilin+Gӧӧs, 1970-Φιλανδία, Torturen,Gyldendal 1973, με επίμετρο του James Becket-Nορβηγία, Sorgu,Yӧntem, 1972 και La Question/Sorgu, Alan Yayincilik ,1989, με πρόλογο το Jean Paul Sartre-Τουρκία, Die Menschenwärter , εκδόσεις 2001,1981 και Die Menschenwarter, Raith Verlag Munchen,1976- Γερμανία, Calvārio,Publicacōes Europa-America,1970-Πορτογαλία.).[…](2)

 Πηγη tvxs

Politicians stole European money – Κάντε κάτι πολύ απλό. Δημοσιεύστε το παρακάτω πόστ μαζί με τα βίντεο που παραθέτω

 

 Κάντε κάτι πολύ απλό. Δημοσιεύστε το παρακατω πόστ μαζί με τα βίντεο που παραθέτω.Είναι ένα στα Αγγλικά καί το άλλο στα γαλλικά με ισπανική μετάφραση. Καί αφήστε τα στο τοίχο σας γιά μη εβδομάδα. Προτρέψτε να το κάνουν όλοι οι φίλοι σας. Μην κοινοποιειτε τίποτε άλλο.Διαγράφτε ότι σας ποστάρουν να βγεί η αλήθεια στην Ευρώπη καί σε όλο το κόσμο. Εαν θέλετε να ποστάρετε και δεν αντέχετε , κάντο στίς ομάδες. Σηκώστε την αλήθεια ψηλά.Μαζί και την Ελλάδα.ΜΑζί και τη ζωή σας !! Όλοι μαζί μπορούμε !!

 

GEO BEAR  

Politicians stole European money. Not the people. This must be well understood by the people of Europe. Solidarity against the international banking MAfia. We are not asking for money. We are just asking for freedom and progress. This can not succeeded by the old state and persons who were financed by the main European bankers and political system of Brussels !! We break the chain for a Europe of justice and friendship. Not for a Europe of bankers !! Solidarity

 NIGEL FARAGE: GLOBALIST TROIKA DESTROYING GREECE!!!!


 Daniel Cohn-Bendit (subtitulado en español) sobre ayuda económica a Grecia.
 


Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΟΣ...Νέα μέτρα τον Ιουνιο

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος προϊδεάζει για τη νέα φοροκαταιγίδα που έρχεται από Ιούνη



Με αυτή τη φράση επιχείρησε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παντελής Καψής, να προϊδεάσει για το νέα φοροκαταιγίδα που πλησιάζει, χαρακτηρίζοντας «αναγκαία τα μέτρα ώστε να κλείσει το έλλειμμα». 

Παράλληλα ο κ. Καψής σημείωσε ότι «το μεγάλο στοίχημα για την επόμενη κυβέρνηση θα είναι να περάσει σε πρωτογενές πλεόνασμα».

«Πρέπει να δείξουμε ότι είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε τις αλλαγές που απαιτούνται για το νέο Μνημόνιο. Αν προχωρήσουμε σε αυτές θα πάμε πολύ καλά και δε θα χρειαστεί και νέα δανειακή σύμβαση» σχολίασε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, ερωτώμενος για τα σενάρια από το εξωτερικό που ήδη καθιστούν ανεπαρκές το νέο πακέτο βοήθειας.

Σε ερώτηση για το ενδεχόμενο νέων περικοπών στους μισθούς τον Ιούνιο, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος σημείωσε χαρακτηριστικά: «δεν πιστεύω ότι θα τεθεί θέμα νέας μείωσης των μισθών, ειδικά του κατώτατου» ενώ επανέλαβε ότι πρόκειται για ένα δίλημμα «μεγαλύτερη ανεργία ή χαμηλότεροι μισθοί». «Έχετε κάποια άλλη καλύτερη λύση από την μείωση των μισθών;», αναρωτήθηκε απευθυνόμενος στους δημοσιογράφους κλείνοντας με την εκτίμηση ότι «το φως στο βάθος του τούνελ είναι η ανάπτυξη και η ανάπτυξη προϋποθέτει ανταγωνιστικότητα».

Επιπλέον, παρείχε πλήρη στήριξη στον υπουργό Οικονομικών, Ευ. Βενιζέλο, καθώς σε ερώτηση για το κατά πόσο θα έπρεπε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης να παραιτηθεί, όπως έκανε και ο Χρ. Παπουτσής, ώστε να διεκδικήσει την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Καψής, μιλώντας στο πρωινό του MEGA διευκρίνισε ότι «προτεραιότητα του κ. Βενιζέλου είναι η ολοκλήρωση της δανειακής σύμβασης και του PSI. Μέχρι να γίνει αυτό, που υπολογίζεται στα τέλη Μαρτίου, δε θα παραιτηθεί».

Ο κ. Καψής προανήγγειλε τη θεσμοθέτηση μεταβατικών διατάξεων για τους εργαζομένους στους Οργανισμούς Εργατικής Κατοικίας και Εργατικής Εστίας, οι οποίοι καταργούνται.

«Η εκτίμηση είναι ότι κάποια στιγμή το 2013 η οικονομία θα πάρει μπροστά», τόνισε ο κ. Καψής και σημείωσε ότι «ο ένας χρόνος είναι ο πολύ δύσκολος, όταν θα αρχίσει να αναπτύσσεται η οικονομία, τα πράγματα θα βελτιωθούν. Ζητούμενο είναι μέσα από τις διαρθρωτικές αλλαγές που προωθούμε να επέλθει ανάπτυξη στην πραγματική οικονομία»   

.Πηγη      e-magazino.gr

Το ψέμα της οικονομικής βοήθειας μιά πραγματική Αριστερά το καταψηφίζει !

Καλύτερη απάντηση στη ΔΗΜΑΡ δέν υπάρχει απο αυτήν την παρακάτω δήλωση της Christine Buchholz, βουλευτή του γερμανικού Κόμματος της Αριστεράς, στη Γερμανική βουλή. Και είναι μιά απάντηση ξεβράκωμα για τη δημοκρατική αριστερά, που ούτε δημοκρατική είναι ούτε φυσικά αριστερά, παρά μόνο ένα συνοθύλευμα απο σούργελα.

Πηγή : Red NoteBook

Σήμερα καταψηφίζω το νομοσχέδιο της γερμανικής κυβέρνησης με τον παραπλανητικό τίτλο «Οικονομική βοήθεια για την Ελληνική Δημοκρατία». Με αυτό προσπαθεί να μας πείσει ότι θέλει τάχα να βοηθήσει τους Έλληνες. Αυτό είναι ένα ψέμα. Ούτε ένα σεντ από τα 130 δισεκατομύρια ευρώ του σχεδίου δεν θα πάει στον ελληνικό λαό. Το ελληνικό κράτος θα πάρει τα λεφτά για να ξεπληρώσει τα χρέη του στις γερμανικές, γαλλικές και ελληνικές τράπεζες. Η δήθεν βοήθεια δε δίνεται στον ελληνικό λαό, αλλά στις ευρωπαϊκές τράπεζες.

Καταψηφίζω σήμερα, επειδή δε θέλω να επιβραβευθούν αυτοί που ευθύνονται για την κρίση. Και καταψηφίζω επείδη θα είναι οι Έλληνες εργαζόμενοι και οι φτωχοί που στο τέλος της ημέρας θα πρέπει να πληρώσουν τα σπασμένα άλλων. Κάθε ευρώ που δίνεται θα πρέπει να ξεπληρωθεί με εξαιρετικά ψηλούς τόκους. Θα κληθούν να πληρώσουν οι Έλληνες εργαζόμενοι που οι μισθοί τους έχουνε αγγίξει τα όρια της πείνας, που καθημερινά χάνουν τις δουλείες τους και που καταληστεύονται οι συντάξεις τους.

Καταψηφίζω γιατί είναι εμφανές ότι αυτή η πολιτική μπορεί να εφαρμοστεί μόνο με διατάγματα από τα Έξω. Το δήθεν σχέδιο διάσωσης είναι στην πραγματικότητα ένα όπλο με το οποίο η Ελλάδα χάνει την κυριαρχία επί της δημοσιονομικής της πολιτικής. Η Τρόικα, αποτελούμενη από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, την Κομισιόν και το ΔΝΤ καταστρέφει τη δημοκρατία για τη διεξαγωγή ενός ανελέητου οικονομικού πολέμου εναντίον της ελληνικής εργατικής τάξης.

Και στη Γερμανία οι εργαζόμενοι πληρώνουν για αυτή την πολιτική. Είναι τα δικά τους λεφτά που θα πάνε στα σχέδια διάσωσης των τραπεζών. Για να μας παραπλανήσουν μας παρουσιάζουν τους Έλληνες εργαζόμενους σαν τους ενόχους. Όχι, οι Έλληνες εργαζόμενοι δεν είναι «τεμπέληδες». Ούτε ζούσαν «πάνω από τις ανάγκες τους». Καταψηφίζω γιατί αρνούμαι να λάβω μέρος σε αυτό το παιγνίδι που στρέφει τον ένα Ευρωπαίο εργαζόμενο ενάντια στον άλλο.
Χρειαζόμαστε την εδώ και τώρα εθνικοποίηση των τραπεζών. Η δράση των χρηματιστηριακών αγορών πρέπει να περιοριστεί. Μόνο έτσι μπορεί να σταματήσει η καιροσκοπική χρεωκοπεία ολόκληρων κρατών.

Το «Όχι» μου στη Βουλή είναι συνάμα ένα «Ναι» στην αντίσταση. Υποστηρίζω τις απεργίες των ελληνικών συντεχνιών ενάντια στις περικοπές της Τρόικας. Και υποστηρίζω επίσης τις προγραμματιζόμενες κινητοποιήσεις στο τραπεζικό κέντρο της Φρανκφούρτης τον επόμενο Μάιο. Μόνο η αλληλεγγύη στην αντίσταση μπορεί να ανατρέψει τα διατάγματα και τις περικοπές της άρχουσας τάξης.

Βερολίνο, 27 Φεβρουαρίου 201


 papaioannou

Η ΔΗΜΑΡ βάλθηκε να τρελάνει την υφήλιο…

Η γερμανική αριστερά (Die Linke) καταψήφισε τη νέα δανειακή και η ΔΗΜΑΡ εξέφρασε την απογοήτευσή της γιατί οι Γερμανοί αριστεροί καταψήφισαν στη γερμανική βουλή αυτό που η ίδια καταψήφισε στην ελληνική βουλή !!!

Με δήλωση του υπεύθυνου Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής της ΔΗΜ.ΑΡ. Γεράσιμου Γεωργάτου η Δημοκρατική Αριστερά εκφράζει την απογοήτευσή της για τη καταψήφιση του πακέτου βοήθειας προς την Ελλάδα από το αριστερό κόμμα Die Linke.
Τουλάχιστον απογοήτευση προκάλεσε η καταψήφιση του πακέτου βοήθειας προς την Ελλάδα από το κόμμα “Aριστερά” (Die Linke), κατά τη σημερινή ψηφοφορία στη γερμανική βουλή. Αυτές τις κρίσιμες και δύσκολες ώρες η Ελλάδα και οι Έλληνες πολίτες χρειάζονται την άμεση και έμπρακτη αλληλεγγύη αντί για τον επαναστατικό δρόμο του συμβιβασμού με το λαϊκισμό. Ευτυχώς, άλλες προοδευτικές μεταρρυθμιστικές δυνάμεις – SPD και Πράσινοι -, δεν ακολούθησαν τον ίδιο ολισθηρό δρόμο στο γερμανικό κοινοβούλιο.
Υπενθυμίζεται ότι η Δημοκρατική Αριστερά καταψήφισε το πακέτο στο ελληνικό Κοινοβούλιο…
 Σχολιο:  Μιλώντας με κλασσικούς όρους: η αποθέωση του οπορτουνισμού!

zoomnews

Αποκάλυψη-σοκ: Μας «ετοίμαζαν» για το ΔΝΤ από τον Ιούνιο του 2009

Στο φως έρχονται απόρρητα αρχεία του παγκόσμιου δίκτυου πληροφοριών Stratfor, που χαρακτηρίζεται ως «σκιώδης CIA», σύμφωνα με τα οποία η προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ φαίνεται να ετοιμαζόταν από τον Ιούνιο του 2009.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ», η αμερικάνικη ιδιωτική υπηρεσία πληροφοριών Stratfor φέρεται να παρακολουθεί τις κινήσεις της Ελλάδας σε σχέση με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δέκα μήνες πριν γίνει η επίσημη αναγγελία από τον Γιώργο Παπανδρέου!

Ειδικότερα, από τα έγγραφα που αποκαλύπτει το Wikileaks, προκύπτει ότι η Stratfor είχε δύο πληροφοριοδότες στην Ελλάδα  (GR001 και GR101). Τον Ιούνιο του 2009, ένας υπάλληλος της μυστικής υπηρεσίας, αρμόδιος και για την περιοχή των Βαλκανίων, απέστειλε στους συναδέλφους του ένα e-mail με τίτλο «Αναλυτικές Οδηγίες για την Ευρώπη - Βαθμίδα 3», μαζί με ένα συνημμένο αρχείο κειμένου, όπου περιέγραφε θέματα στα οποία έπρεπε να δοθεί «ιδιαίτερη βαρύτητα».

Ανάμεσα σε άλλα, ανέφερε: «Πρέπει να γνωρίζουμε επακριβώς τι συμβαίνει και εάν/πότε η Ελλάδα θα κάνει αίτηση για δάνειο από το ΔΝΤ. Είναι πολύ πιθανό να γίνουμε μάρτυρες μιας ολοκληρωτικής οικονομικής κατάρρευσης σε χώρα της ευρωζώνης. Παρακαλώ, δώστε προσοχή σε οποιαδήποτε σημάδια δημοπράτησης ομολόγων. Η Ελλάδα έχει μεγάλο χρέος, το πώς θα κινηθούν μπορεί να εξαρτάται από το τι θα γίνει με το χρέος τους». 

Να σημειωθεί ότι τον Ιούνιο του 2009 που εστάλη το συγκεκριμένο email δεν ήταν ακόμα γνωστό ότι το έλλειμμα ήταν σε ιδιαίτερα ψηλά επίπεδα, καθώς το ταμειακό έλλειμμα 10% αποκαλύφθηκε μόλις στα τέλη του καλοκαιριού.

Αυτό δείχνει ότι οι πληροφορίες για την προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ υπήρχαν και διακινούνταν από τις μυστικές υπηρεσίας πολύ πριν την πραγματική αναγγελία που έγινε πολλούς μήνες μετά.

Τα σχετικά ηλεκτρονικά μηνύματα (με αύξοντα αριθμό 5424835, 287636 και 168783) θα βρίσκονται στην πρωτότυπη μορφή τους στη διεύθυνση www.wikileaks.org/gifiles απόψε στις 20.00.

 Πηγη iefimerida

ΟΙ "ΤΙΜΗΤΙΚΕΣ" ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ (? ) Ο Χρήστος Παπουτσής στα μαύρα κατάστιχα της Διεθνούς Αμνηστίας μαζι με Λατινοαμερικάνους Δικτάτορες......


Η εκθεση της Διεθνους Αμνηστιας για τα εργα και της ημέρες του Χ.Παπουτση
Σίγουρα είναι εξαιρετικά υποτι­μητικό για έναν Έλληνα πολιτι­κό (και υπουργό), και μάλιστα της γενιάς του Πολυτεχνείου, όπως είναι ο Χρήστος Παπουτσής, να τον κρεμάει στα μανταλάκια η Διεθνής 
Αμνηστία και να βρίσκεται το όνομά του μαζί με εκείνο του προέδρου της Κολομβίας, του προέδρου του Τσαντ και της Σρι Λάνκα, δίπλα από σοβα­ρές καταγγελίες για καταπάτηση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Και εάν του υπουργού Προστασίας του Πολίτη δεν του καίγεται καρφί, εί­ναι σίγουρα αναξιοπρεπές για τη χώρα να συμπεριλαμβάνεται, εν έτει 2012, ανάμεσα στις πέντε περιπτώσεις που επέλεξε η Διεθνής Αμνηστία για να καταγγείλει πράξεις κακοποίησης και πα­ραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμά­των με τη...
χρήση όπλων.
Η Διεθνής Αμνηστία, στην αναφορά της με ημερομηνία 31 Ιανουαρίου 2012, αναδεικνύει την περίπτωση του σοβαρού τραυματισμού του δημοσι­ογράφου Μανόλη Κυπραίου κατά τη διαδήλωση της 15ης Ιουνίου του 2011 στο Σύνταγμα και ζητά την κινητοποίη­ση της διεθνούς κοινής γνώμης για την απόδοση δικαιοσύνης. Γι’ αυτό έχει εκ­δώσει μάλιστα ειδική κάρτα και ζητά από τους πολίτες να την αποστείλουν στον Χρήστο Παπουτσή.
Στην κάρτα μεταξύ άλλων υπάρχει το ερώτημα εάν είναι άμεση, ανεξάρ­τητη και αποτελεσματική η έρευνα για την υπόθεση του Μανόλη Κυπραίου και εάν οι αστυνομικοί που είναι υπεύ­θυνοι για τον τραυματισμό του
θα οδη­γηθούν ενώπιον της Δικαιοσύνης.
Στην κάρτα της Διεθνούς Αμνηστίας καλείται ακόμα ο υπουργός Προστα­σίας του Πολίτη να δεσμευτεί ότι στο μέλλον η αστυνόμευση των διαδηλώ­σεων θα είναι σύμφωνη με το διεθνές δίκαιο και τα πρότυπα καταστολής και ότι η αστυνομία δεν θα χρησιμοποιεί χημικά, χειροβομβίδες κρότου - λάμ­ψης και ασφυξιογόνα κατά ειρηνικών διαδηλωτών παραβιάζοντας αυτά τα πρότυπα.

Ποιοι μας προμηθεύουν χημικά
Για να μην έχουμε καμιά αμφιβο­λία... μας ψεκάζουν με χημικά Γερμα­νοί, Βρετανοί, Αμερικανοί και Βραζι­λιάνοι! Διότι η Διεθνής Αμνηστία στην ίδια αναφορά αποκαλύπτει, επίσης, τι είδους χημικά και ασφυξιογόνα όπλα χρησιμοποίησε η ελληνική αστυνομία και από πού τα προμηθεύεται.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, σύμφωνα με τα αποδεικτικά στοιχεία που συγκέντρωσε κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων που έλαβαν χώ­ρα στην Αθήνα τον Ιούνιο του 2011, χρησιμοποιήθηκαν αναισθησιογόνες - ασφυξιογόνες χειροβομβίδες, χημι­κά δακρυγόνα καθώς και χειροβομβί­δες κρότου - λάμψης. «Από τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Συντάγματος μια ημέρα μετά τη διαδή­λωση που πραγματοποιήθηκε στις 29 Ιουνίου, προκύπτει ότι τα “όπλα” που χρησιμοποίησε η ελληνική αστυνομία ήταν κατασκευασμένα στη Βραζιλία, τη Γερμανία, τη Βρετανία και τις ΗΠΑ».
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την έρευνα της Διεθνούς Αμνηστίας, χρησιμοποιήθηκαν:
Χειροβομβίδες δακρυγόνων τύπου GL-311 που έχουν κατασκευαστεί από την εταιρεία Condor Tecnologias Na o Letais στη Βραζιλία.
Χειροβομβίδες κρότου - λάμψης τύ­που 2-bang που έχουν κατασκευαστεί από τη γερμανική εταιρεία Nico Pyro -technik τον Οκτώβριο του 2010.
♦  Αναισθησιογόνες - ασφυξιογόνες χειροβομβίδες τύπου N591, κατασκευασμένες από τη βρετανική εταιρεία Chemring.
Χειροβομβίδες δακρυγόνων πολλα­πλής επίδρασης και τύπου 8239, οι λεγόμενες και χειροβομβίδες «τακτικής», καθώς και χειροβομβίδες τύπου 555 CS, κατασκευασμένες από την αμερι­κανική εταιρεία Federal Laboratories .
Όπως επισημαίνεται στην έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, δεν είναι γνω­στό πότε οι χειροβομβίδες που χρησι­μοποιήθηκαν από την Ελληνική Αστυ­νομία τον Ιούνιο μεταφέρθηκαν στην Ελλάδα. Οι χειροβομβίδες τύπου GL-311 έχουν ως ημερομηνία κατασκευής τον Σεπτέμβριο του 2010, οι αρχές της Βραζιλίας δεν δημοσιεύουν όμως ετή­σια αναφορά για τις εξαγωγές όπλων.
Από την ετήσια αναφορά της Ευρω­παϊκής Ένωσης, όσον αφορά τις εξα­γωγές όπλων, προκύπτει ότι η Γερμα­νία κατά την περίοδο 2003-2005 έκα­νε εξαγωγές τοξικών παραγόντων, συ­μπεριλαμβανομένων των χημικών αερί­ων που χρησιμοποιεί η αστυνομία στις διαδηλώσεις, ύψους 1.121.330 εκατ. δολαρίων!
Εξαιρετικά αποκαλυπτικό είναι το στοιχείο για τις προμήθειες υλικών για τον έλεγχο των διαδηλώσεων που κά­νει η χώρα από τις ΗΠΑ. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Διεθνούς Αμνηστίας, οι εισαγωγές το 2010 (βέρα μνημονιακή χρονιά) σε σχέση με το 2009 διπλασι­άστηκαν, φτάνοντας από τα 55.561 δολάρια στα 103.137 δολάρια!

ΣΟΚ. Γιούνκερ προς Αποικία : Θα ψηφίσετε μόνο ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Η ελληνική "δημοκρατία"
 Απίστευτη παρέμβαση στα εσωτερικά πράγματα της χώρας έκανε σήμερα ο πρόεδρος του Eurogroup κ. Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Hannoversche Allgemeine Zeitung». Για να δείτε δηλαδή πόσο υπολογίζουν την ελληνική «δημοκρατία» και τον ελληνικό λαό οι ευρωπαίοι «σύμμαχοί» μας.

Συγκεκριμένα, σε ερώτηση για το τι θα συμβεί εάν στην Ελλάδα…. μετά τις εκλογές έλθουν στην εξουσία κόμματα που δεν προτίθενται να τηρήσουν τις υποσχέσεις για μεταρρυθμίσεις που έδωσαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, απάντησε πως  Σαμαράς και Παπανδρέου δεσμεύτηκαν ότι θα τηρήσουν όσα υποσχέθηκαν ενυπόγραφα και συνέχισε με το εξής απίθανο: «Αν όμως ακραία κόμματα ενισχυθούν σε τέτοιο βαθμό, που το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ να μην μπορούν να σχηματίσουν έναν πλειοψηφικό κυβερνητικό συνασπισμό (θεωρούν δηλαδή βέβαιη την συγκυβέρνηση) και κληθούν να κυβερνήσουν πολιτικοί οι οποίοι θα αποχωρήσουν από το πρόγραμμα βοήθειας, τότε θα αποχωρήσουμε κι εμείς». (σ.R.: δείτε εδώ)
 
 Δηλαδή στην ουσία ο κ. Γιούνκερ (άγνωστο από πού πήρε τέτοιο θάρρος), υποδεικνύει στους υποτελείς του προτεκτοράτου Ελλάδα, να ψηφίσουν μόνο ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ, διαφορετικά θα αφήσουν την Ελλάδα να χρεοκοπήσει, οπότε και πάλι μπαίνει σε εφαρμογή το γνωστό παραμύθι ότι «δεν θα μπορούν να καταβληθούν μισθοί και συντάξεις» και πάει λέγοντας….
Μέχρι στιγμής, ακόμα δεν έχουμε ακούσει κάποια διαμαρτυρία από πλευράς Σαμαρά ή Παπανδρέου – Βενιζέλου.

Θα υπάρξει άραγε κάποια έστω τυπική διαμαρτυρία προς τα αφεντικά ή η παρέμβαση του Γιουνκέρ τους βολεύει;;; (νομίζουν)!!!

Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012

«Ηχήστε οι σάλπιγγες.. ! Σε αυτό το φέρετρο ακουμπούσε η Ελλάδα


*Μπροστά στον τάφο του Παλαμά ο Άγγελος Σικελιανός
 και αριστερά η ηθοποιός Μαρίκα Κοτοπούλη.
28 Φεβρουαρίου 1943.  Η κηδεία του Κωστή Παλαμά. .

Διανύοντας την όγδοη δεκαετία της ζωής του, λίγες μέρες μετά το θάνατο της αγαπημένης συζύγου του, μέσα στην καταχνιά τη γερμανικής κατοχής, ο Κ..Παλαμάς θ’ αφήσει την τελευταία του πνοή στις 27 Φεβρουαρίου 1943.. Την επόμενη μέρα θα γίνει η κηδεία του στο Α ́ Νεκροταφείο.

«Ο Γερο – Παλαμάς πέθανε. Είχαμε ξεχάσει πως είναι θνητός»,
παρατηρεί η Ιωάννα Τσάτσου. Πώς η είδηση μαθεύτηκε και ολόκληρη η Αθήνα κατέκλυσε το νεκροταφείο; Ποια ήταν εκείνη η σιωπηρή συμφωνία που μετέτρεψε την κηδεία του μεγάλου ποιητή σε παλλαϊκό αντικατοχικό συλλαλητήριο; Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε, που μια κηδεία μετατρέπεται σε διαδήλωση διαμαρτυρίας σε δύσκολους καιρούς. Κάτι παρόμοιο έγινε τα μετέπειτα χρόνια και με την κηδεία του Γεωργίου Παπανδρέου και του Γεωργίου Σεφέρη.

Οι κατοχικές αρχές και η κυβέρνηση Λογοθετόπουλου, καταλαβαίνοντας βέβαια τι θα επακολουθούσε, είχαν λάβει τα μέτρα τους. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός ωστόσο παρέστη, καθώς επίσης και εκπρόσωποι των Γερμανών και Ιταλών. Παρ’ όλα αυτά δεν είναι δύσκολο να εξηγήσει κανείς την αθρόα συρροή των κατοίκων της πρωτεύουσας. Ο κόσμος πνιγόταν. Αναζητούσε ένα ξέσπασμα, καθώς οι αντοχές του έφταναν πια στα όρια τους.

Πράγματι, η υπερφίαλη Γερμανία, καταλαβαίνοντας ότι η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει, σκληραίνει ολοένα και περισσότερο τη στάση της με συλλήψεις ομήρων και εκτελέσεις. Οι φήμες για πολιτική επιστράτευση πληθαίνουν, οι απεργίες ξεσπούν η μία μετά την άλλη, οι άνθρωποι πεθαίνουν στους δρόμους από την πείνα και η σβάστικα εξακολουθεί να βεβηλώνει την Ακρόπολη.

Οι κατακτητές, οπλισμένοι και επιφυλακτικοί, παρατηρούν το
σιωπηλό πλήθος, όμως δεν επεμβαίνουν.

Και ξαφνικά εκεί, μέσα στην
συνωστισμένη εκκλησία με τις χιλιάδες κόσμου απ’ έξω, μια φωνή
τράνταξε την παγερή σιωπή κι έφτασε θαρρείς σε κάθε γωνιά της
ελληνικής γης:


«Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,
Δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα...
Βογγήστε, τύμπανα πολέμου...
Οι φοβερές σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα!
Σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα!»
 

Ήταν η στεντόρια φωνή του Άγγελου Σικελιανού.

 Ο επικήδειος, που συμπύκνωσε μέσα σε λίγους στίχους τη φωνή ολόκληρης της Ελλάδας. Γιατί, πράγματι, σ’ εκείνο το φέρετρο ακουμπούσε η Ελλάδα. Νέα παιδιά σήκωσαν το μικρό φέρετρο, ο Σικελιανός πρώτος.


*Η σορός του Παλαμά

 Το έβγαλαν έξω στον κόσμο κι από εκεί η λαοθάλασσα κατευθύνθηκε στην τελευταία κατοικία του ποιητή για να τον αποχαιρετήσει. Κι όταν το πρώτο χώμα ακούστηκε πάνω στο ξύλο, μέσα στη σιωπή και τη συγκίνηση, μια δεύτερη φωνή ακούστηκε και πάλι δυνατή και τολμηρή:

Αυτή τη φορά ένας άλλος μεγάλος λογοτέχνης ο Γιώργος Κατσίμπαλης άρχισε να τραγουδά, με όση φωνή είχε μαζέψει δυο χρόνια μέσα του:

«Σε γνωρίζω από την κόψη...».

Σε λίγα δευτερόλεπτα ο Εθνικός Ύμνος δονούσε ολόκληρη την πρωτεύουσα, ολόκληρη τη χώρα. Ένας Εθνικός Ύμνος, που έβγαινε από χιλιάδες στόματα, από τα τρίσβαθα χιλιάδων ψυχών.

Οι κατακτητές κοιτούσαν σιωπηλοί. Κι όμως, κανείς τους δεν κουνήθηκε, κανείς τους δεν αντέδρασε. Ο Κωστής Παλαμάς είχε γίνει ένα σύμβολο. Με το θάνατό του ένωσε το λαό, τον εμψύχωσε. Ακόμα και οι βάρβαροι σεβάστηκαν την ιερή στιγμή και προσκύνησαν το μεγαλείο της ψυχής και της πέννας του.

«Ηχήστε οι σάλπιγγες… Καμπάνες βροντερές,
Δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα…
Βογγήστε, τύμπανα πολέμου…
Οι φοβερές σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα!
Σ’ αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα!»

Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα...
Βογκήστε τύμπανα πολέμου... Οι φοβερές
σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα !

Σ' αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα ! Ένα βουνό
με δάφνες αν υψώσουμε ως το Πήλιο κι ως την Όσσα,
κι αν το πυργώσουμε ως τον έβδομο ουρανό,
ποιόν κλεί, τι κι αν το πεί η δικιά μου γλώσσα;

Μα εσύ Λαέ, που τη φτωχή σου τη μιλιά,
Ήρωας την πήρε και την ύψωσε ως τ' αστέρια,
μεράσου τώρα τη θεϊκή φεγγοβολιά
της τέλειας δόξας του, ανασήκωσ' τον στα χέρια

γιγάντιο φλάμπουρο κι απάνω από μας
που τον υμνούμε με καρδιά αναμμένη,
πες μ' ένα μόνο ανασασμόν: "Ο Παλαμάς !",
ν' αντιβογκήσει τ' όνομά του η οικουμένη !

Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα...
Βογκήστε τύμπανα πολέμου... Οι φοβερές
σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα !

Σ' αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα ! Ένας λαός,
σηκώνοντας τα μάτια του τη βλέπει...
κι ακέριος φλέγεται ως με τ' άδυτο ο Ναός,
κι από ψηλά νεφέλη Δόξας τονε σκέπει.

Τι πάνωθέ μας, όπου ο άρρητος παλμός
της αιωνιότητας, αστράφτει αυτήν την ώρα
Ορφέας, Ηράκλειτος, Αισχύλος, Σολωμός
την άγια δέχονται ψυχή την τροπαιοφόρα,

που αφού το έργο της θεμέλιωσε βαθιά
στη γην αυτήν με μιαν ισόθεη Σκέψη,
τον τρισμακάριο τώρα πάει ψηλά τον Ίακχο
με τους αθάνατους θεούς για να χορέψει.

Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,
δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα...
Βόγκα Παιάνα ! Οι σημαίες οι φοβερές
της Λευτεριάς ξεδιπλωθείτε στον αέρα !

Άγγελος Σικελιανός   

 Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος περιγράφει την κηδεία του Παλαμά:

<<Όταν φτάσαμε εκεί εμείς, η εκκλησία ήταν κατάμεστη και πάρα πολύς κόσμος ήταν έξω στην πλατεία. (…) Μετά τη νεκρώσιμη ακολουθία μίλησε ο Δαμασκηνός για τον Έλληνα. Ύστερα απάγγειλε ο Σικελιανός το ποίημά του με μια φωνή όσο ποτέ δυνατή. Τράνταζε ο Σικελιανός. Το ποίημα δεν ξέρω αν είναι από τα μεγάλα του. Εκείνη την ώρα τάραξε τις ψυχές και πολλοί κλαίγανε. Έδωκε τον τόνο. Δεν υπήρχε θάνατος πια. Τελούνταν μπρος μας η αιωνοποίηση, η αποθέωση ενός θνητού. Τη θλίψη την αντικαθιστούσε μια πνοή θριάμβου. (…) Ο κόσμος -τον υπολόγιζα ως δυόμιση χιλιαδες- σχημάτισε ένα αμφιθέατρο στον κατήφορο που οδηγούσε προς τον τάφο. Τι έγινε ακριβώς στον τάφο δεν είδα. Δεν μπόρεσα να πλησιάσω. Είδα πως γίνονταν κατάθεση στεφάνων, πως κατάθεσαν στεφάνια και κάτι ξένοι. Μόλις όμως συνέβηκε αυτό διά μιας από διάφορες πλευρές ακούγεται ο Εθνικός μας Ύμνος. Φαίνεται πως ο Κατσίμπαλης με την Ιωάννα άρχισαν πρώτοι. Πρώτα δειλά, ύστερα η φωνή κατάκτησε όλον τον κόσμο, μυριόστομη. Ήταν η στιγμή η πιο συγκινητική. Ο κόσμος τραγουδούσε με πάθος. Κάποιος φώναξε “Ζήτω η ελευθερία του πνεύματος”. Αλλά ο κόσμος ήθελε ελευθερία σκέτη και φώναζε “Ζήτω η Ελευθερία”.>>

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΑΤΣΟΣ “ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ” Εκδόσεις “ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ” 

Πηγη  Λογομνημων
 Νεώτερη Ελληνική Ιστορία

O ύμνος του Μάαστριχτ.....


Στίχοι & μουσική: Θανάση ΓκαϊφύλλιαLive με το Θ. Γκαϊφύλλια και τους "Xanthi's Brass Band Project"

Το Ράιχσταγκ στις φλόγες, εξαπλώνεται ο ναζισμός


Σαν σήμερα, το 1933, λαμβάνει χώρα στο Βερολίνο, το καθοριστικότερο συμβάν για την εγκαθίδρυση και την εξάπλωση του ναζισμού: Ξεσπά η ιστορική πυρκαγιά στο γερμανικό κοινοβούλιο, για την οποία θα κατηγορηθεί από τους Ναζί ο Μαρίνους Βαν Ντερ Λούμπε. Αντίθετα με το κοινό αίσθημα που θέλει τον Ολλανδό κομμουνιστή θύμα ναζιστικής προβοκάτσιας, τα περισσότερα ιστορικά στοιχεία επιβεβαιώνουν ότι ο Βαν Ντερ Λούμπε είναι όντως ο εμπρηστής του Ράιχσταγκ, αλλά σε κάθε περίπτωση, η ιστορία του αποδεικνύει πως πολλές φορές η τρομοκρατία είναι "θείο δώρο" για την εκάστοτε εξουσία.

 Το Ράιχσταγκ παίρνει φωτιά στις 27 Φεβρουαρίου 1933 και η αστυνομία βρίσκει μέσα στο φλεγόμενο κτίριο τον Μαρίνους Βαν Ντερ Λούμπε σε άθλια κατάσταση. Βασανίζεται από τις ναζιστικές αρχές και ομολογεί πως ο ίδιος ξεκίνησε την πυρκαγιά στο κοινοβούλιο με σκοπό να καλέσει τους Γερμανούς εργάτες σε εξέγερση κατά του φασιστικού καθεστώτος.
Στον τόπο της πυρκαγιάς σπεύδουν αμέσως ο Χίτλερ, ο Γκέμπελς και ο Γκέρινγκ, καθώς και ο ανταποκριτής των Times, Σέφτον Ντέμλερ, που καταγράφει την αντίδραση του Γερμανού δικτάτορα: "Στον επόμενο διάδρομο, ο Χίτλερ φρόντισε να μείνει λίγο πίσω και να με συναντήσει. Έφτασε μέχρι την προφητεία: ‘Να δώσει ο Θεός αυτό να είναι έργο των Κομμουνιστών. Αυτή τη στιγμή γίνεσαι μάρτυρας της αρχής μιας σπουδαίας νέας εποχής στη Γερμανική Ιστορία, χερ Delmer. Αυτή η πυρκαγιά είναι η αρχή' είπε ο Χίτλερ, και σκόνταψε σε ένα σωλήνα".

Οι θεωρίες για το κατά πόσον ο Βαν Ντερ Λούμπε ήταν ειλικρινής επαναστάτης ή προβοκάτορας των Ναζί –όπως υποστήριξε το Κομουνιστικό Κόμμα– ή ακόμα και ο λάθος άνθρωπος τη λάθος στιγμή, φαίνεται πως έχουν ελάχιστη σημασία μπροστά στο γεγονός ότι ο Χίτλερ δεν άργησε ούτε δευτερόλεπτο να εκμεταλλευτεί πολιτικά την περίσταση. Μόλις το ίδιο βράδυ, συνελήφθησαν 1.500 κομουνιστές και το γερμανικό Κομουνιστικό Κόμμα, με ποσοστά που άγγιζαν 17% στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, τέθηκε εκτός νόμου
 
 Την επόμενη κιόλας μέρα, ο Χίτλερ ζητάει και λαμβάνει από τον πρόεδρο Χίντενμπουργκ το "Διάταγμα πυρκαγιάς Ράιχσταγκ", που καταπατά τις περισσότερες πολιτικές ελευθερίες στη Γερμανία και απαγορεύει την αντιναζιστική προπαγάνδα. Με το ΚΚΓ εκτός κοινοβουλίου, το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα καταλαμβάνει την πλειοψηφία των εδρών του Ράιχσταγκ (52%), γεγονός που ανοίγει το δρόμο για την επίσημη εγκαθίδρυση του απολυταρχικού καθεστώτος του Χίτλερ.
Μάρτης του 1933. Συγκέντρωση του ναζιστικού κόμματος σε πλατεία του Βερολίνου για την καύση βιβλίων
Το Δεκέμβριο του 1933, ο Μαρίνους Βαν Ντερ Λούμπε δικάζεται κατηγορούμενος για εμπρησμό και συμμετοχή σε κομουνιστική συνωμοσία κατά του Κράτους. Για να ενισχυθεί η ιδέα πως η πυρκαγιά οφείλεται στην "κομουνιστική απειλή", δικάζονται μαζί του άλλοι τέσσερις κομουνιστές, μεταξύ των οποίων και ο μετέπειτα γραμματέας της Κομουνιστικής Διεθνούς, Γκιόργκι Ντιμιτρόφ. Οι 4 αθωώνονται, αλλά ο Βαν Ντερ Λούμπε καταδικάζεται σε θάνατο και έρχεται αντιμέτωπος με τη γκιλοτίνα στις 10 Ιανουαρίου 1934.

Μια φωτογελοιογραφία του 1935 στη Γερμανία που αναφέρεται στις σχέσεις του ναζιστικού κόμματος με το μεγάλο κεφάλαιο και σατιρίζει το σύνθημα του Χίτλερ: «Με ακολουθούν εκατομμύρια»
Εβδομήντα τέσσερα ακριβώς χρόνια μετά το θάνατό του, ο Ολλανδός θα αθωωθεί συμβολικά από το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της Καρλσρούης, που όμως στηρίζει την απόφασή του στο νόμο του 1998, για την αποκατάσταση όσων καταδικάστηκαν από το –εξ ορισμού άδικο– ναζιστικό καθεστώς και δεν έχει να κάνει με το εάν ο Βαν Ντερ Λούμπε ήταν αθώος ή ένοχος.

 Για την ιστορία, η πλειοψηφία των ιστορικών θεωρεί πολύ πιθανότερη την εκδοχή του αυτόβουλου και ιδεολογικής εμπνεύσεως εμπρησμού από τον Βαν Ντερ Λούμπε, κάτι που δύσκολα μπορεί να χαρακτηριστεί μεροληπτικό, μιας και η μεταπολεμική ιστοριογραφία έχει γενικότερα δαιμονοποιήσει το χιτλερικό καθεστώς. Ούτε η εκδοχή της προβοκάτσιας, η οποία στηρίζεται σε ορισμένα αρχεία της Γκεστάπο που όμως έμειναν για πολλά χρόνια στη Μόσχα και έχουν πιθανότατα υποστεί "μετατροπές", ούτε φυσικά η εκδοχή των Ναζί ότι υπήρχε οργανωμένο και ευρείας κλίμακας σχέδιο των κομουνιστών για κοινωνική εξέγερση, μπορούν να στηριχτούν βάσει των στοιχείων.

Πηγη tvxs

ΟΙ ΞΙΠΑΣΜΕΝΟΙ



 Απεχθάνομαι τις γενικεύσεις. Όμως όταν είναι απαραίτητες τις χρησιμοποιώ. Άλλωστε, οι «Μνημονιακοί» από μόνοι τους επέλεξαν να ενταχθούν σε ένα σύνολο με τόσο όμοιο λόγο και κοινά επιχειρήματα, που γίνεται εμφανές ότι τα έχουν αποκτήσει μέσω κάποιου εγχειρίδιου που τους μοιράστηκε.
 Οι «Μνημονιακοί» μου θυμίζουν τις τηλεφωνήτριες που σου τηλεφωνούν για να πουλήσουν ένα προϊόν και μπροστά τους έχουν ένα φυλλάδιο ή ένα πρόγραμμα υπολογιστή στο οποίο αναζητούν κάθε φορά τη «σωστή» απάντηση στο ερώτημα που κάνεις ή στην αμφιβολία που εκφράζεις.

Νομίζω πως οι «Μνημονιακοί» είναι τόσο περήφανοι που είναι «Μνημονιακοί» ώστε αν ήταν δυνατόν, θα είχαν κοινή στολή. Μάλλον, όμως, αυτό απαγορεύεται από το εγχειρίδιο, για να φαίνεται πως ανήκουν σε διαφορετικές κοινωνικοικονομικές τάξεις και ότι η υποστήριξη του Μνημονίου γίνεται αυθορμήτως.

Οι «Μνημονιακοί», λοιπόν, έχουν μεγάλη πλάκα. Κυρίως επειδή αντιμετωπίζουν όλους τους υπόλοιπους ως περιθώριο, ακροαριστερούς, τρομοκράτες, παρακμιακούς και τριτοκοσμικούς. Είναι, μάλλον, αυτό το εγκεφαλικό μανικιούρ που τους έχουν κάνει και θεωρούν πως ανήκουν σε μια καλύτερη πνευματική τάξη από τους υπόλοιπους.

Πάντα φρεσκοξυρισμένοι ή με αυστηρά περιποιημένο μουσάκι, οι «Μνημονιακοί» μοιάζουν με πλασιέ ασφαλειών που γυρνούν από πόρτα σε πόρτα και ανέχονται κάθε είδους ταπείνωση, αρκεί να πουλήσουν το συμβόλαιο και να πάρουν το ποσοστό τους.

Και, φυσικά, έτσι όπως είναι εξοργιστικά ψύχραιμοι και αλαζόνες, κατά πως απαιτεί το εγχειρίδιό τους, οι εξευτελισμοί που δέχονται από τους «αγροίκους» που στέκονται κριτικά ή αρνητικά στο προϊόν τους, δηλαδή το Μνημόνιο, είναι πολύ συχνοί.

Οι «Μνημονιακοί» είναι ευρωλάτρες. Γενικώς! Λάτρεις του ευρώ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της ευρωζώνης, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, των ευρωδανείων, των ευρωπαίων επιτρόπων και ό,τι άλλο ξεκινά ή εμπεριέχει το –ευρώ.

Θεωρούν ότι η θέση της Ελλάδας βρίσκεται απαραίτητα στα «σαλόνια» της ευρωπαϊκής οικονομικής ένωσης, εκεί δηλαδή που βρίσκονται όλες οι καθώς πρέπει ευρωπαϊκές κόρες, όπως η Εσθονία, η Μάλτα, η Σλοβακία, η Σλοβενία, το Μαυροβούνιο, το Κόσοβο και άλλες λαμπερές παρουσίες.

Βέβαια, οι «Μνημονιακοί» βλέπουν μόνο τη Γερμανία, την Αυστρία και το Λουξεμβούργο, αλλά πάντα αντιμετώπιζαν πρόβλημα με τη συνολική αντίληψη της πραγματικότητας και επέλεγαν να βλέπουν μόνο ό,τι τους βολεύει.

Ακόμη κι έτσι, όμως, οι «Μνημονιακοί» παραδέχονται ότι ο Κώστας Σημίτης ήταν ένας μεγάλος ηγέτης που έβαλε παράνομα την Ελλάδα στην Ευρωζώνη, πλαστογραφώντας την οικονομική της κατάσταση.

Επίσης, οι «Μνημονιακοί» θεωρούν την εξαθλίωση των Ελλήνων εργαζομένων ως απαραίτητο βήμα για τη «σωτηρία» της χώρας μας και την παραμονή της στην Ευρωζώνη. Οι «Μνημονιακοί» επιμένουν ότι οι ίδιοι ουδέποτε είχαν κάποια εμπλοκή στο σημερινό κατάντημα της ελληνικής οικονομίας, καθώς «δε συμμετείχαν σε κομματικούς μηχανισμούς».

Άσπιλοι και δίχως καμία ευθύνη, λοιπόν, για το παρελθόν μας, οι «Μνημονιακοί», καταφεύγουν σε ανάθεμα των «ακροαριστερών και ακροδεξιών ουρακουτάγκων που σήμερα επιθυμούν την επιστροφή στη δραχμή». Ως εκ τούτου, για το ότι φτάσαμε στο γκρεμό δεν ευθύνονται αυτοί. Από την άλλη, για τη βέβαιη χρεωκοπία μας και την έξοδο από την ευρωζώνη, πάλι θα ευθύνονται κάποιοι άλλοι.

Οι ίδιοι προφανώς θεωρούν εαυτούς επισκέπτες που ήρθαν από κάποιον άλλον πλανήτη για να μας πείσουν απλώς ότι το Μνημόνιο είναι καλό πράγμα. Το ότι βρίσκονται σε εντεταλμένη αποστολή είναι δεδομένο, όμως δε νομίζω πως όλοι αυτοί ασχολήθηκαν ξαφνικά με την πολιτική στην Ελλάδα, ενώ πριν την κρίση ήταν εντελώς ανεξάρτητοι και αμέτοχοι των εξελίξεων.

Παρά ταύτα, οι «Μνημονιακοί» ενώ βρίζουν και απαξιώνουν ως σχεδόν καθυστερημένη πνευματικά την πλειοψηφία των Ελλήνων που «δεν αντιλαμβάνεται ως υπέρτατη τιμή και απόλαυση την εξαθλίωσή της» και ενώ υμνούν τον πλαστογράφο Σημίτη για την «επιτυχία» του, επιμένουν να παραμείνουμε στα ακριβά σαλόνια της ευρωζώνης.

Μα, τι να κάνουμε άραγε εμείς «οι τριτοκοσμικοί» στα μεγάλα σαλόνια; Πώς μας αξίζει να παραμείνουμε εφόσον μπήκαμε σε αυτά εξαπατώντας τους νοικοκυραίους και αφελείς Γερμανούς;

Αγαπητοί «Μνημονιακοί» είστε αρχοντοχωριάτες, ξιπασμένοι και κομπλεξικοί Βαλκάνιοι. Είστε μαντάμ Σουσούδες. Είστε περιπλανώμενες μετριότητες και κάτω από τα κοστούμια σας φοράτε τρύπια σώβρακα. Αυτό είστε.

Η κριτική σας, με έχει θίξει πολλές φορές, ως έναν από εκείνους που αντιδρούν στα μέτρα, στην εξαθλίωση και στο ξεπούλημα που φέρνουν τα Μνημόνια. Δεν είστε «Μνημονιακοί»· είστε απατεωνίσκοι φτωχοδιάβολοι. Κατηγορείτε όλους εμάς που χεστήκαμε για το ευρώ σας ότι το κάνουμε επειδή έχουμε οικονομικά συμφέροντα.

Μας κατηγορείτε ότι αρνούμαστε να θυσιάσουμε τη ζωή μας για τη σωτηρία των τραπεζών, επειδή έχουμε καταθέσεις εκατομμυρίων ευρώ σε τράπεζες του εξωτερικού κι επιθυμούμε την επιστροφή στη δραχμή ώστε να μπορέσουμε να αγοράσουμε φτηνά οικόπεδα.

Μέχρι και ο τελευταίος σας γκουρού, ο Πόλ Τόμσεν του ΔΝΤ, γελάει μαζί σας καθώς σας έβαλε να υπερασπίζεστε την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης εκεί γύρω στο θάνατο, ενώ ο ίδιος σας αποχαιρέτησε βγαίνοντας στη σύνταξη (σύμφωνα με την επίσημη θέση του ΔΝΤ) στα 57 του χρόνια.

Ναι λαμόγια μου. Ανακλήθηκε από την Ελλάδα επειδή βγήκε στη σύνταξη ο Πόλ Τόμσεν, γεννηθείς στο Aabenraa της Δανίας τον Μάιο του 1955 κι έχοντας κάνει το πρώτο του «ένσημο» το 1979 ως βοηθός καθηγητή στο πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης. Στα 57 του χρόνια και με μόλις 32 χρόνια εργασίας βγήκε στη σύνταξη ο Πολ Τόμσεν σας.

Και το χειρότερο απ’ όλα; Το ΔΝΤ δεν είναι ιδιωτική επιχείρηση, αλλά ο πλέον δημόσιος οργανισμός του κόσμου καθώς το 80% των πόρων του προέρχεται από τα κρατικά ταμεία των χωρών που συμμετέχουν. Σα να λέμε δηλαδή, ότι το ΔΝΤ είναι η μεγαλύτερη ΔΕΚΟ του κόσμου.

Φίλοι «Μνημονιακοί» καλοί είστε για εκπαιδευμένα ζωάκια σε τσίρκο. Κάνετε το νουμεράκι σας κι ύστερα στο κλουβί για τη μπανάνα. Όμως να ξέρετε, όταν οι υπεύθυνοι του τσίρκου φύγουν κυνηγημένοι από δω, τότε δε θα νοιαστούν να σας πάρουν μαζί τους. Θα σας αφήσουν εδώ, όπως άφησαν τα άλλα ζωάκια – συναδέλφους σας στην Αργεντινή. Και τότε θα παρακαλάτε εμάς για μία μπανάνα.
 Έχετέ το κατά νου!


 Πηγη Καρτεσιος

ΛΕΝΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ για Πέτρο Κωστόπουλο...ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΨΩΡΟΧΙΛΙΑΡΙΚΑ


Άνθρωποι αργοπεθαίνουν καθημερινά στη χώρα που τα ηνία της πήρε η Γενιά του ΚΛΙΚ μετά απ' αυτήν του Πολυτεχνείου.

Άνθρωποι ψάχνουν στα σκουπίδια για να φάνε, εκεί φτάσαμε, αφού προηγουμένως ανατράφηκαν με σκουπίδια πολιτιστικά, αέρα κοπανιστό, δηλητηριώδη και βλαβερό. Οι τελευταίες γενιές των κοριτσιών των ταμείων ξεκληρίστηκαν μαζί με τα ταμεία του κράτους που διαχειρίστηκαν πολιτικοί φαύλοι και επικίνδυνοι.

Και τώρα ο κ. Πέτρος Κωστόπουλος εξομολογείται δημόσια τον καταποντισμό του.

Να κλάψουμε ή να γελάσουμε;

Και τα δύο λέω εγώ, μια και αυτήν, την υποτιθέμενη ύστατη στιγμή, αδιαφορεί για τους συνανθρώπους και τους συμπολίτες του, περιαυτολογώντας παραληρητικά, κάνοντας αποτίμηση του θεάρεστου έργου του, θυμίζοντας τραγελαφικό σύμβολο του καπιταλισμού στην απόλυτη έκπτωση του.
 Όχι, δεν είμαστε ψωροχιλιάρικα...