Τα κοράκια της υγείας και οι λεωφόροι των νοσοκομείων

  Του Ερμογένη

Ο μύθος είναι γνωστός. Ο πλούσιος, αντί να σφάξει ένα από τα πολλά αρνιά που κατείχε προκειμένου να τραπεζώσει τους φιλοξενούμενούς του, προτίμη­σε να σφάξει το μοναδικό αρνί του φτωχού γείτο­νά του!

 

Κάτι ανάλογο συμβαίνει εδώ και καιρό και στον χώρο της πολύπαθης δημόσιας υγείας. Χρόνια τώ­ρα όλοι γνωρίζουν ότι οι μεγαλύτερες εστίες δι­αφθοράς, οι τρομακτικές σπατάλες, ο αθέμιτος πλουτισμός, οι αλόγιστες προμήθειες, τα πανά­κριβα μηχανήματα που σκουριάζουν στις αποθή­κες και τόσα άλλα, συμβαίνουν στα μεγάλα νοσο­κομεία της χώρας, τις λεγόμενες «ναυαρχίδες της υγείας».

 

Όλοι γνωρίζουν ότι τα λαμπερά ονόματα, οι φίρ­μες της υγείας, κατοικοεδρεύουν στην ευρύτερη περιοχή των λεγόμενων…«λεωφόρων των νοσοκο­μείων» δηλαδή από το Κολωνάκι και τη Βασιλίσ­σης Σοφίας έως την Κηφισίας και τη Μεσογείων… Όλοι γνωρίζουν ότι εκεί έχουν στηθεί οι επιχειρή­σεις των μεγαλογιατρών, εκεί καθημερινά αλλά­ζουν τσέπες εκατομμύρια, εκεί ακριβοπληρώνε­ται η δημιουργία νέων κλινικών, νέων πτερύγων, εκεί οι πατεράδες κληροδοτούν σε γιους και γα­μπρούς τις διευθύνσεις των κλινικών, τις κλίνες και τα εργαστήρια, εκεί μεθοδεύεται το πώς και προς τα πού κατευθύνονται οι πανάκριβες ειδικές εξετάσεις….

 

Όλοι γνωρίζουν ότι εκεί συνωστίζεται όλη η ελληνική επαρχία, που, αφού ξεπουλήσει ό,τι έχει και δεν έχει, ικετεύει τις φίρμες της υγείας να καταδεχτούν να ασχοληθούν, με το αζημίω­το φυσικά, με το πρόβλημα που τους απασχολεί. Τα πολιτικά γραφεία είναι άριστοι διαμεσολαβη­τές και για τέτοιου είδους υποθέσεις… Κανένας υπουργός της Υγείας – παρά τις μεγαλοστομίες ορισμένων – δεν τολμά να αγγίξει αυτό το «καρ­κίνωμα». Το σύστημα θα τον συντρίψει σε ελάχι­στο χρόνο.

 

Οι… ειδικοί

 

Θυμηθείτε επίσης ότι, από τη μεταπολίτευση και μετά, στη θέση του υπουργού της Υγείας βρέ­θηκαν για μεγάλα διαστήματα καθηγητές – μεγα­λογιατροί, ως «ειδικοί» αλλά, εκ του αποτελέσμα­τος, προκύπτει ότι τίποτε απολύτως δεν έκαναν για την υγεία του κοσμάκη, αντιθέτως, μάλιστα, γίνεται εκ των υστέρων φανερό ότι το μόνο που κατάφεραν μαζί με όλους τους άλλους ήταν να αποδυναμωθεί η δημόσια υγεία και να ενισχυθεί η παρεχόμενη από ιδιωτικά συμφέροντα…

 

Οι σοφοί…

 

Τα τελευταία χρόνια, μια άλλη ομάδα έχει πέσει σαν ακρίδα στον χώρο. Είναι οι λεγόμενοι «σοφοί της υγείας». Τι ακριβώς κάνουν, κανένας δεν γνω­ρίζει! Δεν είναι γιατροί, δεν είναι οικονομολόγοι, είναι –λένε– ειδικοί στον χώρο της υγείας και αυ­τοαποκαλούνται «σοφοί της υγείας»!!

 

Πριν καλά καλά ο νέος υπουργός της Υγείας καταλάβει τι του γίνεται, πριν δηλαδή μάθει πού είναι η έξοδος κινδύνου του υπουργείου του, αρ­χίζουν τα όργανα. Βομβαρδίζουν κυριολεκτικά τα ΜΜΕ με στοιχεία που ένας Θεός ξέρει πού τα βρίσκουν, διοργανώνουν ημερίδες με πομπώδεις τίτλους, ξεκοκαλίζουν κανονικά τα προγράμματα ΕΣΠΑ και άλλα. Δεν έχουν καμία ιδεολογική ανα­φορά, δεν διαθέτουν ιδεολογικό στίγμα. Οσμίζονται τις διαθέσεις της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας και προσαρμόζονται ανάλογα… Τα πράγματα είναι απλά: Αν ο υπουργός είναι «σοσιαλιστής», τα νού­μερα και τα στοιχεία ομιλούν για την «υγεία του λαού». Αν, αντίθετα, είναι «νεοφιλελεύθερος», εκεί πέφτει το μεγάλο μαχαίρι: «Κλείστε δημόσια νοσοκομεία, νοικιάστε τα σε ιδιώτες, τα περιφε­ρειακά νοσοκομεία είναι επικίνδυνα, μόνο τα με­γάλα παρέχουν ασφάλεια κ.λπ.».

 

Οι δείκτες

 

Τις ημέρες που πέρασαν, οι «σοφοί» ξεσάλωσαν κανονικά. Έβγαλαν στη σέντρα 6 νοσοκομεία της Αθήνας που λειτουργούν στις πλέον υποβαθμισμέ­νες περιοχές (Πολυκλινική, Αγία Βαρβάρα, Πατησί­ων κ.ά.), παρουσιάζοντάς τα ως άχρηστα και επι­κίνδυνα γιατί – άκουσον άκουσον – δεν πληρούν τους δείκτες! Ποιοι είναι αυτοί οι δείκτες, πώς συ­γκεντρώθηκαν τα στοιχεία, πώς καθορίστηκε η κλί­μακα βαθμολογίας, κανένας δεν γνωρίζει. Είναι η πληρότητα, δείκτης για να καταργηθούν νοσοκο­μεία; Μετά την πανελλήνια κατακραυγή για την αφερεγγυότητα της «μελέτης» αποδοκιμάστηκαν και από τους συναδέλφους τους – μελετητές! Και μάλιστα με ανακοίνωση της Εθνικής Σχολής Δημό­σιας Υγείας. Ο σκοπός όμως επετεύχθη!!! Η κοινή γνώμη πήρε το μήνυμα. Μην προσφεύγετε σ’ αυτά τα νοσοκομεία. Μόνο τα μεγάλα παρέχουν ασφά­λεια! Τι ζητά η τρόικα και το Μνημόνιο; «Κλείστε 50-60 νοσοκομεία για εξοικονόμηση πόρων!»

 

Οι μελέτες

 

Ε, λοιπόν, και η «μελέτη» του κυρίου Ταδόπουλου έβγαλε ακριβώς 60 νοσοκομεία άχρηστα και επικίνδυνα για τη δημόσια υγεία! Και το εκπληκτι­κό; Τα 60 «άχρηστα» νοσοκομεία βρίσκονται στις υποβαθμισμένες περιοχές ή στην ελληνική ύπαι­θρο. Ο κ^. Ταδόπουλος δεν γνωρίζει ασφαλώς ότι το 2010 δαπανήθηκαν 18 εκατ. ευρώ (ναι, δεκαοκτώ εκατομμύρια ευρώ) μόνο από μία κλινική σε μεγά­λο δημόσιο νοσοκομείο των Β.Π. (Βορείων Προα­στίων) σε μοσχεύματα (τα περίφημα κουβανέζι­κα). Δεν γνωρίζει πόσα εκατομμύρια ξοδεύτηκαν σε άχρηστους βηματοδότες, σε άχρηστα φάρμα­κα, σε χαλασμένους αξονικούς και μαγνητικούς τομογράφους, σε αχρείαστες καισαρικές (πρώτες στον κόσμο οι Ελληνίδες…). Για όλα αυτά κουβέ­ντα, γιατί όλα αυτά συμβαίνουν στις «λεωφόρους των νοσοκομείων» και εκεί δεν παίζουν. Θα τον εξαφανίσουν από προσώπου γης και τότε πάνε οι δόξες, πάνε τα μεγαλεία, πάνε και οι αναθέσεις… Πώς θα δικαιολογήσουμε λοιπόν τα εκατομμύρια των «μελετών»;

 

Τα νοσοκομεία των φτωχών…

 

Το μήνυμα ήταν σαφές «Σφάξτε του φτωχού το αρνί…» Εδώ ποιος θα αντιδράσει; Άντε κάποιος δή­μαρχος, κάποιος βουλευτής. Όμως ο κ. υπουργός θα έχει πλέον «επιστημονικό άλλοθι». Κλείστε λοι­πόν τα μικρά – μεσαία περιφερειακά νοσοκομεία, «γιατί δεν προσφέρουν ασφαλείς υπηρεσίες». Αυτό σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να συμβαίνει. Δεν μπαίνει στον κόπο να αναρωτηθεί το για­τί και δεν προτείνει την ενίσχυσή τους σε ιατρικό – νοσηλευτικό – διοικητικό προσωπικό για να μπο­ρέσουν να ανταποκριθούν στην αποστολή τους. Δεν τον απασχολεί το ότι οι χιλιάδες συνάνθρωποί μας έχουν και αυτοί δικαίωμα για υπηρεσίες υψη­λής στάθμης κοντά στα σπίτια τους και τις οικογένειές τους.

 

Για σκεφτείτε: Μόνο με τα 18 εκατ. ευρώ μιας κλινικής ενός μόνο νοσοκομείου των Β.Π., για τα περίφημα κουβανέζικα μοσχεύματα, πόσοι για­τροί θα βοηθούσαν αυτές τις δύσκολες ημέρες τους συμπολίτες μας;

 

Αν δεν έχεις λεφτά, πεθαίνεις…

 

Ίσως δεν υπάρχει πιο παραστατική αποτύπω­ση του νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέ­λου από τον προβαλλόμενο εκσυγχρονισμό – εξορθολογισμό του χώρου της Υγείας. Πρό­κειται για έναν εκσυγχρονισμό ο οποίος μπο­ρεί να συνοψιστεί σε 7 λέξεις: Αν δεν έχεις λεφτά, πεθαίνεις στο πεζοδρόμιο…

 

Ήδη ο Ανδρέας Λοβέρδος έχει πετύχει πολ­λά σε αυτόν τον τομέα. Ο διάδοχός του, Αν­δρέας κι αυτός, Λυκουρέντζος, είναι αποφα­σισμένος να πετύχει περισσότερα.

 

Το τι ακριβώς πέτυχε με την οριζόντια και κάθετη περιστολή δαπανών ο πρώην υπουρ­γός Υγείας και νυν διαδρομιστής και διαγκωνιζόμενος στις στενές ατραπούς της εσωκομ­ματικής μικροπολιτικής σφαγής του ΠΑΣΟΚ, το γνωρίζουν πρώτα και κύρια οι ασθενείς και οι συγγενείς τους. Για παράδειγμα, οι καρκι­νοπαθείς, οι πάσχοντες από χρόνια νοσήμα­τα, αυτοί που η υγεία τους κρέμεται από ένα πανάκριβο φάρμακο. Έ, λοιπόν, όποιος απ’ αυτούς δεν έχει χρήματα, πεθαίνει!

 

Το αόρατο χέρι της αγοράς, βλέπετε, δεν αντιλαμβάνεται τη λεπτομέρεια της ανθρώ­πινης ύπαρξης και ανάγκης, ούτε ότι κατά το σύνταγμα τουλάχιστον όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι. Τελικά, στον νεοφιλελεύθερο παράδει­σο, ίσοι είναι αυτοί που μπορούν, που έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν το… εισιτήριο.

 

Στον νεοφιλελεύθερο παράδεισο που οι­κοδομούν τα μνημόνια, τα οποία εφαρμό­ζουν κάποιοι τύποι σαν τον πρώην υπουργό Λοβέρδο, ο εξορθολογισμός των δαπανών δεν έχει τόσο να κάνει με τη σπατάλη, με το χρήμα που κατευθύνεται στα σεντούκια των γιατρών και των φαρμακευτικών, όσο με την περικοπή της δυνατότητας των φτωχών και νεόπτωχων πια ανθρώπων να επιζήσουν.

 

Κάπως έτσι το σύστημα πετά από πάνω του τα βάρη, κάπως έτσι εξασφαλίζεται η οικονο­μία, καθώς, όπου εφαρμόστηκαν οι εντολές του ΔΝΤ, κατέβηκε το προσδόκιμο ζωής, άρα και το κράτος γλίτωσε λεφτά για θεραπείες, για συντάξεις και πάει λέγοντας…

 

Και κάπως έτσι, στο όνομα της καταπολέ­μησης της διαφθοράς, καίγονται τελικά μόνο τα χλωρά. Γιατί η διαφθορά ζει και βασιλεύ­ει, αυτοί που είναι καταδικασμένοι είναι όσοι δεν μπορούν να πληρώσουν…

 

Να, λοιπόν, τα πρώτα ορατά αποτελέσμα­τα της πολιτικής των… Λοβέρδων: μείωση των νοσοκομειακών κλινών τουλάχιστον κα­τά 10.000, γεγονός που μεταφράζεται σε αποκλεισμό εκατομμυρίων πολιτών από την πρόσβαση σε υψηλού επίπεδου υπηρεσίας Υγείας.

 

Τα βαθύτερα, ωστόσο, αποτελέσματα αυ­τής της πολιτικής θα αρχίσουν να φαίνονται το επόμενο διάστημα, τα επόμενα χρόνια. Όταν δηλαδή θα αποτυπωθεί η έλλειψη πρό­σβασης σημαντικού κομματιού της ελληνικής κοινωνίας σε αυτονόητες σήμερα ιατρικές υπηρεσίες.

 

Προφανώς, δεν είναι τυχαίο ότι, όπου… βο­ήθησε το ΔΝΤ, το προσδόκιμο ζωής μειώθηκε κατά 7-8 χρόνια