ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ - ΔΟΕ: Η σκοτεινή... παρέα των «αθανάτων»

 Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) «μια μαφία μαρκησίων, κόμητων, δισεκατομμυριούχων και λευκών» (Φιντέλ Κάστρο). Ιδρύθηκε, στο Παρίσι, στις 23 Ιούνη του 1894. Ακόμα και η πρώτη σύνθεσή της «φωτογραφίζει» όχι μόνο τις συνθήκες μέσα στις οποίες... γεννήθηκε, αλλά - κυρίως - τον ελιτίστικο και ταξικό χαρακτήρα της. Απαντα τα μέλη της ήταν εύποροι πολίτες, αρκετά από αυτά και κάτοχοι αστικών τίτλων ευγενίας...

Η Επιτροπή - όπως θα επιβεβαιωθεί περίτρανα και στο διάβα του χρόνου - πάντα εξυπηρετούσε, παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις, συγκεκριμένα (πολιτικά, οικονομικά κ.ά.) συμφέροντα. Με τη σύνθεση του «ιερατείου», τον τρόπο λειτουργίας, τις αποφάσεις του. Η ΔΟΕ στηρίζεται σε παπικές δομές και λογικές (άβατο, αλάθητο κλπ) με στεγανά και επιβολή συνθηκών «ομερτά».

Η συντριπτική πλειοψηφία των μελών της αποτελεί το... αφάν γκατέ, διαφόρων πυλώνων, του καπιταλισμού. Η δε μεγαλομανία των «αθανάτων» - όπως αποκαλούνται τα μέλη της, αφού ουσιαστικά διατηρούν την ιδιότητα (και κυρίως τα προνόμιά τους...) σχεδόν ισόβια - είναι διαχρονική και «παροιμιώδης».

Ο Χ. Α. Σάμαρανκ, ορκίζεται ως Εθνικός Σύμβουλος το 1967, μπροστά στον Στρατηγό Φράνκο
.Όταν ο Φράνκο πέθανε το 1975, ο κ. Σάμαρανκ είχε δηλώσει: «Η εξουσία του Φρανσίσκο Φράνκο σήμανε τη μεγαλύτερη περίοδο ευημερίας και ειρήνης που έχει γνωρίσει η χώρα μας εδώ και πολλούς αιώνες».

Ενδεικτικό (ιδεολογικών και άλλων παραμέτρων) παράδειγμα το γεγονός ότι ο εκάστοτε πρόεδρος της ΔΟΕ αποκαλείται «η Αυτού Εξοχότητα»... Και βάσει πρωτοκόλλου (καθορίζεται από το άρθρο 72 του Καταστατικού Χάρτη της) - σε κάθε διοργάνωση - τίθεται αμέσως μετά τον «πρώτο πολίτη» (π.χ. πρόεδρο της Δημοκρατίας) στη φιλοξενούσα χώρα και πριν τον πρωθυπουργό. Τα δε μέλη της ΔΟΕ πολύ πριν τους υπουργούς...

«Με το δεξί χέρι υψωμένο, ο Σάμαρανκ αφιερώθηκε με πάθος στην εκμετάλλευση του αθλητισμού για την επιτυχία τόσο του εαυτού του όσο και του κινήματος. Το ίδιο έκανε και με τους Ολυμπιακούς Αγώνες»

.

Στην Αθήνα το 2004 στην 4η θέση ήταν ο επίτιμος πρόεδρος της ΔΟΕ, Χ. Α. Σάμαρανκ, και μέχρι την 8η θέση (δήμαρχος Αθηναίων) υπήρχαν διάφοροι «αθλητοπατέρες». Ο υπουργός Πολιτισμού ήταν 16ος και τα υπόλοιπα μέλη της κυβέρνησης προτελευταία (18α). Προηγούνταν κάθε είδους και τίτλου «ταγοί» των... ολυμπιακών ιδεωδών, μεταξύ των οποίων ο Κίσινγκερ και ο Γλύξμπουργκ...(ΤΟ ΒΗΜΑ, 11/2003). 

Σαμαρανκ και Φράνκο

Φασιστικές καταβολές

«Η ΔΟΕ ποτέ δεν υποστήριξε ότι αποτελεί δημοκρατικό οργανισμό. Βασίζεται στο σύστημα των αγγλικών λεσχών. Είναι κλειστή για όλους τους απ' έξω, μέσα όμως λειτουργεί εντελώς δημοκρατικά!»^*... Σύμφωνα με την περιγραφή (ενός από τους αξιωματούχους της, πρώην «δελφίνου» για την πρωτοκαθεδρία της) του Ντικ Πάουντ.

Για τη δημοκρατία στο εσωτερικό της μπορούν πολλές ενστάσεις να παρατεθούν. Αντίθετα, για τον αντιδημοκρατικό χαρακτήρα της δύσκολα μπορεί κάποιος να διαφωνήσει βάσιμα. Και μόνο η 21χρονη παρουσία του Χ. Α. Σάμαρανκ στον προεδρικό της θώκο, αρκεί να αποδομήσει κάθε αντίθετο ισχυρισμό.

Διετέλεσε βασικό στέλεχος στο φασιστικό κίνημα («Μοβιμιέντο») του δικτάτορα Φράνκο. Ο οποίος (μεταξύ άλλων) εκτέλεσε 200.000 πολιτικούς του αντιπάλους και ανάγκασε πάνω από 1.000.000 ανθρώπους να εγκαταλείψουν την Ισπανία. Ανάμεσά τους δεν ήταν ο Σάμαρανκ. Οταν επιβλήθηκε η δικτατορία «φόρεσε το γαλάζιο φασιστικό πουκάμισο και παρέλασε στους δρόμους χαιρετώντας φασιστικά. Εγινε βουλευτής του φασιστικού κόμματος, μέλος του φασιστικού συμβουλίου στο Δήμο της Βαρκελώνης, πρόεδρος του φασιστικού καταλανικού συμβουλίου και, για λίγο, υπουργός Αθλητισμού του τελευταίου φασιστικού κράτους στην Ευρώπη. Η άθληση δεν αποτελούσε πηγή ωφελειών για τους νέους και απόλαυσης για τους ηλικιωμένους. Ηταν διαφήμιση των μυών, η εικόνα των οποίων αντιπροσώπευε την ισχύ του δικτατορικού καθεστώτος»^*.

Μέσα λοιπόν (και από) εκεί δημιούργησε την άποψη περί του τι είναι αθλητισμός και Ολυμπιακοί Αγώνες και αργότερα επέβαλε το αντίστοιχο μοντέλο. «Με το δεξί χέρι υψωμένο και φορώντας τη γαλάζια στολή του "Μοβιμιέντο", ο Σάμαρανκ αφιερώθηκε με πάθος στην εκμετάλλευση του αθλητισμού για την επιτυχία τόσο του εαυτού του όσο και του κινήματος. Το ίδιο έκανε και με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μετέτρεψε το τιμητικό αξίωμα του ηγέτη του Ολυμπισμού σε καθαρά επαγγελματικό πόστο. Ακόμα το αξιοποίησε για να αναδημιουργήσει την εικόνα του»^*.

Επιφανή μέλη, πράκτορες

Δεξί του χέρι («είναι ο πιο αξιόπιστος σύμβουλός μου»), ως αντιπρόεδρος, ήταν για πολλά χρόνια ο Κιμ Ουν Γιουνγκ. Βασικό στέλεχος της διεκδίκησης και διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων στη Σεούλ το 1988. Είχε εμπλακεί στην υπόθεση διαφθοράς του Σολτ Λέικ Σίτι και φυλακίστηκε για διασπάθιση χρήματος (περισσότερα από 3 εκατ. δολάρια), δωροληψίες και κατάχρηση, ως πρόεδρος στην Ολυμπιακή Επιτροπή Ν. Κορέας και στην Παγκόσμια Συνομοσπονδία Τάε Κβο Ντο. Οι... αρετές του - που προφανώς εκτιμήθηκαν δεόντως - δεν ήταν μόνο αυτές. Είχε και άλλα προσόντα, τα οποία βέβαια δεν αναφέρονταν στο βιογραφικό του «αθάνατου», αλλά μάλλον μέτρησαν περισσότερο...

«Κάποτε, παραδέχτηκε ότι ήταν υποδιοικητής των δυνάμεων της προεδρικής ασφαλείας. Φήμες τον ήθελαν ανώτερο πράκτορα της CIA. Σε μια συνεδρίαση (1991) της ΔΟΕ, στην Ατλάντα των ΗΠΑ, οι οργανωτές ξαφνιάστηκαν όταν τον άκουσαν να λέει ότι θα φύγει για να περάσει τη μέρα «με τους φίλους του» στο στρατόπεδο του Φορτ Μπένινγκ. Ο πρώην αξιωματούχος της CIA, Φίλιπ Λίστι, που υπηρέτησε στην Κορέα (τέλη της δεκαετίας του '60), ανέφερε για τον Κιμ:

«Πρέπει να καταλάβετε τι είδους άνθρωποι γίνονται δεκτοί στην προεδρική φρουρά, την προσωπική σωματοφυλακή του Παρκ. Το πιο σημαντικό είναι ότι ο άνθρωπος που προστατεύει τον πρόεδρο μιας χώρας, όπως η Ν. Κορέα, πρέπει να αποδείξει πως είναι έτοιμος να σκοτώσει χωρίς δισταγμό για χάρη του αφεντικού του και να κάνει οτιδήποτε του ζητούσε και πως πιστεύει ότι εκείνος ήταν το πιο πολύτιμο αγαθό για τη χώρα. 

Δε γνωρίζω προσωπικά, αλλά πιστεύω ότι πρέπει να είχε πολύ στενές σχέσεις με την κορεατική υπηρεσία πληροφοριών εκείνα τα χρόνια, είτε ως δραστήριο στέλεχος, είτε - τουλάχιστον - ως άτομο με ιδιαίτερα φιλικές επαφές μαζί της. Λαμβάνοντας υπόψη τις πληροφορίες που έχει δώσει για τη θητεία του στην κορεατική πρεσβεία των ΗΠΑ, τις σπουδές του στα αμερικανικά πανεπιστήμια, την ίδρυση της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας Τάε Κβο Ντο και τη θέση του στην προεδρική φρουρά, θα έλεγα ότι δε μένει καμιά αμφιβολία για τη δράση του στο εξωτερικό για λογαριασμό της κορεατικής υπηρεσίας πληροφοριών. Αυτός είναι ο πιο ανώδυνος τρόπος για να εκφράσω την άποψή μου αναφορικά με το παρελθόν του»^*.

Και οι... συμπτώσεις συνεχίζονται. «Προκάτοχός του Κιμ στη ΔΟΕ ήταν ο Τσονγκ Κιου Παρκ. Γνωστός ως «πιστολέρο Παρκ» - επειδή ήταν αντιπρόεδρος στη Διεθνή Συνομοσπονδία Σκοποβολής. Ηταν διοικητής του Κιμ στην προεδρική φρουρά και πρόεδρος της νοτιοκορεατικής ΟΕ. Σύμφωνα με τον Λίστι, «ήταν πολύ επικίνδυνος άνθρωπος, πρώτος μαχαιροβγάλτης της Κορέας. Και αυτόν τον πρότεινε για τη ΔΟΕ ο Σάμαρανκ»^*...

Επιτροπή υπηρέτης του καπιταλισμού

Η... ποιότητα των «υλικών» εξηγεί λοιπόν τις (διαχρονικά) ημέρες και τα έργα της ΔΟΕ. Επί 43 χρόνια, δε συγκλήθηκε κανένα συνέδριο. Από το 1930 έως το 1973 αποφάσιζαν εν κρυπτώ οι «αθάνατοι». Η απόφαση της ΔΟΕ του 1922 να διοργανώνει τακτικά Ολυμπιακά Συνέδρια ξεχάστηκε μετά το Συνέδριο του Βερολίνου το 1930. Η σχετική διάταξη διαγράφηκε μάλιστα από το Καταστατικό της ΔΟΕ.

Τα παραπάνω (ενδεικτικά) γεγονότα εξηγούν λ.χ. γιατί ανατέθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του '36 στο καθεστώς του Χίτλερ. Οταν ήδη από το 1935 είχε επισημοποιηθεί η ρατσιστική ναζιστική νομοθεσία. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί «αθάνατοι» κατηγορήθηκαν για φιλοφασιστικές/φιλοναζιστικές θέσεις και σχέσεις με τους Ναζί, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου πολέμου.

Μέχρι το 1932 μέλος της ΔΟΕ από τη Ρωσία ήταν ακόμα ο πρίγκιπας Ουροσόνοφ... Ανύπαρκτη ήταν η τοποθέτηση της ΔΟΕ στη διαμαρτυρία της Ομοσπονδίας στίβου της ΕΣΣΔ για τους διαβόητους αγώνες στίβου του 1969, υπό την αιγίδα της αντίστοιχης Ομοσπονδίας της ΟΔ Γερμανίας, όπου συμμετείχαν εκπρόσωποι ανύπαρκτων περιοχών, όπως η Ανατολική Πρωσία, η Πομερανία, η Σιλεσία (!), ενώ στα διπλώματα των νικητών εμφανιζόταν ο χάρτης της Γερμανίας με τα σύνορα του 1937...

Αντίθετα τοποθετήθηκε με πυγμή, το 1963, απαιτώντας να αποκαλείται η Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας ως Βόρεια Κορέα. Αφαίρεσε τα μετάλλια των δυο μαύρων Αμερικανών Ολυμπιονικών το 1968, όταν αυτοί διαμαρτυρήθηκαν για τη στάση της χώρας τους, των ΗΠΑ, απέναντι στους ομοφύλους τους. «Χαιρέτισε» τη δολοφονία 400 διαδηλωτών από τη μεξικανική κυβέρνηση παραμονή των Αγώνων.

Και αν κάποιος θεωρήσει ότι αυτά είναι «περσινά ξινά σταφύλια», ας το ξανασκεφτεί. Ο νυν πρόεδρος της ΔΟΕ (εκλεκτός του Σάμαρανκ...) Ζαγκ Ρογκ, ήταν μεταξύ των προσκεκλημένων του 34ου Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, στο Νταβός, με θέμα την ανοικοδόμηση του Ιράκ...

* «Τα αφεντικά των Ολυμπιακών Αγώνων», εκδόσεις ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ, 1992.

Alfavita