UNLIKE «ΡΕ ΦΙΛΕ»

 Γράφει η Ναταλί Χατζηαντωνίου

Γιατί το facebook δεν έχει unlike; Αναρωτιέμαι καιρό τώρα διαβάζοντας σχόλια που με εξόργισαν τόσο ώστε να θέλω ν' αντιδράσω άμεσα και μονολεκτικά, να ψηφίσω δηλαδή αρνητικά, χωρίς να μπω στην διαδικασία να σχολιάσω την άποψη- ενώ το ίδιο ασφαλώς θα συμβαίνει και σε κάποιους απ' όσους διαβάζουν τις δικές μου αναρτήσεις. 

 
Σε πολλές περιπτώσεις πριν κι από τα σχόλια, πολλοί «ποστάρουν» βιαστικά την είδηση. Το πρώτο που διαβασαμε π.χ. εκείνη την απίστευτη ημέρα ήταν ότι ο «Ο Κασιδιάρης χαστούκισε την Λιάνα Κανέλλη». Ακολούθησαν...like που προφανώς προέρχονταν λιγότερο από οπαδούς της «Χρυσής Αυγής» και κυρίως από όσους καταδίκαζαν την φασιστική συμπεριφορά του εν λόγω «βουλευτή»-«Θου Κύριε» που θα λεγε κι η  Ν.Δ., αν βεβαίως στο συγκεκριμένο περιστατικό ο Προκόπης Παυλόπουλος είχε αποφασίσει πώς κάπως πρέπει να αντιδράσει.

 Αντιστοίχως, αναρτάται η είδηση του θανάτου μιας σπουδαίας προσωπικότητας κι από κάτω σωρεύονται τα like. Like, γιατί; Για ό,τι υπήρξε ο πεθαμένος ή επειδή... επιτέλους πέθανε;

 Αλλά σ' αυτήν την δημόσια ιντερνετική πλατφόρμα πώς αλλιώς να δείξεις ότι συμπάσχεις με το θύμα κι απεχθάνεσαι τον θύτη ή ότι στενοχωριέσαι με κάτι, απεχθάνεσαι κάτι άλλο; Το facebook, ποντάροντας στην ψευδαίσθηση της ομόνοιας, δεν θέλησε ποτέ να «εφεύρει» το unlike ή και μερικές άλλες επιλογές με αρνητικό ή διαφορετικό «συναισθηματικό» πρόσημο, όπως π.χ. «λυπάμαι», «εξοργίζομαι» κλπ.

 

 Αποτέλεσμα; Το like ως μονοσήμαντη έννοια, όταν καλείται να εκφράσει κάτι διαφορετικό, βρίσκεται σε σύγχυση: Στην είδηση για την επίθεση του Κασιδιάρη π.χ. πόσοι έκρυψαν την ικανοποίησή τους για την συμπεριφορά του, πίσω από τα like που κοινοποίησαν όσοι ήθελαν να εκφράσουν τον αποτροπιασμό τους; Αγνωστο. 

Και σουρεαλιστικό. Και αυτιστικό διότι κανείς απόσους κοινοποιούν την άποψή τους στο κατεξοχήν εγωκεντρικό facebook, δεν μπορεί να μετρήσει με πραγματικά στοιχεία την δυναμική της, ειδικά όταν πρόκειται για θέματα όπου οι απόψεις  είναι πολλές και διαφορετικές. 

Ναρκισσευόμαστε όλοι στην παρέα των παραπλανητικών like, «πνευματικοί ταγοί» του δευτερολέπτου και της κάθε ανεπεξέργαστης ανοησίας που γράφουμε με την τσίμπλα στο μάτι, για να ανακυκλώσουμε την σύμπνοια της παρεούλας μας και των ομοϊδεατών μας.

 Πόσο τραγικά απομονωτικό είναι αυτό μέσα στο περιβάλλον της επικοινωνίας που είναι δήθεν χωρίς όρια;  Και πόσο  μου λείπει το  unlike, που εκπροσωπώντας την αρνητική ψήφο και τη διαφωνία-θεμέλιο λίθο της δημοκρατίας, θα λειτουργούσε επιπλέον με τόσο ωμή ειλικρίνεια ώστε καθένας μας να μετράει αντικειμενικότερα τον εαυτό του, ίσως και να απαλάσσει τους «φίλους» του (άλλη ζαχαρωτή εφεύρεση αυτή) από τα «αντανακλαστικά» του σχόλια για καθε τι, λες και όλοι αδημονούν απ' το ξημέρωμα να μάθουν τί σκεφτόμαστε για το τάδε ή πώς νιώθουμε σήμερα.

Αλλά όχι. To American Dream, το Happy-end και πιο πρόσφατα το like στο facebook, είναι μέρη της ίδιας ζαχαρωτής, made in USA, ροζ ψευδαίσθησης. Κρύβοντας κάτω απ' το χαλί την πραγματικότητα, το δράμα, την διαφθορά, την διαφωνία, τον καυγά, επενδύουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο στην δημιουργία ενός επίπλαστου κόσμου, όπου όλα είναι αρμονικά κι εμείς είμαστε προστατευμένοι (ή ταμπουρωμένοι) στις βεβαιότητές μας, στο «αλάθητο» της άποψής μας, στην σύμπνοια της «παρέας». 

Ο καθένας μαζεύει θετικές ψήφους κι αδιαφορεί για τα ελάχιστα άλλωστε αρνητικά σχόλια-ελάχιστα γιατί σένα μέσο που ποντάρει στη βιασύνη, ελάχιστοι είναι κι όσοι χάνουν τον χρόνο τους για να τεκμηριώσουν μια αντίθετη άποψη, προτιμώντας απλώς να την προσπεράσουν. Αποτέλεσμα; Μην μου πείτε ότι δεν έχετε παρατηρήσει τον ναρκισισμό διαφόρων «φίλων» σας να γιγαντώνεται καθώς από σεμνοί και δειλοί σχολιαστές του facebook ανέπτυξαν ιδιότητες... κυβερνητικού εκπροσώπου, κεντρικού πολιτικού αναλυτή, μείζονος διανοητή και εκλεκτού ψυχαναλυτή, δημοσιεύοντας τα σχόλιά τους με ταχύτητα πολυβόλου;

 Αλλά έτσι είναι. Ο εγωκεντρικός μας κόσμος χωράει στις διαστάσεις της οθόνης του κομπιούτερ, χωρίς να αφήνει περιθώρια στην πραγματικότητα να μας προσγειώσει, ψηφίζοντας  ειλικρινά unlike, βρε αδελφέ! 

Το ειδαμε :e-tetradio