Που ήταν τα παιδιά σου όταν χόρευες ζεμπεκιές στα σκυλάδικα ?

Εντάξει ηρεμήσαμε λιγάκι από την αγανάκτηση? Το ρίγος (΄πως ειπώθηκε) από την εκδήλωση βίας live? Τους ατελείωτους σχολιασμούς για αυγά και ομελέτες? Άσε που εκείνο το σύσσωμοι (δημοσιογράφοι, πολιτικοί, λαός ) με έχει συγκινήσει ιδιαίτερα. Μια και είναι η επόμενη μέρα μπορούμε να πούμε μερικές αηδίες έτσι? Δε πειράζει.

Ακούσαμε λοιπόν χτες αμέτρητες φορές τη λέξη βία. Η οποία λέξη προφερόταν μαζί με ένα συναίσθημα έκπληξης, όπως όταν βλέπεις ένα ΟΥΦΟ ας πούμε. Δηλαδή όλοι οι πενήντα + , δηλαδή οι γονείς νεαρών που βρίσκονται στην ηλικία του κ.Κασιδιάρη και κάτω, όπως και οι πολιτικοί εκπρόσωποι της νέας γενιάς, και οι δημοσιογράφοι που την ενημερώνουν, και ο απλός κοσμάκης (αυτό το κοσμάκης πόσο άλλοθι δίνει…) ανακάλυψαν χτες πως ένα μέρος της νεολαίας υπηρετεί ή ψηφίζει ένα κόμμα που προάγει τη βία και εμπνέεται από φασιστικές ιδέες.

 Και σκέφτηκαν ολοι πως ήταν ένα σφάλμα που έχουν αφήσει το αυγό του φιδιού να εκκολαφθεί. Λες και η εκκόλαψη ενός τέτοιου φαινομένου γίνεται από τη μέρα στην άλλη σε μια κοινωνία που κατά τ΄άλλα λειτουργεί προωθώντας την ειρήνη, τη δικαιοσύνη, το πολιτισμό στους νέους αλλά μερικοί επειδή το χουν μέσα τους γίνονται φασίστες λόγω ψυχολογικών προβλημάτων.

Όπως υποθέτω ψυχολογικά προβλήματα είναι η αιτία που ένα άλλο μέρος των νέων ζει βολτάροντας σε σκοτεινά μονοπάτια της νύχτας γεμάτα, βία επίσης, πορνεία, ναρκωτικά, εγκλήματα, περιθωριοποίηση, απόγνωση, χάπες, βελόνια, βίζιτες. Όπως επίσης ψυχολογικά προβλήματα έχουν κι άλλοι νέοι που παραμιλάν μόνοι τους στο μετρό, αρχίζουν τις χριστοπαναγίες και πλακώνονται στο ξύλο με κάποιον απλά γιατί τους είπε ρε, κι εκείνοι οι άλλοι που είναι γεμάτοι μίσος, περιφρόνηση, επιθυμίες εκδίκησης και τιμωρίας για όλους.

Όλα βέβαια αυτά τα παιδιά μεγάλωσαν με τον εξής τρόπο. Την ώρα που οι γονείς μασουλάγανε κάποιο κοψίδι, γυρνάγανε στα σκυλάδικα, ασχολόντουσαν με την απόκτηση νέου αυτοκινήτου, εξοχικού, βάρκας, μπιχλιμπίδια, παράνομες καψούρες, λίφτινγκ, μανικιούρ και πεντικιούρ, εξυπηρετώντας συνεχώς αυτό το μόρφωμα που ονόμαζαν πολιτεία, τα παιδιά τους χαρτζιλικωμένα για να μην τους σκοτίζουν και πολύ το κεφάλι δοκίμαζαν κάτι νέους δρόμους που αυτό το σύστημα έδινε πλουσιοπάροχα.

Οι γενιές της μεταπολίτευσης (ενα μεγάλο μέρος αυτών των παιδιών) έχουν ανατραφεί στην ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Σκοτώνοντας τέρατα ώρες ατέλειωτες βυθισμένοι στα χειριστήρια κάποιας κονσόλας. Έχουν μορφωθεί με βιβλία που κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα και πλασάρουν ότι σχιζοφρένεια βγάζει κάποιος από το μυαλό του σαν υπέρτατη αλήθεια. Εχουν αφεθεί στη τύχη τους στο κόσμο της πιάτσας. 

Τα παιδιά μας δεν έχουν μεγαλώσει στο σπίτι αλλά στη πιάτσα.  Ξενυχτώντας σε μπαράκια μέχρι τα ξημερώματα, με πλήρη ελευθερία και πιθανότητα να έρθουν σε επαφή εκείνες τις νύχτες με τύπους που μπορούν να είναι ο Μεσσίας ή ο Χάνιμπαλ, μπασμενα στα κόλπα από μικρά παιδιά όπου κόλπα είναι η συνειδητοποίηση της διαφθοράς, της ανωμαλίας, του όλα συμβαίνουν και όλα επιτρέπονται. Κι αυτά τα παιδιά που σπίτι τους ίσως οι γονείς ήταν πολύ απασχολημένοι ακόμα και για να συζητήσουν μαζί τους βρήκαν δικούς τους ήρωες, δικούς τους τρόπους να σκοτώνουν τέρατα και να γίνονται σούπερ ήρωες.

Η γενιά των βίντεο-γκέιμς, των υπερπαραγωγών του Χόλιγουντ όπου οι γαμάω και δέρνω ήρωες είναι θεοί, η γενιά όπου η λεπτή γραμμή μεταξύ ηθικού και ανήθικου είναι εντελώς θολή, η γενιά των παιδιών που έμαθαν γύρω τους να βλέπουν το σκοτεινό κόσμο να μεγαλώνει επικίνδυνα να τα σκεπάζει τη ζωή τους και τη ψυχή τους, με τους γονείς να μην έχουν πάρει πρέφα πολλές φορές ούτε με τι περνάνε την ώρα τους τα παιδιά όταν λείπουν ή όταν κλειδώνονται στο δωμάτιο, έχει μια έννοια της βίας πολύ ιδιαίτερη.

 Δεν συγκινείται από ιδεολογίες, δεν έχει διαχωρισμούς ηθικών και μη τακτικών γιατί ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΕΧΟΥΝ ΔΙΔΑΞΕΙ τη κοινωνία του αν είσαι μάγκας πάρτα όλα. Αν είσαι άντρας γάμησε τους. Αν είσαι γκόμενα τύλιξε τους. Είναι τα παιδιά που μεγάλωσαν μπροστά σε οθόνες όπου παρέλαζαν σκουπίδια, ανώμαλοι, πουταναριά, λοβοτομημένοι εγκέφαλοι βυθισμένοι στη ματαιοδοξία, το χρήμα, τη δόξα. Με σχολεία ανίκανα να διδάξουν, με γονείς ανίκανους να μιλήσουν.

Άλλος βρήκε ένα δρόμο ήσυχο και τα κατάφερε να τα φτιάξει με ένα κοριτσάκι, ένα αγοράκι να παντρευτεί και να λουφάξει σε μια δουλίτσα και να σωπάσει, άλλος δεν τα κατάφερε κι έσβησε με μια σύριγγα στο χέρι, άλλος σέρνεται ακόμα σε μπαράκια τύφλα με ένα κενό μέσα του να μη μπορεί να το καλύψει με τίποτα, άλλος συνεχίζει να σκοτώνει τέρατα στη κονσόλα του, άλλο τσατάρει στο δίκτυο και τα κάνει όλα εδώ μέσα. Εδώ μορφώνεται με ότι βρει μπροστά του, εδώ γ@μιέται, εδώ βρίζει, εδώ ψάχνει για συντροφιά. Άλλος ψάχνει να βρει τους σούπερ ήρωες σε ομάδες που του κουρδίζουν τις σαπισμένες χορδές και βρίσκει το όποιο νόημα να ναι.

Είναι λοιπόν εντελώς άθλιο να στοχοποιείς τη κατάληξη ενός εφιάλτη αντί να να ρίξεις τουλάχιστον μια μούντζα στη μούρη σου γιατί ήσουν απών όταν το παιδί ονειρευόταν τέρατα και δεν το ξύπνησες να του μιλήσεις για κάτι άλλο. Είναι υποκριτικό σε μια κοινωνία που προωθεί συνέχεια τη δύναμη και το τσαμπουκά σαν μαγκιά σε σχέση με τους ήρεμους και λογικούς που είναι απλά μαλάκες, να μιλάει για βία. 

Επι πλέον είναι υποκριτικό να αναζητάει κανείς ψυχραιμία και λογική σ΄ένα μπουρδέλο που προωθεί μόνιμα το νταβατζιλίκι και τη πουτανιά. Πολλοί  νέοι θα αντέξουν και θα μπουν στις ευγενείς κατηγορίες των κομματικών μαντριών και θα γίνουν καλά και υπάκουα παιδιά. Άλλοι όμως θα βαδίσουν με τους νόμους της πιάτσας που έμαθαν. Και θα κρατήσουν μέσα τους το μίσος, την οδύνη, τη σιχασιά και την ανάγκη να ματώσουν και να ματωθούν τυφλά, ενστικτώδη προς ότι κινείται.

Οι γροθιές που εισέπραξε η κα Κανέλη είναι ένα ελάχιστο δείγμα βίας μπροστά σε ότι σύντομα θα ακολουθήσει, όταν όλα τα παιδιά που κανείς αγνοούσε που είναι και τι κάνουν θα μείνουν εντελώς ακάλυπτα από τη πολιτεία. Κι από δουλειά, κι από φαΐ, κι από δυνατότητα επιβίωσης. Θυμάστε τον Σεχίδη όταν ρωτήθηκε γιατί σκότωσε όλη την οικογένεια είπε ότι τους έβλεπε σαν τέρατα, δεν ήταν άνθρωποι εμείς τους βλέπαμε έτσι εκείνος τους έβλεπε σαν τέρατα…. 

Υπάρχουν πολλά παιδιά που κοιτώντας ότι κοιτάμε εμείς το βλέπουν αλλιώς. Βλέπουν τέρατα παντού. Δαίμονες, εφιάλτες και οπλίζονται.  Αγανακτούν όλοι για τη βάρβαρη επίθεση σ΄ενα κακομοίρη μετανάστη που έτυχε να ξεμείνει στη γωνιά τη νύχτα και κάποιος τον πλακώνει στο ξύλο, δεν αγανακτεί κανείς όμως με το πατέρα ίσως κάποιου που πάει στο παράνομο μπουρδέλο που έχουν κορίτσια σκλάβες που δεν έχουν δει ποτέ το φως της μέρας μετανάστριες επίσης από κάπου μακριά, και πληρώνει δυο φράγκα για να βγάλει κάθε ανωμαλία πάνω στο κορμάκι τους….

Δεν δικαιολογώ τίποτα, απλά δεν μου αρέσει να παριστάνω την αθώα περιστερά. Δεν υπάρχει τίποτα αθώο γύρω μας. Κτήνη τριγυρνάνε σε κάθε επίπεδο. Άνθρωποι σάπιοι και πωρωμένοι. Κι από την άλλη αγανακτισμένοι και εξαθλιωμένοι που σύντομα θα μετατραπούν οι ίδιοι σε τέρατα για να επιβιώσουν. Και τότε το σόου που παρακολουθήσαμε χτες θα είναι του νηπιαγωγείου. Να το θυμάστε.

Δεν είμαστε σε μια δημοκρατία όπως φαντασιώνονται μερικοί. Δεν είναι οι φασίστες οι χρυσαυγίτες. Όλο το δημιούργημα που ζούμε είναι φασιστικό με την αρχέγονη έννοια του φασισμού. Με όλα όσα ονειρεύεται και κάνει πράξη. Οι χρυσαυγίτες είναι οργανωμένοι κι έχουν επιλέξει τα είδωλά τους. Εχουν καταλήξει στο τι μορφή φασισμού θέλουν. 

Οι υπόλοιποι, η μεγάλη πλειοψηφία, εκτός φυσικά των εξαιρέσεων που πάντα υπάρχουν, είναι επίσης φασίστες αλλά ασυνείδητοι κι ίσως ακόμα πιο επικίνδυνοι. Και η πολιτεία καμιά σχέση δεν έχει με δημοκρατία. Κι εξαθλίωση που θα ζήσουμε επίσης δεν θα είναι δημοκρατική. Θα αφανίζεται κόσμος χωρίς διάκριση. Και οι φάπες δεν πέφτουν μόνο από κάποιες ομάδες στους μετανάστες τη νύχτα θα πέφτουν πάνω σε όλους αδιακρίτως κι όχι από ομάδες αλλά από το κράτος το ίδιο.

Ο “αθώος” νοικοκύρης θα αδυνατεί να αποφασίσει τι ακριβώς από όλα είναι φασισμός. Κι όσο για το ποιον που πολλοί είπαν χτες πως είναι προβληματικό και άρρωστο εκείνου που έκανε το live γρονθοκόπημα, επιτρέψτε μου να έχω ενστάσεις για το πόσο άρρωστοι, πωρωμένοι και διεφθαρμένοι είναι χιλιάδες που βλέπω γύρω μου. Μπορείς να πάρεις το φασισμό σαν ιδεολογία και να κάνεις ιστορικές αναλύσεις. Μπορείς όμως να σκάψεις βαθιά στο σκοτάδι που υπάρχει μέσα στους ανθρώπους και να είναι λίγο πιο δύσκολες οι “αναλύσεις” Εδώ είμαστε και υπομονή να έχουμε….

Μη κοιμάστε ήσυχοι μαζί με όλους εκείνους που καταδίκασαν να μετρήσετε πόσοι χωρίς καμιά ενοχή είπαν “καλά τής έκανε” Μην παραμυθιάζεστε με τη δημοκρατία σας. Να μετρήσετε πόσοι είναι έτοιμοι να πουν παλιοκουμούνι και παλιοφασίστα μ΄εκείνη τη ένταση και το τυφλό πάθος που προϋπάρχει πάντα από μια εθνική συμφορά.
Μην κοιμάστε στη κοσμάρα σας με τις δημοσκοπήσεις και το ποιος έχει και πόσο ποσοστό. Τα ποσοστά της κοινωνίας που βράζει και των ανθρώπων που μεταλλάσσονται έτοιμοι να πληγώσουν και να εκδικηθούν δεν καταγράφονται στις δημοσκοπήσεις. Πολλές φορές ο κίνδυνος κρύβεται ακόμα και σε εκείνο το “δεν ξέρω δεν απαντώ”….

Όποιος νομίζει πως έχουμε δει τα χειρότερα ούτε ξέρει τι του γίνεται.

Πηγή : Ιστορίες Συνωμοσίας