Ο Τσίπρας και τα προβλήματα του αγροτικού κόσμου

 του Λευτέρη Ριζά

Ένας απολογισμός των ταξιδιών του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και της ομάδας των στενών συνεργατών του στη Γερμανία και τις ΗΠΑ, κυρίως τι είπε εκεί, απομένει να γίνει. Όσο το δυνατό ταχύτερα. Αλλά η συνάντηση με αγρότες, συγκεκριμένα με την «Πρωτοβουλία για την Ανασυγκρότηση του Αγροτικού Κινήματος» (29/1/13) και σε συνέχεια αυτής η επιστολή που έστειλε αυθημερόν στον πρόεδρο της Βουλής, με την οποία ζητάει διεξαγωγή συζήτησης, προ ημερησίας διάταξης στη Βουλή, «για τα προβλήματα του αγροτικού κόσμου», δείχνουν ότι εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ έχουν φοβηθεί από τα αποτελέσματα των τελευταίων δημοσκοπήσεων. Αλλά δεν είναι αυτό το πρόβλημα μας.
 
Το πρόβλημα είναι άλλο. Αυτό θα εξετάσουμε στη συνέχεια. Τόσο στις δηλώσεις του μετά τη συνάντηση του με την «Πρωτοβουλία» όσο και στην επιστολή του προς τον πρόεδρο της Βουλής κ. Β. Μεϊμαράκη, επαναλαμβάνει ότι:
«Οι αγρότες, ο αγροτικός κόσμος της χώρας, ζητάει με αγωνία να μπορέσει να παράξει πλούτο. Οι αγρότες δεν είναι επαίτες, δεν ζητούν κάποια ψίχουλα, δεν ζητούν κάποια επιδότηση, δεν ζητούν όπως κάποιες άλλες εποχές όλα τα κιλά και όλα τα λεφτά, ζητούν τη δυνατότητα να μπορέσουν να παράξουν πλούτο, είναι παραγωγοί πλούτου.
 Οι μνημονιακές πολιτικές εξαναγκάζουν τον αγροτικό κόσμο στην ανέχεια διαλύουν τον παραγωγικό ιστό της χώρας και μας οδηγούν μπροστά σε κρίση επισιτιστική, σε ανθρωπιστική κρίση.» [δηλώσεις]. Το ίδιο επαναλαμβάνει στην επιστολή του «Οι αγρότες ζητούν με αγωνία να τους δοθεί η δυνατότητα να παράξουν πλούτο, δυνατότητα που τους στερούν οι μνημονιακές πολιτικές που εφαρμόζει η Κυβέρνηση.»

Οι αγρότες μας λοιπόν θέλουν να παράξουν πλούτο. Κανένας δεν το αμφισβητεί αυτό. Το ίδιο θέλουν και τα ναυπηγεία μας. Το ίδιο κι άλλοι κλάδοι και τομείς της ελληνικής οικονομίας. Μόνο που έρχονται οι αποφάσεις της Ε.Ε., η «Κοινή Αγροτική Πολιτική», οι αντίστοιχες για τη ναυπηγική βιομηχανία, τον καπνό κλπ κλπ και βάζουν φραγμούς. Οριοθετούν τι, πως και πόσο θα παραχθεί. Δεν είναι υπεύθυνη γι όλα τα δεινά – την μη παραγωγή πλούτου – η «μνημονιακή» πολιτική. Απλά, απλούστατα, επικυρώνει τις πολιτικές που έχουν προηγηθεί και ευθύνονται για την κατρακύλα – την αποσάθρωση και αποδιάρθρωση – του παραγωγικού μας ιστού.
 
Αν ψάξει λίγο τις συμφωνίες που έχει υπογράψει η Ελλάδα – και που υποστήριξε στη Βουλή και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν ενιαίος - , όπως Μάαστριχτ, Λισαβόνα, Άμστερνταμ, θα διαπιστώσει ότι το «κακό» ξεκίνησε πιο νωρίς και με τις ευλογίες των «ευρω-λιγούρηδων» της «ανανέωσης». Είναι γνωστά αυτά τα πράγματα.
Συνεπώς οι αγρότες μας – αλλά και «υγιείς» επιχειρηματίες, βιομήχανοι κλπ- ο λαός μας, έχουν απέναντι τους ένα μεγάλο εμπόδιο, προκειμένου να παράξουν πλούτο.
 Κι αυτό το εμπόδιο λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση μαζί με τις πολιτικές της. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ – κληρονόμος του ΣΥΝ και αρχικού / ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ – κατ’ επανάληψη δηλώνει ότι είναι ένα ευρωπαϊκό κόμμα, ότι τρέμει τη διάλυση της ΕΕ, κλπ. Τα επανέλαβε ο ίδιος ο Τσίπρας – κι από κοντά ο μέγας οικονομολόγος του Γιάννης Μηλιός – και στη Γερμανία και στη Ν.Υ. Θέλω να δω τι θα πει όταν βρεθεί κάποιος έξυπνος εκπρόσωπος της «εσωτερικής» τρόϊκας και του το υπενθυμίσει στη Βουλή.
  Γιατί η γνωστή ατάκα «τολμάτε εσείς που μας πήγατε στο ΔΝΤ να μιλάτε, κλπ» δυστυχώς δεν «πουλάει» πια.

οιστρος