ΜΕΡΟΣ Α’
του Γαλαξιάρχη«Σήμερα που μπαίνει η άνοιξη το ΠΑΣΟΚ ξαναβρίσκει τον εαυτό του, ξαναβρίσκει την ψυχή του, ξαναβρίσκει τους ανθρώπους που το συγκροτούν»
…είπε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, και αγαλίασε το φάντασμα του Κιμ Γιονγκ Ιλ, δάκρυσε το κουφάρι του Γκαντάφι και αναστήθηκε το ζόμπι του Χουσεΐν. Το 97,3% του νέου Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, συνέτριψε κάθε μπααθικό ποσοστό στην ιστορία των μεγάλων ηγετών και σωτήρων αυτού του κόσμου. Στη συνέχεια, τα ΜΜΕ ανέλαβαν την ολοκλήρωση του μετασχηματισμού της οπισθοδρομικής σοβιετίας σε μία σύγχρονη δημοκρατία του βορειοκορεατικού τόξου. «Κι όμως το ΠΑΣΟΚ είναι πάντα εδώ!» ανέκραξε μέσω του εξωφύλλου του, ο οραματιστής σύντροφος Ψυ-Χα-Ρή και οι αντεπαναστάτες του ανίερης συμμαχίας της δραχμής το έβαλαν στα πόδια.
 |
| Το πιο αηδιαστικό εξώφυλλο κιτρινιφυλλάδας του ΔΟΛ εδώ και δεκαετίες. Πλέον δεν έχουμε τίποτε να ζηλέψουμε από τους βορειοκορεάτες. Η μόνη διαφορά μας είναι ότι εκεί δεν χρυσοπληρώνουν δεκάδες μεγαλοεπιχειρηματίες για να τους προπαγανδίζουν την Αλήθεια της Εξουσίας. |
Τα όσα συνέβησαν χθες ήταν σκύλευση του πτώματος της δημοκρατίας. Μίας δημοκρατίας που πρώτα βίασαν και στη συνέχεια εκτέλεσαν οι φανατικοί μουτζαχεντίν της πασοκικής εξουσίας. Αφού αποφάσισαν να διαγράψουν το προεκλογικό τους πρόγραμμα, χωρίς ανανέωση εντολής. Αφού τα χυδαία αποβράσματα τού πιο αγοραίου νεοφιλελευθερισμού -κατ’ επάγγελμα σοσιαλδημοκράτες- σε συνεργασία με νεοναζί και ελληνορθόδοξα φασιστόμουτρα επέβαλαν με ζήλο τις πιο ακραίες και αντικοινωνικές νεοφιλελεύθερες επιταγές, υπογράφοντας (δις) μνημόνια γενοκτονίας, χωρίς να απευθυνθούν στη λαϊκή βάση μέσω δημοψηφίσματος.
Αφού ξυλοκόπησαν, εξευτέλισαν, έπνιξαν στα χημικά εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που κατέβηκαν, ξανακατέβηκαν και συνέχιζαν να κατεβαίνουν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν και εν τέλει να εκφράσουν -έστω και ασυντόνιστα- την αντίθετη άποψη. Αφού κατάργησαν στην πράξη την αντιπροσώπευση και εκμηδένισαν την -ούτως ή άλλως προβληματική- δημοκρατία, αποφάσισαν να μας χλευάσουν κι από πάνω. Έστησαν ένα πανηγυράκι με τον τελευταίο θύλακα κομματόσκυλων που τους έχουν απομείνει, αυτών των πασοκικών “κατσαρίδων” που θα επιβιώσουν και μετά από πυρηνικό πόλεμο, και το βάπτισαν “Άνοιξη της Δημοκρατίας”.
Με ένα παπαδοπουλικό 97%, ο Μεγάλος Λαμογιέρης, Ευάγγελος Βενιζέλος, πέτυχε αυτό που πάντα ονειρευόταν κατά την μακρόχρονη πορεία του στο προσοδοφόρο επάγγελμα της εξυπηρέτησης ιδιωτικών συμφερόντων και καταστρατήγησης του Συντάγματος και της Δημοκρατίας. Κι από κάτω, οι ζηλωτές της εξουσίας, αγκαλιά με τα παράσιτα της μιντιακής διαπλοκής και τους χάχολους -κατά φαντασία τεχνοκράτες- “μεταρρυθμιστές”, να χειροκροτούν το ρεντίκολο.
Κύριοι, από τη στιγμή που δολοφονήσατε τη δημοκρατία, ένα μόνο στόχο έχετε και κανέναν άλλον: να αναστήσετε το φασισμό.
Συνεχίζεται…
Y.Γ.1 Πόση εξουσιομανία να αντέξει αυτός ο τόπος; Κατέχει ήδη τη θέση αυτοκράτορα στο κόμμα. Κατέβαινε χωρίς αντίπαλο. Έστησε ανενόχλητος τις κάλπες. Κι όμως, δεν μπόρεσε να αντισταθεί στον αιωνίως χυδαίο εαυτό του. Χωρίς παραβάν, φακέλους, ακόμη και λευκά ψηφοδέλτια. Μπάχαλο και με τις απλές προσθαφαιρέσεις. Πολλαπλή ψήφος ακόμη και μπροστά στην κάμερα. Ξεφτιλίκια από τους ίδιους τους διοργανωτές. Ακόμη κι ο Παπαδόπουλος ήξερε να στήνει καλύτερη καλπονοθεία. Όλα πλέον μπορούμε να τα περιμένουμε για τις εκλογές που -μάλλον- έρχονται. Μήπως να ζητήσουμε και παρατηρητές του ΟΗΕ;
Υ.Γ.2 Στα πλαίσια του εορταστικού τριημέρου του πασοκισμού στη χώρα, μία 80χρονη αυτοπυρπολήθηκε για να μην είναι βάρος στα παιδιά της, ένας 44χρονος άνεργος απαγχονίστηκε, αφού κατάπιε χλωρίνη κι έκοψε τα χέρια του, κάηκε το ΟΑΚΑ από πόλεμο που άνοιξαν οι οπαδοί του ΠΑΟ στους μπάτσους, ένας 70χρονος παρανόησε και μπούκαρε με καραμπίνα στη ΔΟΥ Αγ. Παρασκευής κι ένας θεατρικός σκηνοθέτης φούνταρε με το αμάξι του στο λιμάνι του Πειραιά. Αν δεν είναι αυτό πρελούδιο πολέμου, δεν ξέρω τι είναι…
Υ.Γ.3 Δεν συνηθίζω να είμαι τόσο πικρόχολος, αλλά οι ανοχές μου έχουν εξαντληθεί εδώ και πολλές εβδομάδες. Αντί άλλης βιαιότητας, ξεσπάω στις λέξεις.
Εξόριστος Κλεισθένης στη χώρα των Βίκινγκς
Άνοιξη της ΠΑΣΟΚρατίας - ΜΕΡΟΣ Β’
του Γαλαξιάρχη
Οργιάσε η κυρίαρχη προπαγάνδα των “μέσων όρων” (και της μετριότητας) για το λεγόμενο κίνημα των αγανακτισμένων. Από δίπλα, οι αιωνίως συμπλεγματικοί αυτοαποκαλούμενοι “ευρωπαϊστές”, οι οποίοι -εκτός των άλλων- αποδεικνύονται αφόρητα ρατσιστές, θεωρώντας ότι η Ευρωπαϊκή Δύση είναι ένα ομογενοποιημένο υπεράνω κριτικής και υπερεξελιγμένο πολιτικό-πολιτισμικό σύνολο, το οποίο κάνει χάρη σε κάτι ημιάγριους ανατολίτες που τους ανέχεται. Βία και φασισμός, κατά την άποψή τους, το γιαούρτι και η μούντζα. Καταστολή και φίμωση των αυγοριπτών και υβριστών της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας. Προϊόν συμπλέγματος κατωτερότητας και αυτή η επιλεκτική ευαισθησία απέναντι στα φαινόμενα της βίας που, πράγματι εκδηλώνονται στην κοινωνία, αλλά ουδεμία σχέση έχουν με τις αποδοκιμασίες πολιτικών.
Για μήνες, οι πολιτικοί της Ισλανδίας δεν τολμούσαν να ξεμυτίσουν από τα κυβερνητικά κτίρια χωρίς να τους κερνάει ο “όχλος” ιπτάμενα γαλακτοκομικά προϊόντα και ζαρζαβατικά. Η αστυνομία εκεί απλώς φυγάδευε τους πανικόβλητους πολιτικούς. Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι ακόμη και μετά την πτώση της προηγούμενης κυβέρνησης και το “όχι” των Ισλανδών στις τράπεζες της Αγγλίας και της Ολλανδίας, το σπορ της αυγοβολής δεν σταμάτησε. Και η νέα κυβέρνηση που ανέλαβε το δύσκολο έργο της ανόρθωσης της ισλανδικής οικονομίας, μακριά από τις απειλές της “ευρωπαϊκής δημοκρατίας” και τις νουθεσίες του “laissez faire” ευρωκαπιταλισμού, εισέπραξε την δική της μερίδα γιαουρτακίου πλήρους λιπαρών.Στο εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του Εξάντα, ανάμεσα στα άλλα, ο Γιώργος Αυγερόπουλος καταδεικνύει ότι Έλληνες και Ισλανδοί είχαν ένα πανομοιότυπο χαρακτηριστικό στην κορύφωση της οικονομικής κρίσης που χτύπησε και τις δύο χώρες. Εξίσου απολίτικοι, αδιάφοροι και εγωιστές, λόγω υπερδεκαετούς αχαλίνωτης τραπεζοκρατίας, που τους κατέστησε πρωταρχικά καταναλωτές, οι δύο λαοί βρέθηκαν μέσα σε λίγους μήνες από τη νιρβάνα στο οικονομικό χάος. Η αντίδραση απέναντι στο πολιτικό σύστημα υπήρξε σχεδόν ίδια και μάλιστα οι “απολίτιστοι Βίκινγκς” επέδειξαν περισσότερο εκνευρισμό από τους κληρονόμους της Αθηναϊκής Δημοκρατίας.
Παρόλα αυτά, οι Ισλανδοί “συριζαίοι-κουκουλοφόροι” δεν αντιμετωπίστηκαν ως τρομοκράτες, δεν ξεκάβλωσαν πάνω τους μία στρατιά ανίκανων μπατσαίων, ούτε φιμώθηκαν από τους διάφορους Μικαέλ Χρυσοχοϊδίρ και Βαγκ Βενίζελσον. Κι αν χαρακτηρίστηκαν κι εκεί απολίτικοι, καλοζωισμένοι και ψευδοεπαναστάτες της Κούβας του Βορρά, οι Βίκινγκς απέδειξαν ότι δίπλα στο γιαούρτι και το σάπιο λαχανικό, υπάρχει η αυτοοργάνωση, η συνεννόηση και η δημοκρατική προοπτική. Μέσα στο ζόφο της οικονομικής κρίσης, οι πολίτες με τα αυγά, συντάσσουν αυτή τη στιγμή το νέο Σύνταγμα της χώρας τους. Ναι, αυτοί οι “φαιοκόκκινοι φασίστες” κυοφορούν τη Δημοκρατία τους.
Η διαφορά είναι μία: ο απόγονος του Χάραλντ του Ξανθού, Όλαφουρ Γκρίμσον, υπήρξε καλύτερος μαθητής του Κλεισθένη, από τον κληρονόμο του Περικλή, Κάρολο Παπούλια. «Αμάμεσα στις απαιτήσεις των αγορών και τη δημοκρατική βούληση του κόσμου, επιλέγω τη δημοκρατική βούληση». Τόσο απλό το μάθημα του Ο. Γκρίμσον στον συνάδελφό του Πρόεδρο της Δημοκρατίας και “αντάρτη, να’ουμ” Κ. Παπούλια.
Γράφω και ξαναγράφω ότι ο φασισμός καταπολεμάται με περισσότερη δημοκρατία και όχι με θωράκιση της εξουσίας και ποτέ με καταστολή. Επιμένω ότι, ανεξάρτητα από το οικονομικό μοντέλο που θα επιλέξει μία κυβέρνηση να εφαρμόσει, χωρίς υποκείμενα δεν υπάρχει κανένα ενδεχόμενο επιτυχίας. Κι όμως, η εξουσία αποφάσισε να περάσει το Ρουβίκωνα.Η ανοχή στο φασισμό είναι φασισμός
Αποφάσισε να διαγράψει τη λαϊκή βούληση και να εξαφανίσει την κοινωνική αντίδραση. Να τις κατασυκοφαντήσει, εξυβρίσει, χτυπήσει, καταπνίξει και πρακτικά φιμώσει. Με λίγα λόγια στο δίλημμα του Γκρίμσον να απαντήσει ξεκάθαρα, υποδουλώνοντας τη χώρα στις απαιτήσεις των αγορών αντί να υπακούσει στη δημοκρατική βούληση του κόσμου. Και αυτό το τελευταίο είναι το χειρότερο.
Εφημερίδα "Δημοκρατία" διδάσκει το ρατσισμό. Ένα εξώφυλλο που περιγράφει την κατάντια της χώρας μου.
Η κεντρική απόφαση να δράσει εκτός δημοκρατικής νομιμότητας η κυβέρνηση, σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση, αποτέλεσε εκκίνηση της προδιαγεγραμμένης πορείας προς το φασισμό. Και βέβαια, φασισμός -όπως φάνηκε παραπάνω- δεν είναι τα φάσκελα και τα λαχανικά στα μούτρα της εξουσίας (σ.σ. ούτως ή άλλως, είναι βλακώδης από μόνος του ο χαρακτηρισμός “φασιστική εκδήλωση” για την αντεπίθεση του ανίσχυρου στον ισχυρό). Η δε πορεία έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που διδάσκει η πρόσφατη ευρωπαϊκή ιστορία: προπαγάνδα, κοινωνικό αυτοματισμό, ρατσισμό, κρατική βία και καταστολή και τελικά θάνατο.
Τις ημέρες που μερικές δεκάδες χιλιάδες κομματικά ρετάλια και παράσσιτα του συστήματος εξουσίας καθιστούσαν τον Βαγγέλη Βενιζέλο νέο κομματικό αυτοκράτορα, μία 80χρονη αυτοπυρπολήθηκε για να μην αποτελεί βάρος στα παιδιά της, ένας άνεργος 44χρονος απαγχονίστηκε, αφού κατάπιε χλωρίνη κι έκοψε τα χέρια του για να διασφαλίσει το θάνατό του, ένας σκηνοθέτης φούνταρε με το αυτοκίνητό του στο λιμάνι του Πειραιά και ένας 70χρονος, αποτρελαμένος, όρμησε με καραμπίνα στη ΔΟΥ Αγ. Παρασκευής.
Την ημέρα της μιντιακής αρχιερεσίας Βενιζέλου, μερικές εκατοντάδες οπαδοί του Παναθηναϊκού και μία χούφτα ΜΑΤ έκαναν γυαλιά-καρφιά το ΟΑΚΑ, σε ένα οπαδικοπολιτικό αχταρμά σύγκρουσης και βίας. Τις ίδιες ημέρες αρχηγός ακροδεξιού πολιτικού κόμματος ζητά από τα έδρανα της βουλής να οπλοφορούν οι πολίτες και οι αστυνομικοί να ανοίγουν πυρ ακόμη κι όταν δεν απειλούνται. Άποψη την οποία έσπευσε να υιοθετήσει κορυφαίο στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας (Άρης Σπηλιωτόπουλος) στη δημόσια τηλεόραση, επικαλούμενος την “εισβολή κουκουλοφόρων στα σπίτια συνταξιούχων”. Αυτές ακριβώς τις ημέρες οργανώνονται πογκρόμ εναντίον μεταναστών στην Κρήτη με σύνθημα “να εκκαθαρίσουμε την περιοχή”.
Παράλληλα, η Παγκόσμια Ημέρα ενάντια στο Ρατσισμό “εορτάζεται” στην Αθήνα με παρέλαση νεοναζιστών στο κέντρο της και απαγόρευση εκδηλώσεων αντιρατσισμού από τον δήμαρχο της πόλης.
Όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν αποτελέσματα του γιαουρτώματος Νταλάρα και του κάθε καρεκλοκένταυρου της εξουσίας. Είναι μοιραίο αποτέλεσμα της πρωταρχικής επιλογής στο δίλημμα που έθεσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Ισλανδίας: «Αμάμεσα στις απαιτήσεις των αγορών και τη δημοκρατική βούληση του κόσμου», το αυτοαποκαλούμενο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα που υφάρπαξε την εξουσία με απάτη απάντησε ξεκάθαρα: με τις απαιτήσεις των αγορών!
Τα αριστερά κοινοβουλευτικά κόμματα όχι μόνο δεν ανέκοψαν την πορεία προς το φασισμό, αλλά έχουν αρχίσει κι αυτά να φλερτάρουν με έναν τραβεστί εθνικοπατριωτικό λόγο και να κάνουν τα στραβά μάτια στις “κοινωνικά δύσκολες” καταστάσεις που θα μπορούσαν να τους αποστερήσουν ψήφους.
Τώρα πάνω από όλα είναι η στιγμή για μία σειρά διεκδικήσεων πάσει θυσία, ειδάλλως η βύθιση σε ένα ζοφερό καθεστώς νεοφασισμού είναι δεδομένη:
- Περισσότερη δημοκρατία και ισότητα.
- Πάταξη του ρατσισμού στη ρίζα του.
- Απόδοση λαϊκής δικαιοσύνης για τα πολιτικά εγκλήματα των τελευταίων ετών
- Απομόνωση και τιμωρία κάθε αντικοινωνικού στοιχείου (απατεώνα, φασίστα, λαμόγιου κ.λπ.)
Προσωπικά, αν είναι να πεθάνω για κάτι, προτιμώ να είναι η ελευθερία, η δημοκρατία και η ισότητα.
- Όποιος θέλει να θυσιαστεί για την ευρωζώνη, ας μας κάνει τη χάρη να το πράξει μία ώρα αρχύτερα. Ήδη πάνω από 100 χιλιάδες τέτοιοι μαλάκες πήγαν και έδωσαν τα στοιχεία τους προχθές στις κάλπες του ΠΑΣΟΚ. Ας παραδόσουν επίσης μισθούς, συντάξεις, κλειδιά σπιτιού κι αυτοκινήτου. Ας ψοφήσουν οικειοθελώς για το ευρώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου