Παλιό, καλό κι αποτελεσματικό όπλο η αποπληροφόρηση, η παραπληροφόρηση και γενικώς η προπαγάνδα.
Για τρίτη φορά, αν ενθυμούμαι καλώς, βγαίνει στον αφρό το θέμα των επιδομάτων-μαϊμού, ποταμός λέξεων για αυτούς που τα παίρνουν ούτε λέξη όμως για τους γορίλες που τα χορηγούν. Πράσινους και μπλε γορίλες πολύ ευδιάκριτους κατά τα άλλα στις τοπικές κοινωνίες, αλλά αόρατους για τα δύο -κυρίως- κόμματα που τους εκτρέφουν.
Βεβαίως, αν μελετήσει κανείς τους αριθμούς προσεκτικά, θα δει ότι οι ανάπηροι-μαϊμού δεν είναι και τόσον πολλοί όσον θέλουν να τους εμφανίζουν τα παπαγαλάκια - είδος πολύ πιο επικίνδυνο απ’ τις μαϊμούδες στη ζούγκλα που πλέον ζούμε, διότι εκεί ακριβώς είναι το...
πρόβλημα: στη μετατροπή της κοινωνίας σε μία εργασιακή ζούγκλα, μάλιστα εγκλωβισμένη σε μια νέα «Φάρμα των Ζώων» με χαρακτηριστικά Ειδικής Οικονομικής Ζώνης, ενός δηλαδή απέραντου Στρατοπέδου Συγκέντρωσης η Ωραία Ελλάς.
Μέσα σε ελάχιστον χρόνο η χώρα υπό το Καθεστώς Κατοχής του Μνημονίου έχει μεταβληθεί σε μία Κόλαση Μαύρης Εργασίας που συνεχώς διευρύνεται. Ενα πραγματικό ολοκαύτωμα της Εργασίας συντελείται με εργαζόμενους όλο και πιο φθηνούς, όλο και πιο ευέλικτους, με όλο και πιο πολλούς εξ‘ αυτών ανασφάλιστους.
Ήδη οι περισσότερες επιχειρήσεις δεν πληρώνουν το προσωπικό τους παρά με καθυστέρηση μηνών. Περίπου 150.000 επιχειρήσεις πληρώνουν έναντι και κατά το δοκούν. Μόνον μία στις δέκα πληρώνει πλέον τακτικά.
Οι μισθοί βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση (πώς λέμε ελεύθερη αγορά εργασίας;), η εκ περιτροπής απασχόληση οργιάζει, οι ατομικές συμβάσεις εργασίας πληθύνονται σαν μολυσματικός ιός, τα ασφαλιστικά ταμεία χάνουν έσοδα, άνθρωποι δουλεύουν 10 ώρες και πληρώνονται για τέσσερις αν και όταν πληρώνονται.
Είναι πλέον τόσο μεγάλο το κακό και θα γίνει ακόμα μεγαλύτερο, που δεν χρειάζονται Μελανοχίτωνες για να επιβάλουν τη Μαύρη Εργασία, αλλά τρέχουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι πια να δουλέψουν για ένα ξεροκόμματο να γίνουν δουλοπάροικοι, και να ’ναι και ευχαριστημένοι που βρέθηκε ένας... Χριστιανός να τους εκμεταλλεύεται αντί να ξεροσταλιάζουν στα αζήτητα μιας οικονομίας που «δεν τους αντέχει».
Δεν ξέρω πόσον ηλίθιοι αισθάνονται τώρα ορισμένοι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα που νόμιζαν ότι ο εχθρός τους ήταν οι εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας σήμερα, το θέμα μας είναι οι γορίλες των δύο κυβερνητικών κομμάτων που καθαίρεσαν τον πολιτισμό της εργασίας και τον έκαναν ζούγκλα.
Το θέμα μας είναι οι Δυνατοί, τα παπαγαλάκια τους και τα τρωκτικά τους που αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους ως τροφή για τα κέρδη τους, οι «πατριώτες» καπιταλιστές που έχουν οδηγήσει την πατρίδα στη δυστυχία. (Κι εν τέλει στην υποδούλωση).
Στην Ελλάδα, ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’80, το κράτος λειτουργούσε:
α) για να πλουτίζουν κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες,
β) για να βολεύουν τα κυβερνητικά κόμματα την πελατεία τους με διορισμούς στο Δημόσιο κι άλλα ρουσφέτια και
γ) για να διώκει τους εργαζόμενους κι όσους επιχειρηματίες πήγαιναν με τον «σταυρό στο χέρι».
Το κράτος αυτό σήμερα βρίσκεται υπό κατοχήν. Κι ως εκ τούτου η λεηλασία θα συνεχιστεί και θα συνεχίζεται πιο άγρια.
Το ίδιο θα συνεχίζονται και οι ευφημισμοί της προπαγάνδας όσων μας έφεραν ώς εδώ. Για παράδειγμα: ως «Επένδυση με πυρήνα τη θάλασσα» περιέγραφε προ ημερών η «Καθημερινή» τη δήωση του Ελληνικού!!
Εχει όμως, νομίζω, φθάσει ο κόμπος στο χτένι.
Τώρα που ο ένας μετά τον άλλον οι εργαζόμενοι γίνονται απλήρωτοι εργαζόμενοι ή «ευέλικτοι» ή άνεργοι, τώρα που το μέλλον των νέων είναι να γίνουν δουλοπάροικοι, τι άλλη δικαιολογία θα έχουμε για να κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει;
Με τους ίδιους δημαγωγούς θα πορευθούμε;
Με τη Διαπλοκή και τα φερέφωνά της;
Αλλά, αν δεν είναι εσχάτη προδοσία απέναντι σε μία κοινωνία ο εγκλεισμός της σε ένα Στρατόπεδο Συγκέντρωσης Μαύρης Εργασίας, τότε τι είναι εσχάτη προδοσία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου