Ο Μπίστης Γράφει για την Μοιρασιά !!! Και συστήνει “Υπομονή. Έχουμε αρκετές κινήσεις μπροστά μας στη σκακιέρα
Μοιάζει σαν ένας υπαρξιακός πυρετός να έχει καταλάβει την ΔΗΜΑΡ που δονείται από την Ψυχολογία “τσόντας” και το ερώτημα “Γιατί φτιάχτηκε”! Γιατί φτιάχτηκε αν όχι για να μπει τσόντα στην κυβέρνηση με ένα από τα δυο ή και τα δυο μεγάλα κόμματα!
To αρθρο.....
Ο Λένιν, οι Εσέροι και η ΔΗΜΑΡ
Ο Λένιν, οι Εσέροι και η ΔΗΜΑΡ
Υπάρχει ένα ιστορικό ανέκδοτο που αναδεικνύει τη σχετικότητα των προγραμμάτων και της θρησκευτικής εμμονής, στην πιστή τήρησή τους. Όταν οι μπολσεβίκοι κατέλαβαν την εξουσία, αντί να εφαρμόσουν το πρόγραμμά τους για την κολεκτιβοποίηση της γης, εφάρμοσαν με τα πρώτα κιόλας διατάγματα την πιο ελαστική και ρεαλιστική γραμμή, που συνοψίστηκε στο σύνθημα «η γη στους αγρότες». Αυτή η γραμμή, που αναπαρήγαγε σ’ εκείνη τη φάση τη μικρή ιδιοκτησία, ήταν πιο κοντά στο πρόγραμμα των Εσέρων, οι οποίοι ήσαν το κόμμα της αγροτιάς και αισθάνθηκαν να φεύγει το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Έστρεψαν λοιπόν την κριτική τους στους μπολσεβίκους: «Ωραίο κόμμα είσαστε, που όταν ήρθατε στην εξουσία, εφαρμόσατε την πολιτική ενός άλλου κόμματος». Η απάντηση του Λένιν: «Ωραίο κόμμα είσαστε, που έπρεπε να έρθει άλλο κόμμα στην εξουσία για να εφαρμοστεί το πρόγραμμα σας!».
Το γεγονός μας γυρίζει σχεδόν 100 χρόνια πίσω, πολλά άλλαξαν, δεν έχουμε επαναστατικές καταστάσεις, εξ αντικειμένου τα προγράμματα στη δημοκρατική εναλλαγή παίζουν καθοριστικό ρόλο. Όμως παντού και πάντα, οι συσχετισμοί είναι αυτοί που καθορίζουν την εφαρμογή ή την απόκλιση από το πρόγραμμα, αυτές ή τις άλλες συμμαχίες. Και αν η λεπτομερής αναγγελία ενός προγράμματος γίνει άκαιρα και έξω από το κυρίαρχο ρεύμα (main stream), τότε μπορεί να μείνεις αμανάτι με ένα εξαιρετικό πρόγραμμα στο χέρι και χωρίς την κρίσιμη μάζα για να εφαρμοστεί.
Ας γίνουμε συγκεκριμένοι: Θα διαβάσατε το εξαίρετο άρθρο του Μιχάλη Κυριακίδη στη χτεσινή «Μ». Ενθουσιάστηκε από την πλατφόρμα της Άννας Διαμαντοπούλου και την πρόσκληση για διαμόρφωση κοινού προγράμματος ΠΑΣΟΚ- ΔΗΜΑΡ και καλεί από τώρα στην προσπάθεια συνδιαμόρφωσής του. Άλλοι, όπως ο Παύλος Αθανασόπουλος, αντιλαμβανόμενος ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν γι’ αυτές τις εκλογές, προτείνει από τώρα, η ΔΗΜΑΡ να συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι θα συμμετάσχει σε κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Χωρίς να το λέει καθαρά, νομίζω ότι προς αυτήν την «ρεαλιστική» κατεύθυνση αρθρογραφεί και ο Δημήτρης Καλουδιώτης όταν αναφέρεται στο «εθνικό σχέδιο».
Έχω τη βεβαιότητα ότι τόσο η Άννα Διαμαντοπούλου, όσο και ο Ανδρέας Λοβέρδος, όσο και ο Βαγγέλης Βενιζέλος που αφήνει ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα με τη σιβυλλική δήλωση «ο λαός θα αποφασίσει», εργάζονται πυρετωδώς για λύση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και επιθυμούν διακαώς να εμπλέξουν από τώρα τη ΔΗΜΑΡ σε αυτό το σενάριο. Ζητάνε αριστερό άλλοθι για τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής. Τα περί κεντροαριστερής πλειοψηφίας, σε αυτές τις εκλογές είναι απλώς ανέφικτα για τη σωτηρία της ψυχής μας, την ώρα που το κυρίως ρεύμα κατευθύνεται στη σκληρή αποδοκιμασία του ΠΑΣΟΚ. Αυτή είναι η καθοριστική διαφορά με το ξεφούσκωμα του δημοσκοπικού 18% του ΣΥΡΙΖΑ, όταν υπήρξε συνδυασμός της ανάγκης να αποδοκιμαστεί η δεξιά, με την εκδήλωση άμετρης αλαζονείας (καλώς τα παιδιά) του ΣΥΡΙΖΑ. Αν η ΔΗΜΑΡ παραμείνει χωρίς αλαζονικές συμπεριφορές στο κυρίως ρεύμα, η αναμενόμενη μερική συσπείρωση του ΠΑΣΟΚ δεν θα είναι θεαματική και δεν θα αντιστρέψει τις τάσεις που μήνες τώρα καταγράφονται… Αυτό είναι το κύριο στην παρούσα συγκυρία και όχι να εμπλακεί δύο μήνες πριν από τις εκλογές η ΔΗΜΑΡ σε μια αδιέξοδη, από πρακτικής απόψεως, συζήτηση προγραμματικού χαρακτήρα με τμήμα τού (ούτε καν το όλο) ΠΑΣΟΚ.
Ξέρετε ότι χρόνια τώρα στηρίζω την προοπτική μιας νέας κεντροαριστερής πλειοψηφίας. Η πολιτική, όμως, δεν είναι μονόπρακτο, δεν αρχίζει ούτε τελειώνει στις επόμενες εκλογές. Είναι παρτίδα σκάκι, που κερδίζει αυτός που θα σχεδιάσει τρεις - τέσσερις κινήσεις πάρα πέρα. Όσοι με καλή πρόθεση ζητάνε από την ΔΗΜΑΡ αυτή τη στιγμή να αλλάξει τη γραμμή της, δεν βοηθάνε την υπόθεση της κεντροαριστεράς. Υπομονή. Έχουμε αρκετές κινήσεις μπροστά μας στη σκακιέρα της πολιτικής.
Το γεγονός μας γυρίζει σχεδόν 100 χρόνια πίσω, πολλά άλλαξαν, δεν έχουμε επαναστατικές καταστάσεις, εξ αντικειμένου τα προγράμματα στη δημοκρατική εναλλαγή παίζουν καθοριστικό ρόλο. Όμως παντού και πάντα, οι συσχετισμοί είναι αυτοί που καθορίζουν την εφαρμογή ή την απόκλιση από το πρόγραμμα, αυτές ή τις άλλες συμμαχίες. Και αν η λεπτομερής αναγγελία ενός προγράμματος γίνει άκαιρα και έξω από το κυρίαρχο ρεύμα (main stream), τότε μπορεί να μείνεις αμανάτι με ένα εξαιρετικό πρόγραμμα στο χέρι και χωρίς την κρίσιμη μάζα για να εφαρμοστεί.
Ας γίνουμε συγκεκριμένοι: Θα διαβάσατε το εξαίρετο άρθρο του Μιχάλη Κυριακίδη στη χτεσινή «Μ». Ενθουσιάστηκε από την πλατφόρμα της Άννας Διαμαντοπούλου και την πρόσκληση για διαμόρφωση κοινού προγράμματος ΠΑΣΟΚ- ΔΗΜΑΡ και καλεί από τώρα στην προσπάθεια συνδιαμόρφωσής του. Άλλοι, όπως ο Παύλος Αθανασόπουλος, αντιλαμβανόμενος ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν γι’ αυτές τις εκλογές, προτείνει από τώρα, η ΔΗΜΑΡ να συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι θα συμμετάσχει σε κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Χωρίς να το λέει καθαρά, νομίζω ότι προς αυτήν την «ρεαλιστική» κατεύθυνση αρθρογραφεί και ο Δημήτρης Καλουδιώτης όταν αναφέρεται στο «εθνικό σχέδιο».
Έχω τη βεβαιότητα ότι τόσο η Άννα Διαμαντοπούλου, όσο και ο Ανδρέας Λοβέρδος, όσο και ο Βαγγέλης Βενιζέλος που αφήνει ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα με τη σιβυλλική δήλωση «ο λαός θα αποφασίσει», εργάζονται πυρετωδώς για λύση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και επιθυμούν διακαώς να εμπλέξουν από τώρα τη ΔΗΜΑΡ σε αυτό το σενάριο. Ζητάνε αριστερό άλλοθι για τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής. Τα περί κεντροαριστερής πλειοψηφίας, σε αυτές τις εκλογές είναι απλώς ανέφικτα για τη σωτηρία της ψυχής μας, την ώρα που το κυρίως ρεύμα κατευθύνεται στη σκληρή αποδοκιμασία του ΠΑΣΟΚ. Αυτή είναι η καθοριστική διαφορά με το ξεφούσκωμα του δημοσκοπικού 18% του ΣΥΡΙΖΑ, όταν υπήρξε συνδυασμός της ανάγκης να αποδοκιμαστεί η δεξιά, με την εκδήλωση άμετρης αλαζονείας (καλώς τα παιδιά) του ΣΥΡΙΖΑ. Αν η ΔΗΜΑΡ παραμείνει χωρίς αλαζονικές συμπεριφορές στο κυρίως ρεύμα, η αναμενόμενη μερική συσπείρωση του ΠΑΣΟΚ δεν θα είναι θεαματική και δεν θα αντιστρέψει τις τάσεις που μήνες τώρα καταγράφονται… Αυτό είναι το κύριο στην παρούσα συγκυρία και όχι να εμπλακεί δύο μήνες πριν από τις εκλογές η ΔΗΜΑΡ σε μια αδιέξοδη, από πρακτικής απόψεως, συζήτηση προγραμματικού χαρακτήρα με τμήμα τού (ούτε καν το όλο) ΠΑΣΟΚ.
Ξέρετε ότι χρόνια τώρα στηρίζω την προοπτική μιας νέας κεντροαριστερής πλειοψηφίας. Η πολιτική, όμως, δεν είναι μονόπρακτο, δεν αρχίζει ούτε τελειώνει στις επόμενες εκλογές. Είναι παρτίδα σκάκι, που κερδίζει αυτός που θα σχεδιάσει τρεις - τέσσερις κινήσεις πάρα πέρα. Όσοι με καλή πρόθεση ζητάνε από την ΔΗΜΑΡ αυτή τη στιγμή να αλλάξει τη γραμμή της, δεν βοηθάνε την υπόθεση της κεντροαριστεράς. Υπομονή. Έχουμε αρκετές κινήσεις μπροστά μας στη σκακιέρα της πολιτικής.
Πηγη metarithmisi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου