Ανθρώπινο είναι αλλά άδικο και σκληρό κάποιοι να μην κοιμούνται καθόλου από την πρώτη μέρα της χρεοκοπίας και να την βλέπουν να εξελισεται μπροστα τους. Άδικο και σκληρό το ότι δεν ξυπνάμε όλοι μαζί αλλά άλλος πριν τρία χρόνια άλλος σήμερα κι άλλοι ενδιάμεσα ανάλογα το πότε τον χτυπήσαν. Σημάδι ακλόνητο πως είχαμε καταρρεύσει ως κοινωνία και ως συνεκτικό σύστημα.
Άδικο και σκληρό να ξυπνούν κάποιοι σταδιακά και να βλέπουν του άλλους στην κοσμάρα τους όπου αισθανονται ασφαλείς και όπου φθαρούν πως δεν θα τους χτυπήσουν.
Άδικο και σκληρό να βλέπεις την καταστροφή και να ξέρεις πως η λύση είναι πάλι η διασπορά των Ελλήνων στα πέρατα της γης. Σε κάθε χρεοκοπία αντιδράσαμε με τον ίδιο τρόπο και κάναμε 4-5 σειρές μεταναστών Ελλήνων. Πρέπει να είσαι πολύ γουρούνι τεχνοκράτης για να αντιμετωπίσεις ως απλό αριθμό τα δυο-δυόμισι εκατομμύρια που θα πρέπει να ξενιτευτούν πριν ανασάνουν όσοι μείνουν πίσω
Το παρακολουθούμε απ την αρχή το θέμα και δυστυχώς δεν κοιμηθήκαμε ούτε ώρα. Καθημερινά γύρω μας κάποιος “αρπάζει φωτιά” και μετά σβήνει καθώς περνά στον ατομισμό και σκέφτεται να φύγει.
Κι αν μπορεί να το κάνει φεύγει. Ξέρουμε όλοι πια κάποιον που έφυγε ήδη Αυτό θα γίνει ξανά και ξανά αλλά ποτέ δεν θα γίνει μαζικά
Μαζικό θα είναι στο τέλος όταν θα μετρηθούμε…
ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΧΑΜΕ ΜΑΘΕΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου