To μηδέν παράγει μηδέν

Σαν τα μανιτάρια μετά την βροχή, έτσι ξεφύτρωσαν . Μονάχα που αυτά είναι δηλητηριώδη και άκρως επικύνδινα μανιτάρια.

Συνέπεια του αρνητικού παραδείγματος , που έδωσε το πολιτικό μας σύστημα, επί σειρά δεκαετιών, και την διάλυση κάθε είδους οράματος, έχουμε την εμφάνιση όλων αυτών των φασιστικών στοιχείων που τώρα τελευταία κάνουν ακόμα πιο αισθητή την παρουσία τους.

 Το μηδέν παράγει μηδέν. Τώρα που ηττήθηκε το περιεχόμενο των εθνικών μας μύθων ,και που η ήττα του περιεχομένου , φέρνει αυτή την φαρμακερή σιωπή , τώρα βρήκαν χώρο να ξεφυτρώσουν οι παρασιτικοί οργανισμοί.

Τώρα που δεν μιλάμε. Τώρα που η σύνθλιψη των πιο αδύναμων τάξεων  έχει φθάσει στα όρια της ταπείνωσης . Τώρα που ακόμα δεν δεσμευόμαστε απέναντι στον δίπλα μας , γιατί ξέρουμε πως η αυτοδέσμευση  , θα ήταν το πρώτο βήμα για την αναγνώριση και της προσωπικής μας ευθύνης αλλά και της αποδοχής της διαφορετικότητας του συνανθρώπου μας.  Τώρα που ακόμα δεν αποδίδεται δικαιοσύνη.

Τώρα που ακόμα κανείς  δεν μας εξηγεί τι έχει συμβεί γιατί η αλήθεια θα μας ένωνε, σε κάποιους αναπόφευχτα ξυπνούν  τα πιο άγρια και επιθετικά αισθήματα, που απομακρύνουν όλο και περισσότερο την λογική. Γιατί το δηλητηριώδες μανιτάρι, ο φασίστας , είναι κατεξοχήν αρνησίας της λογικής. Υπέρμαχος της δύναμης, δεν αντέχει το επιχείρημα. Δεν αναπνέει στην αληθινή Δημοκρατία , γιατί η Δημοκρατία , είναι συνυφασμένη με την λογική, αφού με την λογική  μονάχα οδηγό μπορούμε να συννενοηθούμε.

Ο φασίστας αναζητά τον βούρδουλα. Σήμερα που σιωπούμε, σήμερα που η Δημοκρατία μας ασθενεί, σήμερα που από μπροστά μας περνά ολοζώντανη η πνευματική μας φτώχεια και διάβρωση, σήμερα που απειλείται η κοινωνική μας συνοχή και που το άνευρο κράτος κοιτά  πως θα κρύψει την ενοχή του, σήμερα που δεν υπάρχει ούτε εγγύηση , ούτε στήριξη για τις επιλογές μας , σήμερα είναι το πιο εύκρατο κλίμα για να ευδοκιμήσουν τα δηλητηριώδη μανιτάρια.

  Ξέφτυσε η ανάγκη του επιχειρήματος. Μαζί με το γυμνό από λαική αποδοχή πολιτικό σύστημα. Το τεράστιο κενό που νιώθουμε  που μας γεμίζει με χαμηλή αυτοπεποίθηση και μέγιστη ανασφάλεια όσο δεν καταφέρνουμε να εστιάσουμε σε στόχους και οράματα,  ανοίγει τον δρόμο στα παράσιτα. Χωρίς επιχείρημα, υπάρχει ξύλο. Ο ισχυρότερος δίνει ξύλο.

Όσο η κρίση βαθαίνει , τόσο χάνεται και άλλο ο ορίζοντας μας, τόσο δαβρώνεται η πίστη και το νόημα στις δυνάμεις μας. Τα δηλητηριώδη μανιτάρια δεν συνδιαλλέγονται , δεν μιλούν. Ζουν εις βάρος μας. Ευνοούνται σε ένα κράτος που αρμέγεται και αυτοαποδομείται . Γιατί σε ένα τέτοιο κλίμα, δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. Μονάχα αν υπήρχε κοινωνική συνοχή, κοινωνικές επιλογές, μονάχα τότε θα υπήρχε και ο μηχανισμός τάξης που θα προστάτευε τα κοινωνικά οράματα και τους στόχους,αλλά στόχους με όρους υποχρεώσεων. Και ας ήταν στην αρχή μικροί , φθάνει που θα είχαμε καταφέρει να σταθεροποιηθούμε σε μια θετικότητα και θα είχαμε βάλει κάποιος στόχους.

  Επειδή η εξουσία , γίνεται αμείλικτη προκειμένου να διασωθεί και να επιβιώσει, ας ελπίσουμε πως πριν αρχίσουν τα δηλητηριώδη μανιτάρια να επανδρώνουν ό,τι έχει απομείνει  από τον κοινωνικό ιστό και να διαλύουν κάθε δείγμα ζωής, πως θα έχουμε προλάβει να κάνουμε την εσωτερική στροφή και θα έχουμε επιλέξει τι θέλουμε και τι δεν θέλουμε, έτσι ώστε  να δώσουμε επιτέλους ερμηνεία στους φόβους και στα αδιέξοδα που μας ρουφούν.  Να σταθούμε εμείς οι ίδιοι φωτεινά παραδείγματα που θα προκαλούν και θα διεκδικούν ένα πολιτικό σύστημα που θα αξίζει να το εμπιστευθούμε .

Στην άκρη της ματιάς ενός φασίστα αιωρείται πάντα το μηδέν. Όταν σβήνουν οι αξίες, το μηδέν καραδοκεί.

Φωτογραφία Ferdinando Sciana

Απο Ανν-Λου