Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

ΕΞΩΔΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ – ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ

ΑΠΟΦΑΣΗ  ΛΑΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ ΑΓΡΙΝΙΟΥ ΣΤΙΣ 15-6-2011

ΕΞΩΔΙΚΗ ΔΗΛΩΣΗ – ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ

Προς Βουλευτές Αιτωλοακαρνανίας

1. κ. Θάνου Μωραΐτη κατοίκου Αγρινίου (Σαλάκου 2)
2. κ. Ανδρέα Μακρυπίδη κατοίκου Αγρινίου (Ι. Σταΐκου 1)
3. κ. Σοφίας Γιαννακά κατοίκου Αγρινίου (Θέμιδος 1)

5. κ. Μάριου Σαλμά κατοίκου Αγρινίου (Αναστασιάδη 2)
6. κ. Δημήτρη Σταμάτη κατοίκου Αγρινίου (Παπαστράτου 4)
7. κ. Κώστα Καραγκούνη κατοίκου Αγρινίου (Ι. Στάικου 2)
8. κ. Νίκου Μωραΐτη κατοίκου Αγρινίου (Ι. Στάικου 2)
Απάντων Βουλευτών του Νομού Αιτωλοακαρνανίας

ΚΟΙΝΟΠΟΙΟΥΜΕΝΗ: Στον Πρόεδρο της Βουλής

Κύριοι και κυρία Βουλευτές

Έχει περάσει ήδη ένας χρόνος από την ψήφιση από τη Βουλή του περίφημου μνημονίου και εμείς μόλις πριν από λίγους μήνες μάθαμε -δυστυχώς όχι από εσάς- τι ακριβώς ψηφίστηκε τότε.
Σε γενικές γραμμές μάθαμε ότι, με το μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση:

α) Το σύνολο της δημόσιας περιουσίας και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας είναι δεσμευμένα και ελέγχονται από τους δανειστές μας,

β) Κάθε αξιοποίηση εθνικών περιουσιακών στοιχείων (ακινήτων, ακτών, υπόγειων και υποθαλάσσιων πηγών εθνικού πλούτου, αρχαιολογικών χώρων κ.λ.π.), μετοχών, ομολόγων και άλλων αξιόγραφων και δικαιωμάτων θα μπορεί να γίνεται εις όφελος του δανείου και επομένως μόνο με συγκατάθεση της Τρόϊκας,

γ) Η Ελληνική Κυβέρνηση δεν μπορεί, χωρίς τη συναίνεση των δανειστών της να συνάψει οποιαδήποτε οικονομικού περιεχομένου σύμβαση με τρίτη χώρα ή οργανισμό,

δ) Η μορφή της αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας θα εξαρτάται από την συναίνεση των δανειστών και το προϊόν της αξιοποίησης θα είναι δεσμευμένη περιουσία,

ε) Έχουμε παραιτηθεί «άνευ όρων και αμετακλήτως» από κάθε ένσταση εθνικής κυριαρχίας και από κάθε άλλη ένσταση που περιέχει ως όρο η σύμβαση. Με όλα αυτά εμείς καταλαβαίνομε ότι η διακυβέρνηση της χώρας έχει εκχωρηθεί στους δανειστές οι οποίοι και δύνανται να τη μεταβιβάσουν σε τρίτους.

Εσείς κ. Βουλευτές ΤΑ ΞΕΡΑΤΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;
Αποστολή σας είναι να υπερασπίζεστε το Σύνταγμα, την Εθνική κυριαρχία και τα συμφέροντα του Ελληνικού Λαού και όχι των δανειστών μας, τα δικαιώματα των οποίων έπονται των δικαιωμάτων του Ελληνικού Λαού, πράγμα που εσείς δεν πράξατε.

Ερωτάσθε τίνος τα συμφέροντα εξυπηρετείτε;

Θεωρούμε ότι, στις κρίσιμες αυτές στιγμές, οι Βουλευτές θα πρέπει να σταθούν στο ύψος της αποστολής τους, ως αντιπρόσωποι του Ελληνικού Λαού και να ενεργήσουν έτσι και όχι ως εκτελεστές αθέμιτων εντολών του κόμματος τους ή και ξένων συμφερόντων.

Επειδή εντός των προσεχών ημερών επίκειται η ψήφιση και νέου επαχθέστερου μνημονίου, σας καθιστούμε υπεύθυνους και υπόλογους έναντι του Ελληνικού Λαού και ενός εκάστου των θιγομένων πολιτών, εάν με την ψήφο, συναίνεση ή την ανοχή σας ψηφιστεί από την Ελληνική Βουλή, οποιοδήποτε νέο μνημόνιο. Σας δηλώνουμε ότι θα ασκήσουμε ποινική δίωξη για οποιαδήποτε εθνική, ηθική ή υλική βλάβη ή απώλεια ζωής από ενδεχόμενο δόλο προκύψει σε βάρος των Ελλήνων Πολιτών.

Σας κάνομε επίσης γνωστό ότι επιφυλασσόμαστε για οποιαδήποτε εθνική, ηθική ή υλική βλάβη ή απώλεια ζωής από ενδεχόμενο δόλο έχει ήδη προκύψει σε βάρος των Ελλήνων Πολιτών λόγω της εφαρμογής του πρώτου μνημονίου ή λόγω εξουσιοδότησης από εσάς τρίτου για την ψήφισή του.

Ο Ελληνικός Λαός θα αναζητήσει και θα τιμωρήσει τους υπαίτιους μιας κοινωνικής- εθνικής καταστροφής που μπορεί να αποβεί χειρότερη από αυτές του 1922 του 1974 ή ακόμη και του 2ου παγκοσμίου πολέμου και οι υπαίτιοι θα κατηγορηθούν για εσχάτη προδοσία.

Με τη ρητή επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματος μας αρμόδιος δικαστικός επιμελητής να επιδώσει νόμιμα την παρούσα σ’ αυτούς που απευθύνεται, προκειμένου να λάβουν γνώση και για τις νόμιμες συνέπειες.
Σημείωση σύνταξης

Νομικοί κύκλοι αναφέρουν ότι, η προειδοποίηση αυτή τους καθιστά υπευθύνους για στοιχειοθέτηση -αργότερα- δόλου, εφ΄ όσον κάποιες από τις ανησυχίες των πολιτών πραγματοποιηθούν.

Αγρίνιο 15.06.2011

Ο λιμός της πατατας...Ιρλανδική ιστορία: Τα γεγονότα του 1848, και η εξέγερση

«Kανένα έθνος δεν είναι ελεύθερο όταν καταπιέζει ένα άλλο»
Λένα Βερδέ


Το ΟΧΙ του Ιρλανδικού λαού στο πρόσφατο δημοψήφισμα για την Ευρωσυνθήκη ήταν ένα σοκ για τους ηγέτες της ΕΕ. Κανείς τους δεν περίμενε ότι στη χώρα που τα τελευταία χρόνια υπήρξε πρότυπο οικονομικής ανάπτυξης για τους καπιταλιστές παντού, στην «Κέλτικη τίγρη» όπως την ονόμαζαν χαρακτηριστικά, η εργατική τάξη θα ανέτρεπε τα σχέδιά τους. Όμως, οι εργάτες της Ιρλανδίας έχουν μακρά παράδοση αντίστασης στη φτώχεια, την καταπίεση και τον ιμπεριαλισμό. Οι εξεγέρσεις, τα απελευθερωτικά και επαναστατικά κινήματα έχουν σημαδέψει την νεότερη ιστορία της χώρας ξεκινώντας ήδη από το 17ο αιώνα όταν έγινε αποικία της Βρετανίας. Μία τέτοια σημαντική στιγμή ήταν και το 1848, όταν τα εγκλήματα της βρετανικής αποικιοκρατίας στην Ιρλανδία κορυφώνονταν στο Μεγάλο Λιμό του 1845-49

 Τον Ιούλη του 1848, ένα ριζοσπαστικό κίνημα, οι Νέοι Ιρλανδοί, απαίτησαν με εξέγερση την ανεξαρτησία της χώρας από τους Βρετανούς. Η προσπάθειά τους έμεινε στην ιστορία και ως η Εξέγερση του Λιμού, αφού την ίδια περίοδο εκατομμύρια Ιρλανδοί είτε πέθαιναν αβοήθητοι είτε οδηγούνταν στη μετανάστευση για να γλιτώσουν από την πείνα. Η αιτία αυτής της βαρβαρότητας ήταν η βρετανική κυριαρχία πάνω στο νησί.

Η Ιρλανδία ήταν η πρώτη αποικία της Βρετανίας. Από τις αρχές του 17ου αιώνα και για εκατοντάδες χρόνια, η εκμετάλλευσή της αποτελούσε μεγάλη πηγή εσόδων για την κυρίαρχη τάξη της Βρετανίας. Από τη μία, ήταν το πιο γόνιμο κομμάτι της αυτοκρατορίας που εφοδίαζε την Αγγλία με φτηνά τρόφιμα και πρώτες ύλες. Από την άλλη, ήταν η κύρια πηγή ενός φτηνού εργατικού δυναμικού για την αναπτυσσόμενη βιομηχανία της Βρετανίας και αργότερα και των ΗΠΑ.

Η επισημοποίηση της κατοχής έγινε το 1801 με το Νόμο της Ενωσης. Ο νόμος ήρθε λίγα χρόνια μετά την άγρια καταστολή του πρώτου επανασταστικού κινήματος, των Ενωμένων Ιρλανδών, που εμπνευσμένοι από τη Γαλλική Επανάσταση, διεκδικούσαν μια ανεξάρτητη Ιρλανδική Δημοκρατία. Η δράση τους είχε διδάξει στην αστική τάξη της Βρετανίας ότι για να διατηρήσει την κυριαρχία της, έπρεπε να απευθυνθεί στην μικρή αλλά ανερχόμενη αστική τάξη της Ιρλανδίας.

Με το Νόμο της Ενωσης, η Ιρλανδία κέρδισε το δικαίωμα να στέλνει 105 βουλευτές στο βρετανικό κοινοβούλιο. Η πλειοψηφία τους ήταν φυσικά γαιοκτήμονες ή οι γιοι των γαιοκτημόνων.

Οι τελευταίοι από τη μεριά τους, δεν ήθελαν μια εξέγερση. Στόχος ήταν να κερδίσουν περισσότερα προνόμια για τους ίδιους. Από την άλλη, η πλειοψηφία των Ιρλανδών ζούσε σε κατάσταση απόλυτης φτώχειας, δουλεύοντας σαν εργάτες γης για τους βρετανούς και ντόπιους γαιοκτήμονες και νοικιάζοντας από τους ίδιους ένα κομμάτι γη για να μπορέσουν να θρέψουν την οικογένειά τους.

Οι περισσότεροι γαιοκτήμονες δεν πάτησαν ποτέ το πόδι τους στην Ιρλανδία. Ζούσαν στην Αγγλία, έχοντας επιστάτες να διαχειρίζονται τις περιουσίες τους. Εισέπρατταν τα νοίκια από τους φτωχούς ή τους πλήρωναν ένα χαμηλό μισθό για να καλλιεργούν τις σοδειές και για να εκτρέφουν τα ζώα που όλα προορίζονταν για εξαγωγή στην Αγγλία και αλλού.

Κάθε χρόνο χιλιάδες άνθρωποι αναγκάζονταν να μεταναστεύσουν για να γλιτώσουν από την πείνα. Η ίδια η βρετανική κυβέρνηση, πριν ακριβώς το Μεγάλο Λoιμό, υπολόγιζε ότι η φτώχεια ήταν τόσο μεγάλη που το ένα τρίτο των νοικοκυριών, αφού πλήρωνε το νοίκι στον γαιοκτήμονα, δεν μπορούσε να υποστηρίξει τις ανάγκες της οικογένειας. Η μοναδική λύση για να μπορεί μια οικογένεια να επιβιώσει ήταν αν κάποια μέλη της κέρδιζαν ένα εποχικό εισόδημα στην Αγγλία ή τη Σκωτία.

Φτώχεια

Ο λοιμός, που εμφανίστηκε με την πρώτη καταστροφή της σοδειάς της πατάτας το 1845, ήταν αποτέλεσμα της παραπάνω κατάστασης. Τα δύο τρίτα του πληθυσμού εξαρτιόνταν από τη γεωργία για να ζήσουν. Η φτώχεια τους είχε στρέψει αποκλειστικά στην καλλιέργεια της πατάτας αφού μόνο η πατάτα παραγόταν σε μεγάλες ποσότητες, ικανές να θρέψουν τον κόσμο.

Καθ'όλη τη διάρκεια του λοιμού, υπήρχε αρκετό φαγητό για όλο τον πληθυσμό. Μόνο που η πλειοψηφία δεν είχε τα λεφτά για να το αγοράσει. Αντίθετα οι εξαγωγές σε όλα τα είδη συνεχίστηκαν κανονικά. Σύμφωνα με μία πανεπιστημιακή μελέτη: «Οι εξαγωγές ζώων, μπέικον και χοιρινού αυξήθηκαν κατά τη διάρκεια του λιμού. Το φαγητό έφευγε από τα πιο χτυπημένα από το λοιμό τμήματα της Ιρλανδίας με πλοία που περιφρουρούνταν. Την ίδια στιγμή, οι φτωχοί δεν είχαν χρήματα να αγοράσουν φαγητό και η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα για να απαγορεύσει τις εξαγωγές».

Αυτοί ήταν και οι βασικοί λόγοι που, ενώ η σοδειά της πατάτας καταστράφηκε σε όλη την Ευρώπη τη δεκαετία του 1840, ο αντίκτυπος και το ανθρώπινο κόστος στην Ιρλανδία ήταν πολλαπλάσια. Η βρετανική άρχουσα τάξη, έχοντας στο πλευρό της τους Iρλανδούς γαιοκτήμονες, έκανε την επιλογή να αφήσει τον κόσμο να πεθάνει.

Την πρώτη χρονιά του λιμού, το 1845, 515 άνθρωποι πέθαναν από την πείνα. Την ίδια στιγμή 40.000 τόνοι σιταριού βγήκαν αοπό τα λιμάνια της χώρας. Το 1847 καταγράφηκαν 21.770 θάνατοι. Πάνω από 25.000 τόνοι σιταριού ταξίδεψαν την ίδια χρονιά από την Ιρλανδία στο εξωτερικό. Το 1848, όταν 300.000 άνθρωποι πέθαναν από την πείνα, πάνω από 25.000 τόνοι σιτηρών βγήκαν από τη χώρα.

Υπολογίζεται ότι, κατά τη διάρκεια του λοιμού, ο πληθυσμός της χώρας μειώθηκε 20% με 25%. Το 1841 ήταν πάνω από 8 εκατομμύρια. Στο τέλος του λοιμού είχαν μείνει λίγο πάνω από 6 εκατομμύρια άνθρωποι λίγο πάνω δηλαδή από το σημερινό πληθυσμό. Ο βασικότερος συγγραφέας για το κίνημα των Νέων Ιρλανδών, Τζον Μίτσελ έγραψε: «Ένα νησί που υποτίθεται είναι αναπόσπαστο κομμάτι της πιο πλούσιας αυτοκρατορίας του κόσμουέχασε σε πέντε χρόνια δυόμιση εκατομμύρια ανθρώπους από την πείνα, από αρρώστιες που σχετίζονταν με την πείνα καθώς και από την μετανάστευση, τη μοναδική απόδραση από την πείνα».

Πάνω από ένα εκατομμύριο Ιρλανδοί, άνδρες, γυναίκες, παιδιά πέθαναν από την πείνα και τις αρρώστιες. Γύρω στις 300.000 άνθρωποι μετανάστευσαν στην Αγγλία και τη Σκωτία. Πάνω από ένα εκατομμύριο κατέφυγαν στις ΗΠΑ.

Η εξέγερση των Νέων Ιρλανδών ενάντια στην βρετανική κυριαρχία τον Ιούλη του 1848 έκφρασε την συσσωρευμένη οργή για τη φτώχεια, την πείνα, το λοιμό και τους θανάτους. Τόσο οι ηγέτες του κινήματος, όπως οι Ουίλιαμ Σμιθ Ο' Μπράιαν και Τόμας Φράνσις Μίγκερ, όσο και οι οπαδοί των Νέων Ιρλανδών είχαν εμπνευστεί από την εξέγερση των γάλλων εργατών στο Παρίσι την ίδια χρονιά αλλά και όλες τις εξεγέρσεις που ακολούθησαν στην Ευρώπη. Αρχισαν έτσι να ετοιμάζουν την δική τους εξέγερση με ορίζοντα το φθινόπωρο του 1848.

Το ενδεχόμενο της εξέγερσης τρόμαξε την βρετανική αλλά και την ιρλανδική αστική τάξη, που έτρεξαν να τους διαλύσουν. Η κυβέρνηση νομοθέτησε τη φυλάκιση χωρίς δίκη και απείλησε να συλλάβει τους ηγέτες των Νέων Ιρλανδών. Με την κίνησή της αυτή, ανάγκασε το κίνημα σε μια πρόωρη εξέγερση στις 29 Ιούλη στην επαρχία Τιπερέρι. Υστερα από μια σκληρή μάχη με την αστυνομία και τμήματα του στρατού, οι Νέοι Ιρλανδοί αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν.

Οι Ιρλανδοί της Αμερικής πέρασαν  δύσκολα χρόνια, όπως και οι άλλοι μετανάστες μέχρι να κερδίσουν το σεβασμό, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και το δικαίωμα στο όνειρο.

Πηγη Εργατικη Αλληλεγγυη

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

Πολιτικά Όσκαρ 2012

 
Με μεγάλο ενδιαφέρον αναμένεται φέτος η τελετή απονομής των πολιτικών Όσκαρ 2012, μετά τη σημερινή ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων από την Ακαδημία.

Μεγάλη μάχη αναμένεται να έχουμε στην κατηγορία του Α’ Ανδρικού Ρόλου, όπου κοντράρονται ο συγκλονιστικός Κίμωνας Κουλούρης, που μας άφησε άναυδους με την ερμηνεία του στην καθηλωτική περιπέτεια Drive, όπου υποδύεται έναν πρώην βουλευτή που καταδιώκεται από θεούς και δαίμονες (υποψήφιος για Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου ο Χρήστος Παπουτσής) και ο απολαυστικός Γιώργος Παπανδρέου, που μας χάρισε απλόχερα το γέλιο στην σπαρταριστή κωμωδία “Ο Απόγονος” (The Descendant), όπου υποδύεται τον γκαφατζή απόγονο μίας μεγάλης οικογένειας πολιτικών, που τα κάνει θάλασσα.

Ωστόσο, δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει από τα φαβορί και τον ανυπέρβλητο Μάκη Ψωμιάδη, που πρωταγωνίστησε στο αποκαλυπτικό “Moneyball”, το οποίο καταπιάνεται με το μείζον ζήτημα των στημένων ποδοσφαιρικών αγώνων. Για την ίδια ταινία ο Αχιλλέας Μπέος είναι υποψήφιος για Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου.

Στην κατηγορία του Β’ Ανδρικού Ρόλου φαβορί είναι και πάλι ο Γιώργος Παπανδρέου, για την ερμηνεία του στο αριστουργηματικό θρίλερ “Μεσάνυχτα στις Κάννες”, δίπλα στον Νικολά Σαρκοζί και την Άνγκελα Μέρκελ, ενώ δύο υποψηφιότητες στην κατηγορία έχει η ευφυέστατη κομεντί “Οι Υπηρέτριες (“The Help”), με τους Ευάγγελο Βενιζέλο και Γιώργο Παπακωνσταντίνου να υποδύονται υποδειγματικά τους υπηρέτες της Τρόικας.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι ακόμα υποψήφιος (και ακλόνητο φαβορί) στην κατηγορία καλύτερης σκηνοθεσίας, για το ασπρόμαυρο κομψοτέχνημα “Ο Αρτίστας της Διαπλοκής” (“The Artist”), ενώ μία άλλη δυνατή υποψηφιότητα είναι αυτή του Γιάννη Αλαφούζου, για την επικών διαστάσεων τηλεταινία “Βατοπέδι: Όλη η Αλήθεια”.

Σε ό,τι αφορά τους γυναικείους ρόλους, έχουμε τρεις πολύ δυνατές υποψηφιότητες στην κατηγορία Α’ Γυναικείου Ρόλου: Αυτές της Ντόρας Μπακογιάννη (για την ερμηνεία της στη “Σιδηρά Κυρία”), της Βάσως Παπανδρέου (για την ερμηνεία της στο σοκαριστικό σπλάτερ “Επτά μέρες με τη Βάσω – My Week With Vaso”) και της Εύας Καϊλή (για την ερμηνεία της στο πολυσυζητημένο “Κορίτσι με το Ντεκαπάζ). Εντύπωση προκάλεσε, ωστόσο, η απουσία της Άννας Διαμαντοπούλου από τις υποψηφιότητες, με την αιτιολογία ότι δεν έπεισε καθόλου στον ρόλο της Υπουργού Παιδείας στην ταινία “Ο Απόγονος”.

Στις μικρότερες κατηγορίες, σίγουρη θεωρείται η επικράτηση της ταινίας Transformers 3: Η Σκοτεινή Πλευρά του ΠΑΣΟΚ (Transformers 3: Dark of the PASOK) στα ειδικά εφέ, αφού οι σκηνές στις οποίες οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ μεταμορφώνονται από τη μία στιγμή στην άλλη από αντιμνημονιακοί επαναστάτες σε άβουλα ρομποτάκια έχουν ήδη περάσει στην κινηματογραφική ιστορία. Αναμφίβολη είναι, επίσης, η επικράτηση της ταινίας Drive στην κατηγορία του καλύτερου make-up, με τη μάσκαρα του Κίμωνα Κουλούρη να κλέβει την παράσταση.

Από τις υποψηφιότητες στην κατηγορία Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας ξεχωρίζει σίγουρα το “Ελλήνων Έγερσις” του Άδωνι Γεωργιάδη, που έχει γυριστεί εξ ολοκλήρου στα αρχαία ελληνικά, καθώς και το αινιγματικό ντοκιμαντέρ “Γιώργος Παπανδρέου: Όλοι μου οι λόγοι”, το οποίο ακόμα δεν έχει διευκρινιστεί σε ποια γλώσσα έχει γυριστεί, αφού ούτε και οι συντελεστές του το γνωρίζουν.

Στην κατηγορία πρωτότυπου σεναρίου δυνατό φαβορί φαίνεται να είναι το “Ο Γιώργος Καρατζαφέρης και οι Κλήροι του Θανάτου”, που περιγράφει μία δυστοπική κοινωνία όπου ένα μικρό ακροδεξιό κόμμα φτάνει να κυβερνά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αποκλείεται να γίνει η έκπληξη με το πρωτότυπο “Ο Πλανήτης των Πιθήκων: Η Εξέγερση των Θρησκόληπτων”, με θέμα τις μαζικές αντιδράσεις για τη φυλάκιση ενός άκακου μοναχού. Στην κατηγορία διασκευασμένου σεναρίου, αντίθετα, φαβορί φαίνεται να είναι το μελόδραμα του Κάρολου Παπούλια “Extremely Proud and Incredibly Close-minded”.

Τέλος, για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού δεν θα απονεμηθεί βραβείο καλύτερης μουσικής επένδυσης, αφού η μοναδική υποψηφιότητα, αυτή του τραγουδιού “Καλημέρα Ήλιε” για την ταινία “Ο Απόγονος” αποσύρθηκε κατόπιν απαίτησης των συντελεστών
.
Πηγη ΠαραλληλοΓραφος 
Αδεσποτος

“Ευχαριστούμε την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών”

Κάπου ανάμεσα Ίμια με Καστελλόριζο βυθιστήκαμε αύτανδροι. Από άνανδρους.
Ίμια! Η ημέρα που το πολιτικό προσωπικό παραδινόταν ΑΜΑΧΗΤΙ, μόνο και μόνο για να εξασφαλίσει την παραμονή του στην εξουσία, δεν είναι παρά η αρχή που βρίσκει τη συνέχεια της στην Επιτροπεία Ρέσλερ. Η Αντιβασιλεία Αρμανσμπεργκ (αλλά και η Βασιλεία του Όθωνα φυσικά) ήταν η αρχή.

Υ.Γ. Το γεγονός ότι το ίδιο σχεδόν πολιτικό προσωπικό εξυπηρέτησε και τα δύο εθνικά δράματα-Ίμια και Οικονομική Κατοχή- Μνημόνιο-εξηγεί όχι μόνο ότι το ένα είναι συνέχεια και συνέπεια του άλλου αλλά και ότι, αν δεν υπάρξει καμιά τιμωρία και για τις δυό συνειδητές προδοσίες το μέλλον προδιαγράφεται το ίδιο ζοφερό με πρωταγωνιστές και πάλι τους ίδιους ή τους δακτυλιδένιους κληρονόμους τους.

Πηγη papaioannou

Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

ΟΙ ΜΑΥΡΑΓΟΡΙΤΕΣ…. ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ … 2012 !!!

Ο Ν. Μαραβέγιας αναφέρεται στις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες επιβίωσης των Ελλήνων στα χρόνια 1940-1944, στην άνθηση της μαύρης αγοράς και στις ανατροπές που έγιναν λόγω των «επιτήδειων νεόπλουτων επιχειρηματιών» στην οικονομική και κοινωνική ιεραρχία

Πώς κυριάρχησαν οι μαυραγορίτες στην Κατοχή

Η γερμανοϊταλική κατοχή ήταν εξαιρετικά καταπιεστική, αρπακτική και βίαιη, όχι μόνο λόγω του φασιστικού χαρακτήρα του καθεστώτος των χωρών αυτών, αλλά και επειδή ο πόλεμος συνεχιζόταν τόσο στη Β. Αφρική όσο και κυρίως στην αχανή Ρωσία. Χρειαζόταν συνεπώς ο Αξονας οικονομικούς πόρους σε χρήμα, πρώτες ύλες και μεταφορικά μέσα, προκειμένου να συνεχίσει τις κατακτητικές του διαθέσεις σε άλλα μέτωπα. Από την άλλη πλευρά, τόσο η προπολεμική οικονομική κατάσταση της Ελλάδας όσο και οι καταστροφές του εξάμηνου πολέμου δημιουργούσαν εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες για την επιβίωση των Ελλήνων.

Η δυσκολία ανεφοδιασμού των πόλεων σε τρόφιμα, ιδίως στην τραγική περίοδο του χειμώνα 1941-1942, δεν οφείλεται μόνο στην έλλειψη μεταφορικών μέσων και καυσίμων, ούτε στην κακή κατάσταση του συγκοινωνιακού δικτύου, ούτε μόνο στην ανεπάρκεια της εγχώριας αγροτικής παραγωγής, δεδομένου βεβαίως του αποκλεισμού από τους Συμμάχους. Ενα μεγάλο μέρος των δυσκολιών στον ανεφοδιασμό των πόλεων και κυρίως της Αθήνας με τρόφιμα οφείλεται στους μηχανισμούς που πολύ γρήγορα αναπτύχθηκαν στην κατοχική περίοδο.

Ο τρόπος των συναλλαγών

Αρκετά σημαντικό ρόλο στην ανεπάρκεια των τροφίμων φαίνεται ότι έπαιξε η γενικευμένη και δικαιολογημένη άρνηση των αγροτών να παραδώσουν υποχρεωτικά τα βασικά αγροτικά προϊόντα τους στους οργανισμούς συγκέντρωσης. Βεβαίως η συγκέντρωση των σιτηρών από την ΚΕΠΕΣ (Κεντρική Επιτροπή Προστασίας Εγχωρίου Σιτοπαραγωγής) γινόταν και προπολεμικά σε εθελοντική βάση και διαδραμάτιζε σημαντικό ρόλο στον καθορισμό των τιμών και συνεπώς στη βελτίωση του αγροτικού εισοδήματος.

Μπροστά στην αποτυχία του συστήματος της υποχρεωτικής συγκέντρωσης σιτηρών από τις κατοχικές αρχές, προκειμένου να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα διατροφής των κατοίκων των πόλεων τον Ιούλιο του 1941, προτάθηκε η ανταλλαγή (πληρωμή των αγροτών) να γίνεται όχι μόνο σε χρήμα αλλά και σε είδη του ελληνικού μονοπωλίου (σαπούνι, λάδι, αλάτι και σπίρτα).
Ούτε και αυτή η προσπάθεια πέτυχε, καθώς όσο περνούσε ο καιρός οργανωνόταν η «μαύρη αγορά», όπου σύμφωνα με μαρτυρίες της εποχής «μια οκά φασόλια» επισήμως τιμάται 35 δρχ. αντί 300 δρχ. στη «μαύρη αγορά» και το «ελαιόλαδον… 40-50 δρχ. αντί 400 την οκάν» («Πρωία», 10.9.1941).

Βεβαίως οι συναλλαγές της μαύρης αγοράς σε χρήμα αφορούσαν μεγάλες ποσότητες και έτσι ήταν δυνατόν το χρήμα αυτό να μετατραπεί άμεσα σε χρυσό, ενώ στις καθημερινές μικρές ανταλλαγές το σιτάρι αποτελούσε το σταθερό μέτρο συναλλαγών και το χρήμα είχε συμβολική σημασία στον αγροτικό χώρο λόγω του ανεξέλεγκτου, όπως θα δούμε, πληθωρισμού.

Θα πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι τα αστικά κέντρα, και ιδιαίτερα η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη, στη διάρκεια του πολέμου αλλά και μετά την κατάρρευση του μετώπου και την εχθρική εισβολή τον Απρίλιο – Μάιο του 1941 αποτέλεσαν καταφύγια για μεγάλες μάζες αγροτικού πληθυσμού, ο οποίος μέσα σε συνθήκες πανικού και εξαθλίωσης προσπαθούσε να αποφύγει τους βομβαρδισμούς και την άγρια εισβολή ιδίως των Βουλγάρων στη Μακεδονία.

Οι συνέπειες του υποσιτισμού

Στις αρχές Σεπτεμβρίου του 1941 άρχισαν να φαίνονται καθαρά οι συνέπειες του υποσιτισμού και τον Νοέμβριο άρχισαν οι πρώτοι θάνατοι από την πείνα. Υπάρχουν διαφορετικοί υπολογισμοί για τους θανάτους από την πείνα, όμως ο ακριβής αριθμός δεν έχει τόση σημασία. Σύμφωνα με πολύ μετριοπαθείς εκτιμήσεις, μόνο τον Μάρτιο του 1942, οπότε κορυφώθηκε η πείνα, πέθαναν 4.500 άτομα περισσότερα από τον αντίστοιχο μήνα του 1940 (σε ειρηνική περίοδο). Οι πλέον προχωρημένες εκτιμήσεις αναφέρουν περίπου χίλιους θανάτους την ημέρα στην περιοχή της Αθήνας και του Πειραιά την περίοδο εκείνη, πράγμα που σημαίνει ότι ο συνολικός αριθμός ξεπερνά τις 300.000.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Επιτροπής Σμπαρούνη σχετικά με τις επισιτιστικές ανάγκες της Ελλάδας, στην οποία συμμετείχαν εκτός από τον Α. Σμπαρούνη ως πρόεδρο και οι Ζολώτας, Αγγελόπουλος, Ευελπίδης κ.ά., η κρατική προσπάθεια μέσω του «Δελτίου Τροφίμων» την περίοδο Ιουλίου 1941 – Μαρτίου 1942 δεν εξασφάλισε στον πληθυσμό της Αθήνας ούτε το 30% του ελάχιστου ορίου θερμίδων για την επιβίωση ενός ανθρώπου.

Οι υπόλοιπες ανάγκες έπρεπε να καλυφθούν από άλλες πηγές, οι οποίες δεν μπορούσαν να είναι παρά η μαύρη αγορά, η άμεση προμήθεια από συγγενείς στο χωριό και σε ορισμένες περιπτώσεις η κλοπή των τροφίμων είτε από τους εμπόρους-«μαυραγορίτες» είτε από τις δυνάμεις κατοχής από τους περίφημους «σαλταδόρους» κτλ.

Σε μια πρώτη φάση η μαύρη αγορά αφορούσε έναν τεράστιο αριθμό ανθρώπων, οι οποίοι με διάφορους τρόπους μπορούσαν να προμηθευτούν τρόφιμα από διάφορες πηγές και με διάφορα μέσα. Τους πρώτους μήνες της πείνας ένας μεγάλος αριθμός κατοίκων των αστικών κέντρων και κυρίως της Αθήνας μετακινούνταν προς τις αγροτικές περιοχές για αναζήτηση τροφίμων, συχνά με ζώα και ακόμη και με τα πόδια. Σε όλες αυτές τις διαδρομές των «καραβανιών» όπως ήταν επόμενο αναπτύχθηκαν ληστοσυμμορίες που επωφελούνταν από την ουσιαστική απουσία αστυνόμευσης στην περίοδο της Κατοχής, παρά τις σπασμωδικές προσπάθειες καταστολής από το κατοχικό καθεστώς.

Η υποτίμηση του χρήματος

Αργότερα οι συμμορίες αυτές σχεδόν εξαφανίστηκαν χάρη στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις της Εθνικής Αντίστασης. Σταδιακά, τα δίκτυα της μαύρης αγοράς πέρασαν σε λιγότερα χέρια και οργανώθηκαν περισσότερο, ενώ ταυτόχρονα αναπτύχθηκαν στις πόλεις προμηθευτικοί συνεταιρισμοί. Ηδη στις αρχές του 1942 το φαινόμενο των συνεταιρισμών είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις. Σχεδόν όλα τα αστικά επαγγέλματα είχαν καταφέρει να οργανώσουν καταναλωτικούς συνεταιρισμούς.

Τα κυριότερα αίτια της αύξησης του πληθωρισμού θα πρέπει να αναζητηθούν όχι μόνο στην έλλειψη των αγαθών σε σχέση με τη ζήτηση (πράγμα που εξέθρεψε τη μαύρη αγορά), αλλά και στη νομισματική και δημοσιονομική πολιτική των αρχών της Κατοχής. Είναι γνωστό ότι οι κατοχικές αρχές «δέχτηκαν» να καταβάλουν τεράστια ποσά σε δραχμές στις δυνάμεις του Αξονα ως «δαπάνες Κατοχής». Η πληρωμή των δαπανών Κατοχής αυξήθηκε με πολύ υψηλούς ρυθμούς από 25 εκατ. δρχ. τον Νοέμβριο του 1941 σε 850 εκατ. δρχ. τον Αύγουστο του 1943. Ταυτόχρονα το σύστημα είσπραξης δημοσίων εσόδων από φόρους και δασμούς είχε προφανώς καταρρεύσει.

Οι δαπάνες της κατοχικής κυβέρνησης ωστόσο ήταν σημαντικές, προκειμένου να πληρώσει τις δαπάνες Κατοχής στον κατακτητή και να καλύψει τις εσωτερικές ανάγκες (μισθοί κτλ.). Προφανώς το τεράστιο έλλειμμα που προέκυπτε χρηματοδοτείτο με έκδοση νέου χρήματος. Ετσι η αύξηση της κυκλοφορίας του χρήματος έφθασε σε δυσθεώρητα ύψη, από 9 δισ. δρχ. τον Δεκέμβριο του 1939 σε 450.000 δισ. τον Ιούνιο του 1944 (Εκθεση Σμπαρούνη), με αποτέλεσμα την ταχύτατη υποτίμηση του χρήματος, δηλαδή την τεράστια μείωση της αγοραστικής του δύναμης. Οσοι μπορούσαν να μετατρέπουν τις δραχμές σε χρυσό έβγαιναν κερδισμένοι τελικά περισσότερο από αυτούς που συσσώρευαν εμπορεύματα, κυρίως τρόφιμα, με στόχο να επωφεληθούν από τη συνεχή άνοδο της τιμής τους.

Πράγματι για μια σειρά συγκυριακούς λόγους, που συνδέθηκαν με τις συμμαχικές στρατιωτικές επιτυχίες στις αρχές Νοεμβρίου του 1942, οι τιμές των τροφίμων έπεσαν κατά 50%. Την πτώχευση αυτή προφανώς πλήρωσαν περισσότερο οι μικροί και σχετικά απληροφόρητοι κερδοσκόποι, οι ποσότητες των τροφίμων στην αγορά διπλασιάστηκαν, διότι οι «μαυραγορίτες» άνοιξαν τις αποθήκες τους φοβούμενοι ότι οι επιτυχίες των συμμάχων θα οδηγούσαν σε άρση του ναυτικού αποκλεισμού της χώρας. Μερικοί θυμούνται ακόμη το επιφώνημα των εμπόρων «αγάντα Ρόμελ!» την περίοδο εκείνη.

Η μεταφορά του πλούτου

Από όλη αυτή την πληθωριστική διαδικασία ολόκληρη την περίοδο της Κατοχής προέκυψε μια μεταφορά πλούτου από το σύνολο σχεδόν του αστικού πληθυσμού προς τους «επιτήδειους εμπόρους»-«μαυραγορίτες», οι οποίοι συσσώρευσαν τεράστιες περιουσίες και σταδιακά ανέτρεψαν την οικονομική και κοινωνική ιεραρχία στη διάρκεια της Κατοχής και κυρίως μετά την απελευθέρωση.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις, στην περίοδο της Κατοχής άλλαξαν χέρια τεράστιες περιουσίες, από κινητά αντικείμενα αξίας (κοσμήματα, χρυσαφικά, αντικείμενα τέχνης κ.ά.) ως και ακίνητα (κατοικίες, διαμερίσματα, οικόπεδα). Υπάρχουν σχετικές πληροφορίες ότι πουλήθηκαν ακίνητα την περίοδο εκείνη στο 15%-25% της πραγματικής τους αξίας.

Η «κρίση» της μαύρης αγοράς του Νοεμβρίου του 1942 ξεπεράστηκε από τους κερδοσκόπους σχετικά γρήγορα. Ωστόσο η κατάσταση στην αγορά τροφίμων κάπως βελτιώθηκε λόγω της αυξημένης εξωτερικής βοήθειας που ήδη είχε αρχίσει να επιτρέπεται, κυρίως στα πλαίσια των προσπαθειών του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού. Ετσι σταδιακά από τον Απρίλιο του 1942 σουηδικά πλοία μετέφεραν καναδικό σιτάρι.

Τα επισιτιστικά προβλήματα των αστικών κέντρων οδήγησαν αναγκαστικά τις αρχές Κατοχής να εντείνουν τις προσπάθειες συγκέντρωσης αγροτικών προϊόντων χρησιμοποιώντας νέες μεθόδους. Σύμφωνα με το νομοθετικό διάταγμα του Απριλίου του 1942, αναβίωσε η φορολόγηση των αγροτών με το παλαιό σύστημα της δεκάτης, δηλαδή της υποχρεωτικής παράδοσης στις φορολογικές αρχές ενός δεκάτου της αγροτικής παραγωγής. Ταυτόχρονα εισήχθη το λεγόμενο «παρακράτημα» για τους μεγάλους παραγωγούς, δηλαδή η υποχρεωτική παρακράτηση ενός τμήματος της παραγωγής πέραν της δεκάτης αντί ενός αντιτίμου αυθαίρετα καθοριζομένου από το κατοχικό κράτος. Οι σχετικοί πίνακες ανηρτώντο στα κοινοτικά γραφεία με στόχο την «αλληλοκαταγγελία» των αγροτών για ψευδείς δηλώσεις. Βεβαίως αντί αλληλοκαταγγελίας έγινε «αλληλοσυγκάλυψη» και το βάρος ελέγχου έπεσε στην αρμόδια επιτροπή.

Οπως ήταν αναμενόμενο, στις περισσότερες περιπτώσεις όλα ή μερικά από τα πρόσωπα των διαφόρων επιτροπών δεν εκτελούσαν τις διαταγές των κατοχικών αρχών, κερδίζοντας έτσι και την εμπιστοσύνη των αγροτών. Πολλά από τα μέλη των επιτροπών αυτών αναδείχθηκαν έτσι τοπικοί ηγέτες της Εθνικής Αντίστασης.

Ολη αυτή η προσπάθεια των αρχών Κατοχής τελικά ελάχιστα απέδωσε σε σχέση με τα αναμενόμενα και δεν μπόρεσε να λύσει το πρόβλημα του επισιτισμού των αστικών κέντρων. Αντίθετα δημιούργησε και στον αγροτικό χώρο συνθήκες έντονης δυσαρέσκειας, η οποία δεν άργησε να μετατραπεί σε αντίδραση κατά των κατοχικών δυνάμεων και να ενισχύσει την προσπάθεια της Εθνικής Αντίστασης, που ήδη είχε αρχίσει να οργανώνεται στον αγροτικό χώρο.

Ο κ. Ναπολέων Μαραβέγιας είναι καθηγητής της Πολιτικής Οικονομίας, κάτοχος της Εδρας Jean Monnet στο ΓΠΑ και πρόεδρος του Εθνικού Ιδρύματος Αγροτικής Ερευνας (ΕΘΙΑΓΕ).



ΥΓ.
(Οι μαυραγορίτες θα πρέπει νάχουν ….την ίδια τύχη…. που είχαν και στην κατοχή του ’40….)




Φοβοῦνται τὸν οὐρανὸ ποὺ κοιτάζουμε......


Ναὶ ἀγαπημένη μου,
ἐμεῖς γι᾿ αὐτὰ τὰ λίγα κι ἁπλὰ πράγματα πολεμᾶμε
γιὰ νὰ μποροῦμε νά ῾χουμε μία πόρτα, ἕν᾿ ἄστρο, ἕνα σκαμνὶ
ἕνα χαρούμενο δρόμο τὸ πρωὶ
ἕνα ἤρεμο ὄνειρο τὸ βράδι.
Γιὰ νά ῾χουμε ἕναν ἔρωτα ποὺ νὰ μὴ μᾶς τὸν λερώνουν
ἕνα τραγούδι ποὺ νὰ μποροῦμε νὰ τραγουδᾶμε

Ὅμως αὐτοὶ σπᾶνε τὶς πόρτες μας

πατᾶνε πάνω στὸν ἔρωτά μας.
Πρὶν ποῦμε τὸ τραγούδι μας
μᾶς σκοτώνουν.

Μᾶς φοβοῦνται καὶ μᾶς σκοτώνουν.

Φοβοῦνται τὸν οὐρανὸ ποὺ κοιτάζουμε
φοβοῦνται τὸ πεζούλι ποὺ ἀκουμπᾶμε
φοβοῦνται τὸ ἀδράχτι τῆς μητέρας μας καὶ τὸ ἀλφαβητάρι τοῦ παιδιοῦ μας
φοβοῦνται τὰ χέρια σου ποὺ ξέρουν νὰ ἀγγαλιάζουν τόσο τρυφερὰ
καὶ νὰ μοχτοῦν τόσο ἀντρίκια
φοβοῦνται τὰ λόγια ποὺ λέμε οἱ δυό μας μὲ φωνὴ χαμηλωμένη
φοβοῦνται τὰ λόγια ποὺ θὰ λέμε αὔριο ὅλοι μαζὶ
μᾶς φοβοῦνται, ἀγάπη μου, καὶ ὅταν μᾶς σκοτώνουν
νεκροὺς μᾶς φοβοῦνται πιὸ πολύ.

Τ.Λειβαδίτης

Αντι αποχαιρετισμού

 
<< Oι ταινίες που σέβονται το θεατή, είναι γεμάτες ερωτήματα – τις περισσότερες
φορές, αναπάντητα. Η πραγματική λειτουργία μιας ταινίας είναι η συνάντηση δύο βλεμμάτων: του βλέμματος του σκηνοθέτη με το βλέμμα τού θεατή. Χωρίς τη συνάντηση αυτή των βλεμμάτων, η ταινία δεν υπάρχει· είναι
απλώς σελιλόιντ.>>
Θ.Αγγελόπουλος

 Στην πραγματικότητα το ερώτημα που θέτει ο Αγγελόπουλος στην ταινία «Η σκόνη του χρόνου» είναι η σχέση ανάμεσα στη “μεγάλη” και τη “μικρή” ιστορία.

Η “μεγάλη ιστορία”, η ιστορία των μεγάλων πολιτικών αποφάσεων, των μεγάλων ιδεολογικοπολιτικών συγκρούσεων, των μεγάλων στρατιωτικών γεγονότων, των μεγάλων γεωπολιτικών ανακατατάξεων, αφήνει περιθώριο να έχει ο κάθε άνθρωπος τον προσωπικό του χώρο και τελικά να διασφαλίσει το προσωπικό του έσχατο καταφύγιο; Υπάρχει χώρος για τη “μικρή ιστορία”, που δεν είναι η ιστορία των ανεκδότων,  la petite histoire , στο περιθώριο της “μεγάλης ιστορίας”, αλλά είναι η “μεγάλη ιστορία” του καθενός ανθρώπου, που είναι “μικρή ιστορία”, σε σχέση με τη συνολική τοπογραφία των ιστορικών εξελίξεων;

Στην πραγματικότητα, η ταινία αυτή του Θόδωρου Αγγελόπουλου, είναι – έτσι το νιώθω εγώ- ένα δοκίμιο, ένα πολύ σημαντικό κινηματογραφικό δοκίμιο, που αναφέρεται στη σχέση του ανθρώπου με την ιστορία. Δηλαδή, σε ένα θεμελιώδες, κλασσικό και αναπάντητο, ερώτημα της φιλοσοφίας της ιστορίας, αλλά και της ίδιας της οντολογίας του ανθρώπου. 

Ένα ιστορικό και ανθρωπολογικό ταυτοχρόνως ερώτημα, γιατί ο άνθρωπος φαίνεται, στην ταινία αυτή, να συγκρούεται με την ιστορία, να τη διασχίζει, να διαπερνά πολλές ιστορικές φάσεις- κρίσιμες, πυκνές, απειλητικές- και τελικά να επιβιώνει. Δηλαδή, η απάντηση στο ερώτημα, εάν ο άνθρωπος επιβιώνει ή συνθλίβεται μετά από τη συνάντησή του με την ιστορία, είναι αισιόδοξη, είναι θετική. Είναι ελπιδοφόρο το μήνυμα της ταινίας που δεν έχει στραμμένο το βλέμμα της προς το παρελθόν, προς ένα στοιχειωμένο, βαρύ παρελθόν, που επηρεάζει ιδεολογικά, πολιτικά, πολιτιστικά, αισθητικά, φιλοσοφικά τη σημερινή πραγματικότητα, τον τρόπο με τον οποίο τη βλέπουμε, αλλά έχει στραμμένο το βλέμμα της στο μέλλον. Τουλάχιστον έτσι το αντιλήφθηκα εγώ.

Ποια είναι η “μεγάλη” και ποια η “μικρή” ιστορία; Αν η περιπέτεια του υπαρκτού σοσιαλισμού ή του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα είναι η “μεγάλη ιστορία”, η ιστορία του έρωτα, των σχέσεων ανάμεσα στα δύο φύλα, των σχέσεων ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά, το πρόβλημα των διαγενεακών σχέσεων, τι είναι; Είναι η “μικρή ιστορία”; – Συμβατικά χρησιμοποιώ τους όρους. Μπορεί να αποδειχθεί ότι αυτά είναι πολύ πιο μεγάλη ιστορία. Αλλά στην πραγματικότητα αυτό είναι το πεδίο της συζήτησης.

Και ο άνθρωπος φαίνεται να αντέχει. Ο έρωτας φαίνεται να δικαιώνεται και να δοξάζεται. Η τρυφερότητα επικρατεί. Δηλαδή, τελικά, ότι πιο αριστερό μπορεί να υπάρξει, ως σύλληψη, ως ιδεολογία, ως αισθητική, που είναι αυτό, που είναι ένα αισιόδοξο μήνυμα, μια εναγώνια αναζήτηση αυτής της ελπίδας κι αυτής της δυνατότητας, φαίνεται να διασώζεται στην ταινία μέσα από τις μυλόπετρες της “μεγάλης ιστορίας”, η οποία τελικά δεν συνθλίβει τον άνθρωπο. Γιατί ο άνθρωπος είναι υποκείμενο και θύμα της ταυτόχρονα, και μέσα από αυτή τη συνεχή σύγκρουση υπάρχουμε.

Κι αν όλα αυτά τα θέτει μια ταινία, μας επιτρέπει να απαντήσουμε και στη σημερινή συγκυρία, αλλά θα το θεωρούσα λίγο παράδοξο και ίσως κάπως φτηνό να μιλήσω τώρα για αυτά που συμβαίνουν σήμερα: για τη διεθνή οικονομική κρίση, για τη δική μας ανομία, την ανομία της Ελλάδας. Νομίζω ότι είναι καλύτερα να το αφήσουμε αυτό κατά μέρος, ας στηθούμε έξω από τη συγκυρία.

Ας μιλήσουμε  με ιστορικούς όρους,  με κάποιο πιο αφηρημένο τρόπο. Γιατί νομίζω ότι έτσι, δικαιώνεται και αυτό που θέλει να πει ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, ο οποίος ποτέ δεν μίλησε ευκαιριακά, συγκυριακά, αποσπασματικά, αλλά πάντα στην κινηματογραφική του γραφή, ήταν και είναι ολιστικός, με ταυτότητα, με άποψη.

Εάν το ερώτημα το τελικό είναι με το μέχρι τώρα έργο του, το μήνυμα που στέλνει, γιατί συνεχώς προβληματίζεται γύρω από τη σχέση με την ιστορία,  είναι ένα αισιόδοξο μήνυμα, η απάντησή μου είναι πως ναι: Είναι ένα αισιόδοξο, κι ως εκ τούτου, ερωτικό, αγαπητικό μήνυμα, το οποίο μου επιτρέπει να ελπίζουμε ότι και αυτά θα περάσουν. Και μιλάω με όρους διεθνείς. Ως προς τους ελληνικούς όρους,  η απάντηση έχει προ πολλού δοθεί, διότι όπως όλοι γνωρίζουμε, « η Ελλάς ποτέ δεν πεθαίνει, μόνο για λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά…»


Πηγη  papaioannou

 Μουσικό κομμάτι απο την ομώνυμη ταινία του Θ. Αγγελόπουλου "Ταξιδι στα Κύθηρα" σε μουσική Ελένης Καραΐνδρου,ερμηνεύει ο Γ.Νταλάρας .Μια απο τις τρεις συγλονιστικές σκηνές της ταινίας με τον Μάνο Κατράκη

 


 Ο Μελισσοκόμος (1986)
Θόδωρος Αγγελόπουλος Μουσικη Ελένη Καραϊνδρου

Μάθε μεταρρυθμισμό, ρε!!!

Τα δέκα πράγματα που μου δίδαξαν οι μεταρρυθμιστικές δυνάμεις της προόδου, του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της πατριωτικής ευθύνης:

  1. Η Ελλάδα πριν την έλευση του σωτήριου Μνημονίου υπήρξε η τελευταία σοβιετική δημοκρατία της Ευρώπης. Άντεξε μάλιστα, είκοσι ολόκληρα χρόνια μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, διεκδικώντας μία θέση στο βιβλίο Γκίνες.
  2.  Μετά την πτώση της Χούντας, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής εφήρμοσε ένα μείγμα σοσιαλδημοκρατίας, η οποία μπολιάστηκε στη συνέχεια από τον μαρξισμό/λενινισμό επί Ανδρέα Παπανδρέου. Αυτή η πολιτική τους επεβλήθη έξωθεν, από τα πανίσχυρα συνδικάτα της Αριστεράς, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να παραμείνει στον μεσαιωνικό σκοταδισμό επί τέσσερις δεκαετίες.
  3. Οι συλλογικές συμβάσεις είναι βλαπτικές για τον εργαζόμενο, διότι δεν τον αφήνουν να συμπάσχει για την εταιρεία του, μαζί με τον εργοδότη. Ως γνωστόν, στην Ελλάδα τα μέσα παραγωγής ανήκουν στον εργαζόμενο εδώ και πολλές δεκαετίες.
  4. Στη Σοβιετική Ένωση, πριν πέσει το καθεστώς, υπήρχαν ισχυρές συντεχνίες, δικηγόρων, φαρμακοποιών, ταξιτζήδων και φορτηγατζήδων. Σε αντίθεση με την άκρως λαϊκίστικη προπαγάνδα των αριστεριστών ότι η συντεχνία είναι γνώρισμα πρωτοκαπιταλισμού, πρέπει να μάθουμε επιτέλους ότι βρίσκονται στον πυρήνα της μαρξιστικής θεωρίας.
  5. Τα δημόσια αγαθά δεν είναι ούτε δημόσια, ούτε αγαθά. Είναι προϊόντα παραγόμενα από το ιδιωτικό επιχειρείν, αλλά λόγω του σοβιετικού παρελθόντος της χώρας (βλ. 1) παρέμειναν στα χέρια του κράτους-πατερούλη. Τώρα πια όμως ο εποπτευόμενος από το εκσυγχρονισθέν κράτος υγιής ανταγωνισμός, θα μπορέσει να προσφέρει ανώτερης ποιότητας φωτοτυπίες στα σχολειά μας και τα κουπόνια φοίτησης θα είναι επιτέλους από πλαστικοποιημένο ιλλουστρασιόν χαρτόνι.
  6. Μην παρασύρεστε από το μύθο της Αριστεράς ότι το Κράτος είναι εχθρός. Όλοι οι μαρξιστές είναι κρατιστές. Λατρεύουν το ισχυρό κράτος που θα τους προσφέρει μία θεσούλα στο δημόσιο. Αντιθέτως, ο ριζοσπαστικός μεταρρυθμισμός και ο σοσιαλδημοκρατικός εκσυγχρονισμός απαιτεί μικρό και επιτελικό κράτος. Μόνο με πανίσχυρη αστυνομία, στρατό και δικαιοσύνη, για να προστατεύει το ελεύθερο επιχειρείν από τους εχθρούς της δημοκρατίας, άπλυτους αριστεριστές και αναρχικούς που καταστρέφουν μάρμαρα και πλατείες, για έναν… διορισμό.
  7. Η ακροδεξιά με την ακροαριστερά ταυτίζονται. Το να πιστεύεις στην αταξική κοινωνία χωρίς εθνικούς και φυλετικούς διαχωρισμούς, είναι ακριβώς το ίδιο με το ρατσισμό, τον εθνικισμό, την μισαλλοδοξία και το ναζισμό ειδικότερα. Διότι, όπως η γη είναι σφαιρική και δύο άνθρωποι που κινούνται σε αντίθετες κατευθύνσεις κάποια στιγμή θα συναντηθούν, έτσι και τα “γεωγραφικά άκρα” του πολιτικού χάρτη όσο απομακρύνονται τόσο πιο κοντά έρχονται. Επίσης, το κέντρο του άξονα των συντεταγμένων ορίζεται κατά περίπτωση από τις μεταρρυθμιστικές δυνάμεις της προόδου και του υγιούς ανταγωνισμού, εξαιτίας της θεωρίας της σχετικότητας.
  8. Σε συνέχεια του (7) η άμεση δημοκρατία αποτελεί προπαγάνδα φασιστικού τύπου, διότι η αυτοδιαχείρηση της κοινωνίας θα σημάνει αυτόματα πογκρόμ σε εβραίους, πόρνες, μαύρους. μουσουλμάνους και… κοντούς, καθώς θα επικρατήσει η δημαγωγία και ο φανατισμός, χωρίς το πολιτικό κατεστημένο να μπορεί να συνετίσει τους λαϊκιστές και να υπερασπιστεί τον ανθρωπισμό και την ισότητα, όπως παραδοσιακά κάνει τόσες δεκαετίες.
  9. Εξήγηση του (8): ο λαός είναι μία χειραγωγούμενη πλέμπα που πρέπει να έχει πρόσβαση στην κάλπη μία φορά την τετραετία, χωρίς άλλη δυνατότητα ελέγχου του πολιτικού κατεστημένου. Ως αγράμματος, φανατικός, φυγόπονος και κατά βάση βλάξ, ο λαός δεν έχει δικαίωμα να διεκδικεί. Οι πολιτικοί άρχοντες στην Εκσυγχρονιστική Δημοκρατία αντιθέτως, οφείλουν να κάνουν απερίσπαστοι τη δουλειά τους και να αδιαφορήσουν για το πολιτικό κόστος της κάλπης (άπαξ την τετραετία, όπως είπαμε). Επιτρέπεται η δημαγωγία από τους πολιτικούς εκπροσώπους μόνο στην προεκλογική περίοδο, προκειμένου να αποφευχθεί ο καθημερινός λαϊκισμός της άμεσης δημοκρατίας και να διασωθεί ο Εβραίος, η πόρνη, ο μαύρος, ο μουσουλμάνος και ο… κοντός.
  10. Το κοινωνικό κράτος είναι μεσαιωνικό κατάλοιπο και οι εργατικές/κοινωνικές κατακτήσεις αποτελούν εμπόδιο στην εξέλιξη της ανθρωπότητας. Πρόοδος σημαίνει τυφλή πίστη στους νόμους και πλήρη απελευθέρωση του ιδιωτικού επιχειρείν από τα προσχώματα του κοινωνικού κράτους, το οποίο κλέβει το μόχθο του επιχειρηματία για να ταϊσει τις προνομιούχες τάξεις των αναπήρων, των ανέργων και της ενοχλητικής πλεμπαρίας που έχει διακόψει τις διπλωματικές σχέσεις με το ενυδατικό κρεμοσάπουνο. Επίσης, η ανισότητα οδηγεί στην ευδαιμονία και τη δημοκρατική πρόοδο, ενώ η ισότητα στην οπισθοδρόμηση, το φασισμό και τον ολοκληρωτισμό.
Αν δεν με πιστεύεις, είσαι και λαϊκιστής και αδιάβαστος!

Πηγη  toixo-toixo

Το εμπόριο του νερού: Πως η Nestle κερδοσκοπεί σε βάρος των φτωχών

.Φραγκίσκα Μεγαλούδη
Το 1974 ο Χένρυ Κίσινγκερ έλεγε πως αν ελέγχεις το πετρέλαιο ελέγχεις τα έθνη, αν όμως ελέγχεις το φαγητό ελέγχεις τους ανθρώπους. Αν σε αυτό το τελευταίο προσθέσουμε και το νερό, είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί γιγαντώνονται και πλουτίζουν οι μεγάλες εταιρίες εμφιαλωμένου νερού.

Το να αρνείσαι σε ένα μεγάλο αριθμό συνανθρώπων μας –που σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ΟΗΕ φτάνει τα 817 εκατομμύρια- το δικαίωμα στο καθαρό νερό μέσω της ιδιωτικοποίησης ή της καταστροφής των φυσικών πηγών, είναι εγκληματική ενέργεια που θα μπορούσε να ταυτιστεί με τρομοκρατική πράξη. Μόνο που οι ένοχοι των εγκλημάτων αυτών δεν κρύβονται σε σπηλιές αλλά μέσα σε πολυτελή γραφεία τεράστιων πολυεθνικών και σχεδόν ποτέ δεν λογοδοτούν για τις πράξεις τους.

Η Παγκόσμια Τράπεζα εκτιμά την αξία της Αγοράς Νερού στο 1 τρισεκατομμύριο δολάρια ενώ το περιοδικό Fortune το 2002 ανακοίνωσε πως η επιχείρηση του νερού είναι η πιο προσοδοφόρα αγορά για τους επενδυτές. Πολυεθνικοί κολοσσοί, όπως η Coca Cola και η Nestle μονοπωλούν την αγορά εμφιαλωμένου νερού, η οποία τους αποφέρει τεράστια κέρδη.

Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως από τα 110 δισεκατομμύρια ελβετικά φράγκα, που είναι και ο ετήσιος τζίρος της Nestle, το 10% προέρχεται από την αγορά νερού. Ή εταιρεία έχει αγοράσει τα γαλλικά Perrier και Vittel καθώς και το ιταλικό St Pelegrino, ενώ στόχος της είναι να καταστήσει το προϊόν της Pure Life ως το μοναδικό εμφιαλωμένο νερό στην παγκόσμια αγορά. Παρόμοια στρατηγική ακολουθεί και η Coca Cola που με επιθετική διαφήμιση προσπαθεί να επιβάλλει το εμφιαλωμένο νερό της και παράλληλα να πείσει όσους δεν το καταναλώνουν, να αντικαταστήσουν το νερό με τα προϊόντα της.

Μπορεί η επιθετική διαφήμιση και τα πλάνα για μονοπώλιο να μην αποτελούν εγκλήματα, ο τρόπος όμως που οι εταιρείες αποκτούν τον έλεγχο σε πηγές νερού και το πώς τις διαχειρίζονται θα μπορούσαν να θεωρηθούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. 

Η Nestle έχοντας δημιουργήσει μια τεράστια και κερδοφόρα αγορά εμφιαλωμένου νερού, αγοράζει και εκμεταλλεύεται φυσικές πηγές πόσιμου νερού σε χώρες του τρίτου κόσμου. Τις πηγές αυτές τις εκμεταλλεύεται αποκλειστικά για την παραγωγή του νερού που εμφιαλώνει και πουλάει στερώντας έτσι πολύτιμο νερό από τους κατοίκους των περιοχών που δραστηριοποιείται.

Στο Πακιστάν στη μικρή αγροτική κοινότητα του Bhati Dilwan, περιοχή όπου η εταιρεία έχει αγοράσει τις πηγές νερού για την παραγωγή του Pure Life οι κάτοικοι καταγγέλλουν πως τα παιδιά τους πεθαίνουν από το μολυσμένο νερό. Τα αποθέματα καθαρού νερού έχουν εξαντληθεί και η εταιρεία αρνείται να αναλάβει την άντληση νερού για τους αγρότες της περιοχής.

Αντιθέτως συνεχίζει να εκμεταλλεύεται τα αποθέματα και πουλάει έπειτα το καθαρό νερό της περιοχής με τη μορφή του εμφιαλωμένου Pure Life σε όποιον μπορεί να το αγοράσει (oι επιχειρηματικές δραστηριότητες της Nestle στο Πακιστάν-και όχι μόνο- παρουσιάζονται στο πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ "Bottled Life" των Ελβετών Urs Schnell και Res Gehriger, που θα βγει στις αίθουσες στις 26 Ιανουαρίου).






 Αν και η εταιρεία αρνείται τις κατηγορίες και υποστηρίζει πως ξοδεύει τεράστια ποσά σε προγράμματα νερού και εκπαίδευσης στις κοινότητες, τα ίδια στοιχεία φαίνεται να την διαψεύδουν. Προσπαθώντας να διατηρήσει το «ανθρωπιστικό» της προφίλ, η Nestle έκτισε το 2003 στην Αιθιοπία ένα σύστημα καθαρισμού νερού αξίας 750.000 δολαρίων. Μέσα στα επόμενα 2 χρόνια η εταιρία εγκατέλειψε το πρόγραμμα, απέσυρε την χρηματοδότηση και χιλιάδες άνθρωποι παραμένουν ακόμα χωρίς πρόσβαση σε νερό.

Στη Νιγηρία, η Nestle έχει αγοράσει πηγές νερού στις αγροτικές κοινότητες έξω από το Λάγκος , το οποίο μεταπουλάει ως Pure Life. Όποιος δεν έχει χρήματα να το αγοράσει, απλά πίνει το βρώμικο νερό του δικτύου.

Παρόμοια πολιτική ακολουθεί και η Coca Cola, η οποία κατηγορείται για την δηλητηρίαση των πηγών του νερού στις αγροτικές κοινότητες της Kerala και της Sivangaga στην Ινδία, από τα υπολείμματα των εργοστασίων εμφιάλωσης των προϊόντων της που λειτουργούν στην περιοχή.

Η ιδιωτικοποίηση και η αποκλειστική εκμετάλλευση των πηγών νερού από πολυεθνικές εταιρείες παραβιάζει βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και καθιστά ένα κοινό αγαθό-απαραίτητο για την επιβίωση- εταιρικό εκμεταλλεύσιμο προϊόν. Το νερό όμως είναι φυσικό δικαίωμα των ανθρώπων και ενώ μπορεί να χρησιμοποιηθεί ελεύθερα, δεν ανήκει σε κανένα, είτε είναι κυβερνήσεις είτε είναι εταιρείες.

Οι πολυεθνικές χρησιμοποιούν τις κυβερνήσεις για να λεηλατήσουν το νερό από τους πραγματικούς δικαιούχους και να κερδίσουν δισεκατομμύρια. Ελέγχουν το νερό και μαζί ελέγχουν το μέλλον μιας χώρας. Οι εταιρείες πουλάνε το απλό νερό της βρύσης ως εμφιαλωμένο στην δεκαπλάσια τιμή του ενώ παράλληλα με τις πολιτικές τους καταδικάζουν εκατομμύρια συνανθρώπους μας σε ένα αργό θάνατο. Κάποτε πρέπει να μπει ένα τέλος σε όλα αυτά.

Πηγη Theinsider

ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ Και όμως πρέπει να ξέρουμε ολοι και να μην ξεχάσουμε...

 Τρεις είναι οι βασικές ρήτρες της δανειακής σύμβασης του Μαΐου που πρέπει όλοι να γνωρίζουμε, που πρέπει όλοι να μην ξεχάσουμε…

Αυτές είναι:


1) Η Ελλάδα παραιτείται αμετάκλητα και άνευ όρων από κάθε ασυλία που της παρέχει η εθνική της κυριαρχία

2) Η Ελλάδα δεν μπορεί πλέον να ζητήσει δανειακή βοήθεια από άλλη χώρα εκτός των δανειστών της ( πχ Κίνα, Ρωσία)
 

3) Η Ελλάδα δεν μπορεί να προβάλλει αξιώσεις από τους δανειστές της ώστε να συμψηφιστούν τα χρέη της με χρέη των δανειστών της προς την ίδια, όπως για παράδειγμα κατοχικό δάνειο που έλαβε η Γερμανία από την Ελλάδα κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο.
 

Η παραπάνω σύμβαση έχει υπογραφεί από τον Κ. Παπακωνσταντίνου και από τον Κ.Προβόπουλο. Το μειονέκτημα για αυτούς και το πλεονέκτημα για μας είναι ότι δεν έχει περάσει από κύρωση από το Ελληνικό Κοινοβούλιο οπότε μπορούμε στο μέλλον να την καταγγείλουμε.
 

Τώρα βέβαια αυτό προσπαθούν να περάσουν με τη νέα δανειακή σύμβαση που θα περάσει από την Βουλή και επικυρώνει όλα τα παραπάνω!
 

Όλα αυτά δεν πρέπει να τα ξεχάσουμε. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε πως έχτισαν την φυλακή μας για να μας στιβάξουν μέσα, αφού ζούσαν στο δόγμα "να κάνουμε την κρίση ευκαιρία".
 

Πράγματι, είδαν τα ξόανα των τραπεζών, οι μαριονέτες των funds και τα υποπόδια της Μέρκελ την ευκαιρία για να φυλακίσουν έναν λαό, να κομματιάσουν και να ξεπουλήσουν μία χώρα και τέλος να διαφύγουν στο όνομα της... "Παπαδημ(ι)οκρατίας"... ή κάποιας έντεχνης δικτατορίας (που θα φοράει τον μανδύα της τρομο-δημοκρατίας του χρέους.......
 

Γιατί το Αγγλικό δίκαιο είναι καταστροφή
 

 Διαβάστε τα με δύο λέξεις από εξειδικευμένο νομικό για να τελειώνουμε με την φαρσοκωμωδία που θα έπρεπε να ντρέπονται όσοι την καλλιεργούν:
 

1) Δεν θα υπάρχει πλέον δικαίωμα για νέο κούρεμα στα νέα ομόλογα. Έτσι αν η Ελλάδα, δεν τα καταφέρει, θα ξεπουληθεί.
 

2) Εάν επιστρέψουμε στη δραχμή, το χρέος θα παραμείνει σε ΕΥΡΩ και φυσικά θα διπλασιαστεί.
 

3) Το χειρότερο. Αν ο δανειστής δεν θα έχει άλλη “ιδιωτική” περιουσία του κράτους να κατάσχει, τότε με βάση το αγγλικό δίκαιο και με απόφαση ξένων δικαστηρίων, θα μπορεί να κάνει ΚΑΤΑΣΧΕΣΗ ΕΙΣ ΧΕΙΡΑΣ ΤΡΙΤΟΥ. Δηλαδή θα μπορεί να κάνει κατάσχεση στα χέρια του πολίτη που τυχόν θα χρωστά στο κράτος τους υπέρογκους φόρους που θα βάζουν οι πολιτικοί κοτζαμπάσηδες. Τάσο μου, αν δεν έχουμε τότε να πληρώσουμε θα μας κατάσχει το σπίτι ο ίδιος ο δανειστής, ως οφειλετών του κράτους.
 
4) Κάθε δικαστική διαμάχη της Ελλάδας στα ξένα δικαστήρια, θα κοστίζει στο ελληνικό δημόσιο έναν προϋπολογισμό χρήματα, για δικαστικά έξοδα, καθώς και για τις καταδίκες της σε δικαστικά έξοδα, σε αντίθεση με τα ελληνικά δικαστήρια και τους δικηγόρους του Νομικού Συμβουλίου του κράτους που δεν κοστίζουν τίποτα. 

"Κ" Αγρινιου 

ΥΓ.


 Το 1975 κυκλοφορεί ο δισκος του Λουκιανού Κηλαϊδόνη ¨Απλά μαθήματα  πολιτικής οικονομίας" σε στίχους  Γιάννη Νεγρεπόντη.......και ειναι  σαν να βλέπεις το Δ.Ν.Τ. & την  Τρόικα σ'αυτο το τραγούδι... 




Οι συμβάσεις......Απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας.....







Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

O Γερμανός βουλευτής Φόλκερ Κάουντερ προτείνει να διοικηθεί η χώρα από έναν κομισάριο της ΕΕ, η οποία απαιτεί υπογραφές των αρχηγών των κομμάτων της συγκυβέρνησης κάτω από τους επαχθείς όρους της.


Σκληρός, ανελέητος απέναντι στη χώρα μας, ο αξιότιμος Γερμανός βουλευτής Φόλκερ Κάουντερ, αρχηγός της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των δεξιών Χριστιανοδημοκρατών της καγκελαρίου Μέρκελ και των ακόμη δεξιότερων Βαυαρών ομοϊδεατών τους. «Η πίεση πάνω στην Ελλάδα πρέπει να μεγαλώσει!», δήλωσε χωρίς περιστροφές σε συνέντευξή του στην ηλεκτρονική έκδοση του γερμανικού περιοδικού «Ντερ Σπίγκελ», και συνέχισε ρίχνοντας την πολιτική βόμβα: «Πρέπει να γίνει σαφές στους Ελληνες ότι λεφτά υπάρχουν μόνο αν η χώρα διοικείται αυστηρά - εν ανάγκη μέχρι του σημείου της επιβολής από την ΕΕ ή από τα κράτη της Ευρωζώνης ενός κρατικού κομισάριου!». Ενός αποικιακού διοικητή της Ελλάδας κατά το πρότυπο των «γκαουλάιτερ» που εγκαθιστούσαν οι ναζί στις ευρωπαϊκές χώρες που κατακτούσαν επί Χίτλερ! 

Δουλόφρονες θεωρεί τους Ελληνες ο χερ Κάουντερ. «Θα ήταν φυσικά σκληρό κάτι τέτοιο, αλλά ίσως και οι ίδιοι οι Ελληνες τελικά να συμφιλιώνονταν με αυτό. Αν έπρεπε να αποφασίσουν σε δημοψήφισμα να δεχτούν έναν μεταβατικό αποικιακό διοικητή ή να φύγουν από την Ευρωζώνη, μπορώ άνετα να φανταστώ ότι θα υπήρχε πλειοψηφία υπέρ του αποικιακού διοικητή», ισχυρίστηκε!

Αυτοί είναι οι φίλοι και εταίροι της ελληνικής κυβέρνησης. Δούλους θεωρούν τους Ελληνες. Ανίκανους ακόμη και να αυτοδιοικηθούν. «Ο αρχηγός των Ελεύθερων Δημοκρατών, Φίλιπ Ρέσλερ, έχει προτείνει να στείλουμε Γερμανούς δημοσίους υπαλλήλους στην Ελλάδα», υπενθυμίζει προβοκατόρικα ο δημοσιογράφος που παίρνει τη συνέντευξη. «Αυτή είναι επίσης μια δυνατότητα. Οι Γερμανοί δημόσιοι υπάλληλοι θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην οικοδόμηση μιας λειτουργίας δημοσιονομικής διοίκησης», απαντά γεμάτος αυταρέσκεια, χωρίς να καταλαβαίνει τίποτα ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της γερμανικής Δεξιάς.

Οι ουρές στο Σύνταγμα, όπου χιλιάδες φτωχοί κάτοικοι της Αθήνας προσήλθαν για να πάρουν πατάτες, κρεμμύδια και καρότα που μοίραζαν δωρεάν οι αγρότες της Βοιωτίας για να αποδείξουν ότι τα προϊόντα τους δεν είναι μολυσμένα από βιομηχανικά απόβλητα, πρέπει να γέμισαν υπερηφάνεια τον Φόλκερ Κάουντερ. Η σκηνή θύμιζε έντονα τα συσσίτια επί γερμανικής Κατοχής της Αθήνας. Μπορεί εμάς να μας σφίχτηκε η καρδιά, αλλά για τους Γερμανούς αυτές οι σκηνές, απόρροια της πολιτικής Μέρκελ προς την Ελλάδα, θυμίζουν περασμένα μεγαλεία. «Λεφτά υπάρχουν μόνο αν η χώρα διοικείται αυστηρά», όπως λέει ο Κάουντερ.

Το νέο Μνημόνιο -για την ακρίβεια, τους επαχθείς και επονείδιστους όρους του σε δεκασέλιδο υπόμνημα- επέδωσαν οι ξένοι επικυρίαρχοι στους αρχηγούς του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, που συγκυβερνούν. Συγκλονίστηκαν, φαίνεται, μόλις έμαθαν ότι το προηγούμενο Μνημόνιο δεν το διάβασε ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και τώρα επέδωσαν συντετμημένη, εκλαϊκευμένη βερσιόν. Θέλουν αίμα, πολύ αίμα. Αίμα δεκάδων και εκατοντάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων. Διψούν για απολύσεις.

Μισεί τις συντάξεις η τρόικα - ιδίως τις επικουρικές. Δεν τις αντέχει. Απαιτεί να ενοποιηθούν όλα τα επικουρικά ασφαλιστικά ταμεία σε ένα, ώστε με το που θα οδηγήσουν αυτό το ένα Ταμείο σε χρεοκοπία, με τη μία θα χάσουν τις επικουρικές συντάξεις τους ταυτόχρονα 3,5 εκατομμύρια Ελληνες και έτσι θα ξεμπερδέψουν μια και καλή με αυτή την υπόθεση! Τελικές λύσεις, όχι ημίμετρα.

Λατρεύουν τις τράπεζες οι τροϊκανοί. Απαιτούν να πληρώσει, λοιπόν, το ελληνικό κράτος -δηλαδή όλοι οι Ελληνες φορολογούμενοι- πάνω από 30 δισεκατομμύρια ευρώ για τη σωτηρία των τραπεζών και ειδικά για την ανακεφαλοποίησή τους. Να αγοράσει δηλαδή μετοχές τους. Μόνο που αυτές οι μετοχές θα είναι... «πέτσινες»! Χωρίς δικαίωμα ψήφου! Θα χρεωθούμε όλοι μας δηλαδή 30 δισ. ευρώ και θα τα πάρουν οι τραπεζίτες να τα κάνουν ό,τι θέλουν, γιατί θα παραμείνουν ιδιοκτήτες και διοικητές οι ίδιοι που τις χρεοκόπησαν, αφού οι μετοχές του κράτους δεν θα του επιτρέπουν ούτε καν να αλλάξει τις διοικήσεις!

Υπογραφές των αρχηγών των κομμάτων της συγκυβέρνησης απαιτεί κάτω από τους όρους αυτούς και πολλούς άλλους η ΕΕ. Οχι ότι τις έχει ανάγκη. Θέλει όμως να εξευτελίσει εντελώς τους Ελληνες πολιτικούς, για να εκλείψει κάθε ελπίδα αντίστασης, ώστε οι εκλογές να μην έχουν πια καμία σημασία για τους πολίτες.

* Δημοσιεύτηκε στο «Έθνος της Κυριακής» (29/1/2012)
.Πηγη iskra

Η ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ ΠΤΕΡΝΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Γράφει ο ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΣ

Η Αριστερά δε μπορεί να περιμένει μεγάλες θετικές (όχι τυφλές!) ενωτικές λαϊκές κινητοποιήσεις ανατροπής της σημερινής άθλιας κατάστασης, όσο αποφεύγει η ίδια να απαντήσει, ευθέως και πειστικά, στην τρομοκρατία των κυρίαρχων κύκλων περί «πτώχευσης» της χώρας και εξόδου από το ευρώ.

Ο λόγος είναι απλός: είναι πολύ δύσκολο να ξεσηκωθεί ένα μεγάλο οργανωμένο εργατικό – λαϊκό κίνημα για την απαλλαγή από την τρόικα, τα μνημόνια και τις κυβερνήσεις που τα υπηρετούν, όσο αυτή η απαλλαγή, που οδηγεί τη χώρα στη στάση πληρωμών επί του χρέους (πτώχευση με πρωτοβουλία του δανειζόμενου) και σε έξοδο από το ευρώ, θεωρούνται από το λαό, εξαιτίας της αστικής προπαγάνδας, ως τα απόλυτα κακά που ισοδυναμούν με «επίγεια κόλαση»! 

Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΤΑΣΗΣ ΠΛΗΡΩΜΩΝ

Πέρασαν περίπου δύο χρόνια με τρόικα και μνημόνια!

Δεν βλέπουν ακόμα αυτές τις αλήθειες οι αριστερές δυνάμεις; Δεν τις βλέπει ο ΣΥΡΙΖΑ; Δεν τις βλέπει το ΚΚΕ;

Θεωρούν ότι μπορεί να φύγουν τρόικα και μνημόνια και να συνεχίσει η χώρα, χωρίς τροϊκανή χρηματοδότηση, να αποπληρώνει το χρέος;

Δεν καταλαβαίνουν ότι η στάση πληρωμών επί του χρέους είναι ο μόνος εναλλακτικός δρόμος για να φύγουν τρόικα και μνημόνια;

Δεν καταλαβαίνουν ότι η στάση πληρωμών είναι - πέραν από δίκαιη – και αναγκαστική, για να ανασάνει από το βραχνά τρόικας και μνημονίων η χώρα;

Δεν καταλαβαίνουν ότι η στάση πληρωμών στο χρέος σημαίνει πτώχευση; Πτώχευση με πρωτοβουλία του δανειζόμενου;

Δεν κατανοούν επομένως ότι δεν είναι δυνατόν να κινδυνολογεί και η Αριστερά με την πτώχευση γενικώς;

Δεν κατανοούν ότι πρέπει να γίνει διάκριση ανάμεσα στην πτώχευση με πρωτοβουλία του δανειζόμενου και σε αυτήν που ανεξέλεγκτα ή «συντεταγμένα» επιβάλλουν οι δανειστές για να λεηλατήσουν ακόμα περισσότερο;

Δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι πρέπει να προασπίσουν ευθέως και με επιχειρήματα την πτώχευση με πρωτοβουλία του δανειζόμενου και συγκεκριμένα μιας αριστερής κυβέρνησης στη χώρα που θα κάνει στάση πληρωμών στο χρέος, για να εφαρμόσει ένα προοδευτικό πρόγραμμα σοσιαλιστικής προοπτικής;

Δεν αντιλαμβάνονται ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ, με άλλους όρους ο καθένας, ότι πρέπει να προτάξουν το αίτημα της στάσης πληρωμών στο χρέος, ως προϋπόθεση εφαρμογής άλλων ριζοσπαστικών μετασχηματισμών;

Δεν καταλαβαίνουν ότι δεν μπορούν να υπάρξουν προοδευτικοί και σοσιαλιστικοί μετασχηματισμοί αν δεν ξεκαθαρίσει η μη πληρωμή του χρέους;

Επομένως, δεν μπορούν να «χωνέψουν» ότι δεν γίνεται να μιλάνε για αλλαγές προς το καλύτερο, αν δεν απαντήσουν στην απεριόριστη κινδυνολογία των κυρίαρχων πως η μη αποπληρωμή του χρέους οδηγεί τη χώρα απευθείας «στα τάρταρα», ανεξαρτήτως των άλλων πολιτικών επιλογών;

Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ

Πέραν αυτού, όμως, υπάρχει η έξοδος από το ευρώ!
ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι η στάση πληρωμών στο χρέος οδηγεί αναγκαστικά, τουλάχιστον, στην έξοδο από το ευρώ, αν όχι και σε συνολική ρήξη ή έξοδο από την ΕΕ;

Μπορεί η Ελλάδα να μην αποπληρώνει τα δάνεια της τρόικας, δηλαδή και τα δάνεια των κρατών – μελών της ευρωζώνης, μαζί με τα ελληνικά ομόλογα που διακρατεί η ΕΚΤ και να συνεχίζει να παραμένει εντός του ευρώ;
Θα σταματήσει η χώρα να πληρώνει το χρέος στις ελληνικές τράπεζες, χωρίς να τις ανακεφαλαιοποιήσει;

Ποιος θα δανείσει χρήματα για την ανακεφαλαιοποίηση τους;
Μήπως η ευρωζώνη, που η χώρα μας θα έχει διακόψει την αποπληρωμή του χρέους στα κράτη μέλη της;

ΑΣΤΕΙΕΥΟΜΑΣΤΕ;

Αστειευόμαστε ότι η ΕΚΤ θα συνεχίσει να δανειοδοτεί, σε αυτή την περίπτωση, τις ελληνικές τράπεζες με 1%;

Η ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ

Η μόνη λύση σε αυτή την περίπτωση είναι η άμεση εθνικοποίηση των τραπεζών και η ανακεφαλαιοποίηση τους από το Δημόσιο, μέσα από μια νέα Κεντρική Τράπεζα, που θα προκύψει από την προώθηση ενός νέου εθνικού νομίσματος.

ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ συνιστούν φαιδρότητες και στρεψοδικίες.
Άλλωστε, η συγκρότηση εθνικού νομίσματος επιβάλλεται επιπλεόν και ως όρος διεξόδου από την κρίση, διότι ένα εθνικό νόμισμα είναι το μόνο εργαλείο για τη χρηματοδότηση της χώρας προς μια προοδευτική παραγωγική επανεκκίνηση της.

ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΕ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΚΚΕ

Κι όμως, ο μεν ΣΥΡΙΖΑ δεν προτείνει στο δημόσιο λόγο του τη στάση πληρωμών (την παρακάμπτει με πολλούς τρόπους), το δε ΚΚΕ παραπέμπει τη στάση πληρωμών, ως διαγραφή χρέους, στη «λαϊκή εξουσία».

Ασφαλώς, η στάση πληρωμών πρέπει να συνδεθεί με ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα και μια ριζοσπαστική εξουσία, αλλά όχι για να κρυφτεί ως αίτημα και ως ανάγκη πίσω από αυτά.

Διότι δεν μπορεί να υπάρξουν ριζοσπαστικές και λαϊκές εξουσίες, αν δεν προταχθεί το αίτημα της στάσης πληρωμών στο χρέος και αν δεν επιχειρηματολογηθεί ότι αυτή η στάση πληρωμών συνιστά βιώσιμη εναλλακτική προοπτική και λύση και δεν αποτελεί καταστροφή και κόλαση, όπως διατείνονται οι κυρίαρχοι.

Την ίδια ώρα, επίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ (η πλειοψηφία του) ούτε κουβέντα δεν θέλει να ακούσει για έξοδο από το ευρώ και πολύ περισσότερο για την ενδεχόμενη έξοδο από την ΕΕ, ενώ το ΚΚΕ θεωρεί, περίπου αποπροσανατολιστικό το δίλημμα «ευρώ ή εθνικό νόμισμα», ενώ συνδέει και την έξοδο από την ΕΕ με τη «λαϊκή εξουσία»!

Μπορεί, όμως, να υπάρξει αποδέσμευση από την ΕΕ με παραμονή στο ευρώ;
Και δεν αντιλαμβάνεται το ΚΚΕ πως, ότι και να λέει για αποδέσμευση από την ΕΕ, οι κυρίαρχοι θα κινδυνολογούν κυρίως με την έξοδο από το ευρώ;

Γιατί; Γιατί θεωρούν την έξοδο αυτή το, δήθεν, αδύνατο σημείο για την Αριστερά και κυρίως, γιατί αν βγει η Ελλάδα από το ευρώ, που είναι το πρώτο αναγκαστικό βήμα που θα κάνει για να αντιμετωπίσει το χρέος, τίθενται σε κίνδυνο, όχι μόνο η ευρωζώνη, αλλά και η ίδια η ύπαρξη της ΕΕ!
Ι
ΔΟΥ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ!

Ή πιο μετριοπαθώς, ένα από τα ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ στο χώρο της Αριστεράς!
Μπορούν να αντιμετωπιστούν άμεσα;
Μπορούμε όλοι οι αριστεροί να συμβάλλουμε σε αυτό;
Το σίγουρο είναι ότι χρόνος δεν υπάρχει! Ή είναι πολύ λίγος!

ΥΓ: Ο ΣΥΡΙΖΑ, αντί να αποσαφηνίσει θεμελιώδη χαρακτηριστικά της πολιτικής του, όπως αυτά που αναφέρθηκαν, επιχειρεί συνεργασίες με το χώρο των «διαφωνούντων» από το ΠΑΣΟΚ, οι οποίες, με τον τρόπο και το περιεχόμενο που γίνονται, μάλλον θα «θολώσουν» (αντί να διευκρινίσουν) περισσότερο τις πολιτικές επιλογές του στα ως άνω θέματα!
Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012
Πηγη iskra

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Κινδυνολογία Λοβέρδου

Τέτοια αλήτικη, τραμπούκικη συμπεριφορά που είδαμε σήμερα από τον Αντρέα Λοβέρδο στην πρωινή εκπομπή του Mega, μόνο απ' τον Πάγκαλο μπορούσαμε να την περιμένουμε. Επιδόθηκε σε μια άκρατη κινδυνολογία ο υπουργός του Παπαδήμιου στέλνοντας μηνύματα σε δικαστές και σε όσους επιδιώκουν χρησιμοποιώντας σαν εξιλαστήριο θύμα τον ΓΑΠ να αναβαθμίσουν από κολυμβήθρα του Σιλωάμ.όλο το πολιτικό σύστημα.

«Οποιος επιχειρήσει να πειράξει τον κ. Παπανδρέου θα μετατρέψει την χώρα σε μια χώρα όπου υπάρχει μακελειό. Οποιος επιχειρήσει πολιτικά να τον προσβάλει με διάφορα θέματα που αφορούν την πολιτική του τις επιλογές του, τα ποινικά, η χώρα θα αλλάξει πορεία ... σας το δηλώνω κατηγορηματικά, θα γίνει μακελειό», μας είπε εκτός των άλλων ο υπουργός που ξεχαρβάλωσε όλο το δημόσιο σύστημα υγεία για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των εμπόρων υγείας.

Αφορμή για το ξέσπασμα του Λοβέρδου ήταν τα δημοσιεύματα Κυριακάτικων εφημερίδων που αναφερόταν στην αποστολή στην Βουλή, απ' τους οικονομικούς εισαγγελείς Πεπόνη και Μουζάκη του φακέλου της ΕΛ-ΣΤΑΤ που αναφέρει την τεχνική διόγκωση του ελλείματος του 2009, που είχε αποτέλεσμα να οδηγηθεί η Ελλάδα στο κατοχικό μνημόνιο. Οι εισαγγελείς μάλιστα αιτούνται τη διερεύνηση τυχόν ποινικών ευθυνών τόσο του Γιώργου Παπανδρέου όσο και του τέως «τσάρου» της οικονομίας Γ. Παπακωνσταντίνου. (Για το ποιον του τελευταίου σας συνιστούμε να μην προσπεράσετε αυτή μας την ανάρτηση).
http://tsak-giorgis.blogspot.com/2012/01/blog-post_8765.html

Δείτε την αλήθεια. Δεν καταρρέει η χώρα, καταρρέει το καθεστώς τους.

Όταν ολόκληρη η ανθρωπότητα θεωρούσε κάποτε δεδομένο τον χώρο των τριών διαστάσεων και είχε εγκλωβιστεί στον χώρο αυτόν, μη μπορώντας να δει πιο πέρα, εμφανίστηκε ένας άνθρωπος (ονόματι Αϊνστάϊν) και έδειξε ότι υπάρχει και τέταρτη διάσταση. Τότε όλοι άρχισαν να βλέπουν τον κόσμο διαφορετικά και τελικά φτάσαμε τώρα να μελετάμε μέχρι και 25 διαστάσεις!!!

Στη χώρα μας σήμερα, η προπαγάνδα ....
του καθεστώτος μας έχει κάνει όλους να....βλέπουμε μια μόνο διάσταση. Όλοι εν χορώ οι εκπρόσωποι της πολιτικής και της κρατικοδίαιτης οικονομικής ολιγαρχίας, μαζί με τα καλοθρεμένα παπαγαλάκια τους στα καθεστωτικά ΜΜΕ, μας πιπιλάνε το μυαλό, με την προπαγάνδα και τον εκφοβισμό, ότι καταρρέει δήθεν η χώρα και για να μην συμβεί αυτό, μας συμβουλεύουν πως θα πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι και να εφαρμόσουμε ό,τι μας διατάζουν

Όμως υπάρχει κι άλλη διάσταση. Αφήστε επιτέλους τον εαυτό σας να δει την πραγματικότητα. Δεν καταρρέει η χώρα, καταρρέει το καθεστώς τους. Αυτό φοβούνται και γι’ αυτό νοιάζονται. Δεν χρεοκόπησε ο ελληνικός λαός, που είχε τις δουλειές του, τις περιουσίες του, τις καταθέσεις του κ.λ.π., χρεοκόπησε το κρατικοδίαιτο πολιτικοοικονομικό τους σύστημα που εκμεταλλευόταν το λαό.. Προσπαθούν λοιπόν τώρα, να βάλουν, όπως στα άλογα, παρωπίδες στο λαό και να τον οδηγήσουν σε μια κατεύθυνση για να σύρει πίσω του το δικό τους αποτυχημένο καθεστώς.

Αυτό το καθεστώς πρέπει να καταρρεύσει. Δυστυχώς θα πονέσουμε όλοι. Και θα πονέσουμε γιατί αυτό το ίδιο το καθεστώς μας είχε ζεμένους με τα ινία του. Μαζί του μεγαλώσαμε και στα αχνάρια του περπατάμε και εξαρτόμαστε. Πρέπει όμως να κόψουμε, έστω και με επώδυνο τρόπο τα λουριά που μας δένουν μαζί του και να δημιουργήσουμε μια καινούργια Ελλάδα, μακριά από τα καθεστωτικά παράσιτα.

Θα πρέπει να ανοίξει η δημοκρατία στο λαό.
Θα πρέπει να ανοίξει η κατευθυνόμενη και ελεγχόμενη κρατικοδίαιτη οικονομία, που βολεύει μια συγκεκριμένη ολιγαρχία, στους απλούς ανθρώπους για να πολλαπλασιαστούν οι δουλειές και να παραχθεί πλούτος.
Χρειαζόμαστε μια ειρηνική επανάσταση.
Μια επανάσταση συνείδησης.

Απομακρυνθείτε!! Πέφτει χοντρό βρισίδι!!

(Επαναλαμβάνω: όποιος "ντρέπεται" ή έχει αναστολές ή είναι
"καθώς πρέπει"...να μην προχωρήσει παρακάτω...
Είπα και ελάλησα...).!!


Μπουρδέλο,αδερφέ μου.
Οπου και να στρέψεις το βλέμμα σου...
Οπου και να σταθείς...
Πουτανιές και πουστιές θα ακούσεις και θα δεις.
Οσο νηφάλιος και να είσαι...
Οσο καλοπροαίρετος...
Αηδιάζεις. Πνίγεσαι. Λιποθυμάς.
Συμβαίνουν τόσα πολλά και με τέτοια ταχύτητα, που δεν 
προλαβαίνεις να συνέλθεις. Απ' το ένα στο άλλο.
Πόσο ν'αντέξεις;;!! Πόσα να προσπεράσεις;;!!
Πόσο επιεικής νά είσαι;; Πόοοσο μαλάκας;;!!

1) Ξεκινάει η αρχικουφάλα η κινέζα να πάει να μιλήσει στους 
κολλητούς του στη Γερμανία και πρώτα στέλνει δελτίο τύπου 
στα κωλοκάναλα να μας...ενημερώσει για την πατριωτική στάση 
που κρατάει!!
Δυό χρόνια Μνημονίου κι αυτός το διάβασε τώρα!! Δεν εξηγείται
αλλιώς...για να μας λέει μετά από δυό χρόνων γαμίσια πως 
"δεν προβλέπονται πρόνοιες για ηπιότερους ρυθμούς προσαρμογής, 
εάν η Υφεση τρέξει...γρήγορα"!! 
Να μας λέει "Πως το Μνημόνιο ήταν πολιτικό λάθος"!!
Ρε, αρχιγκάγκστερ (τόγραψα σωστά;;!!)...
Ρε αρχιδιαπλεκόμενε...
Ρε τσόγλανε του κερατά...
Τώρα θυμήθηκες τις αστοχίες;; Τα λάθη;; Τώρα εντόπισες την 
απουσία οποιασδήποτε διαπραγμάτευσης;; Τώρα παίρνεις θέση;;
Που κρυβόσουνα τόσο καιρό ρε αρχιλουμπίνα;;

2) "Κόλλησε" το PSI !! Γιατί;;
Γιατί...το ΔΝΤ, η ΕΚΤ,οι γερμαναράδες και άλλοι "εταίροι" μας,
ζητούν από τους ιδιώτες πιστωτές μας μικρότερο επιτόκιο.
Διαφορετικά δεν είναι βιώσιμο το χρέος!!
Και τα δικά μας "αστέρια" πότε έδυσαν;;
Τα δικά μας τα Γουρούνια τι κάνουν;; Πότε θα "μιλήσουν";;
Κωλοχανεία!! Ξεσχισμένοι!! Καθαρματίλες!! Βόδια!!
Μόνο το "yes men" γνωρίζετε!! Μόνο κώλο στήνετε!!
Μη σας πάρουν τη δόξα και την καρέκλα.
Πουλημένοι!!

3) Κάνει έρευνα ο Πεπόνης για τα πλαστά στοιχεία του 2009,
στέλνει τη δικογραφία στη Βουλή κι αρχίζει το...τσιρλιό!!
Ο Γιωργάκης την κάνει για...εξωτερικό...
(το χωριό μας καίγονταν και η π'τάνα λούζονταν).
Ο Μπελγίτης μάς επισείει "κίνδυνο εκτροπής"...
(γιατί,ρε μαλάκα;; Θα κατεβάσεις τανκς;;).
Ο Ρέππας μας κατηγορεί γιατί θέλουμε να θάψουμε το Γιωργάκη.
(στο λάκκο, γαμιόληδες).

4) Βγαίνει και η αρχιτραπεζοκόμα της Τράπεζας Ελλάδας να 
μας πει πως "το Μνημόνιο δεν ήταν αναπόφευκτο"!!
Την ψυλλιάστηκε η τσατσά.
Κάλλιο γαϊδουρόδενε, παρά γαϊδουρογύρευε!!
Ρε σύ...Αυτός δεν ήταν που απαίτησε να κόψουμε 
τις εκδρομές στα ΚΑΠΗ;; 
Αυτός δεν έλεγε να σταματήσουμε να στέλνουμε ταξί 
να παίρνουν τα παιδιά για το σχολειό;;
Αυτή η πουτανολινάτσα δεν μας ζητούσε "θυσίες"..."θυσίες";;
Η ξεσχίστρω. Η πουρδή Καραμανλή και Γιωργάκη.

5) ΑΪ ΣΙΧΤΙΡ