Δημοκρατία: Τόσο δύσκολο είναι;

Με αφορμή ένα άρθρο του Μπογιόπουλου στο Ριζοσπάστη, που αναδημοσιεύτηκε στο olympia.gr, γράφονται τα δικά μας σχόλια. 

Το άρθρο αναφέρεται στο γεγονός πως το 52% του προϋπολογισμού πάει σε τόκους και χρεολύσια.

Το δικό μας σχόλιο:

Λείπει ένα “δια ταύτα”, που θα ενώσει και συγκροτήσει μια μεγάλη πολιτική δύναμη που θα συντρίψει την πολύπλευρη βία της ολιγαρχικής παγκόσμιας τάξης.
Ας εγκαταλείψουν όλοι τις άσφαιρες εκκλήσεις.

Υπάρχει πολιτικό πλαίσιο που να χωρά “αριστερούς” και “δεξιούς”,χριστιανούς και μουσουλμάνους, έλληνες και ξένους και τελικά όλο τον παραδαρμένο πληθυσμό του πλανήτη;

Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο, παρ’ εκτός:
“Ένα Σύνταγμα, ένα Πολίτευμα, όπου όλες οι εξουσίες ανήκουν και όχι εκπορεύονται, από το λαό: Δημοκρατία, δηλ. χωρίς επίθετα.
Εκκλησία του δήμου.

Όλοι αυτοί οι επώνυμοι που σχολιάζουν ή κάνουν εκκλήσεις ενότητας, ενότητα πάνω σε τι;

Το λένε και το ξαναλένε: “Η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα”.

Ναι, αλλά όταν αυτή υπάρχει και επιτρέπει στο λαό να αποφασίζει. Οι διαφορετικές απόψεις είναι σεβαστές, αλλά θα μετατρέπονται σε αέναη διαίρεση, αν ο τελικός κριτής δεν είναι ο λαός.

Οι διαφορές λύνονται με καθολική ψηφοφορία ενός καλά πληροφορημένου λαού. Ενός λαού, π.χ. που διαθέτει πολλές δικές του φωνές στις δημόσιες συχνότητες, που κατέχονται σήμερα, από οιλιγάρχες.

Η Ισηγορία είναι βασικό συστατικό της δημοκρατίας.
Η Ισονομία έρχεται, όταν τους νόμους τους διαμορφώνει και τους αποφασίζει, τους εγκρίνει και ελέγχει την εκτέλεση του ο ίδιος ο λαός.

Αυτό το τόσο απλό, γιατί δεν το βάζει κανείς σε δημόσια διαβούλευση και δεν το κάνει πρόταση; “Κανείς”, από τους έχοντες ακόμα πρόσβαση και λόγο στα καθεστωτικά ΜΜΕ;
Η φωνή των απλών πολιτών είναι αδύναμη.

Η μετάβαση στη δημοκρατία δεν μπορεί να γίνει έξω από τη σημερινή συνταγματική τάξη. Θα βρεθούν χίλιες δυο δικαιολογίες για διεθνή επέμβαση, αν κάποιοι ονειρεύονται βία. Όμως, ο δρόμος δε θα είναι ειρηνικός.
Το καθεστώς των τοκογλύφων δεν θα παραδώσει αμαχητί τα όπλα.

Δεν είναι οι εκλογές, που αλλάζουν ή δεν αλλάζουν τα πράγματα, αλλά οι πολιτικές, που έχουν τη δύναμη να ενώσουν.

Η Δύναμη της ενότητας είναι αυτή που συντρίβει τη βία του καθεστώτος και όχι οι φαντασιώσεις του καθένα μας.

ΣΥΝΤΑΧΤΙΚΗ ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗ , λοιπόν, ένας ένας εφικτός ρεαλιστικός στόχος. Κι επειδή η βουλή αυτή θα είναι μεταβατική και λίγη δουλειά θα έχει να κάνει, περιμένοντας το σύνταγμα που θα φτιάξει ο λαός, όπως π.χ. στην Ισλανδία, δεν υπάρχει λόγος να πληρώνονται. Δείχνεις έτσι την καθαρότητα των προθέσεων σου.

Ο μισθός σου πάει σε εκείνους που σε επέλεξαν και αυτοί ξέρουν τι θα κάμουν.

ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ , ΟΠΟΥ Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΟΡΙΖΕΙ ΤΙΣ ΤΥΧΕΣ ΤΟΥ, ΘΑ ΦΤΙΑΧΝΕΙ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΟΥ, ΘΑ ΕΛΕΓΧΕΙ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ, ΘΑ ΑΠΟΝΕΜΕΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. (όπως π.χ. στην Ελβετία)
(ΦΥΣΙΚΑ, ΘΑ ΕΛΕΓΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΗΜΑ.)
Τόσο δύσκολο είναι;

(εικόνα ΔΟΝ ΨΥΧΩΤΗΣ)

Πηγη Ithacanet.gr